6 พ.ค. เวลา 16:36 • การศึกษา
มีวันหนึ่งไปเดินเที่ยวบ้านหม้อ รู้สึกเบื่ออยากกลับบ้านแต่ก็รู้สึกว่ายังกลับไม่ได้ เลยไปเดินต่อที่ดิโอลด์ฯ พอเดินเบื่อ ๆ ไปสักพักก็รู้สึกว่าเสียเวลาชะมัด จะหักใจเดินออกไปป้ายรถเมล์เพื่อกลับบ้าน ฝนก็ตกลงมาจนออกจากห้างไม่ได้
ก็เลยนั่งรอมันตรงนั้นแหละ รอฝนหยุด พอฝนซาไปมากแล้วก็มีคน ๆ หนึ่งเดินเข้ามาหาเราตรง ๆ ไม่มีแวะ ไม่มีลังเล เขามาถามทางเรา แถมเป็นเส้นทางที่รู้จักดีเสียด้วยเลยตอบได้ละเอียด
พอบอกทางเสร็จ ฝนหยุด ความลังเลใจที่ไม่อยากกลับบ้านก็หายไปหมด เหมือนถูกกำหนดให้เป็นหน้าที่ว่าเราตอบคำถามคน ๆ นั้นเสียก่อนจึงจะกลับบ้านได้
1
โฆษณา