การสวดคือการเปล่งบทธรรม เหมือนการบันทึกและทำซ้ำให้จิตรับรู้และซึมซับบทธรรมนั้นเข้ากับจิต ผลที่เกิดเป็นเช่นไร ก็คงขึ้นอยู่กับผู้ปฏิบัติเท่านั้น เพราะเป็นปัจจัตตัง ย่อมรู้ได้ด้วยตัวเอง ตัวเองจะเป็นสักขีพยานให้กับตัวเอง หากเป็นไปถูกทางแล้ว ผลที่เกิดย่อมวัดได้จากความยึดถือในตัวตนที่ลดลง และจิตใจที่เป็นอิสระมากขึ้น ความทุกข์ไม่อาจทำให้จิตหวั่นไหวได้ เข้าสู่ทางแห่งโสดาปัตติมรรคได้