📖 วันนี้อาจมีรสเผ็ดเล็กน้อย
เขียน : คังชังแร | แปล : มินตรา อินทรารัตน์ | Bibli
“สำหรับมนุษย์
การกินเป็นสิ่งที่เน้นย้ำให้รู้สึกถึงชีวิต” (คำนิยม)
🌶️ หลังจากสอยเล่มนี้มา กลับลังเลอยู่พักใหญ่ เพราะกลัวเศร้า ยังไม่อยากอ่านอะไรเศร้าๆ แต่พอตัดสินใจเริ่มเปิด ก็พบว่า….
🌶️ ความเรียงของสามี ที่ดูแลภรรยา ซึ่งเป็นมะเร็ง แม้จะเล่าเรื่องด้วยขั้นตอนการทำอาหาร (ราวๆ 90%ของเล่ม) ที่แม้คนอ่าน (อย่างเรา) จะนึกภาพตามไม่ออก (เพราะไม่เคยเข้าครัว แล้วยังเป็นอาหารเกาหลีที่ทำไม่เป็นด้วย) จึงส่ายสายตาอ่านไปไวๆ แต่ก็ไม่พลาดเลยสักตัวอักษร เพราะในระหว่างนั้น คุณคังซีงแร ก็จะใส่ความรู้สึกที่ทำให้คนอ่านรู้สึกเข้าถึง อย่างเช่นว่า ‘ทำไมรสชาติแปร่งๆ‘ ’หั่นพริกไว้แต่ลืมใส่’ ‘ไม่รู้เพราะเป็นครั้งแรกเลยยังกะปริมาณไม่ได้’ อะไรทำนองนี้!!!
🌶️ ซึ่งในทุกขั้นตอนที่เข้าครัว ล้วนสะท้อนความเอาใจใส่ มื้ออาหารทุกเมนู จึงยิ่งดูพิเศษมากขึ้น…
“ต้องเป็นอาหารที่เต็มไปด้วยความรักและความทุ่มเทใส่ใจ ถึงจะกินอิ่ม คนเราเป็นสิ่งมีชีวิตที่ซับซ้อนและแปลกประหลาด แม้จะใช้วัตถุดิบเดียวกัน ทำขั้นตอนเดียวกัน แต่ก็กลายเป็นอาหารที่แตกต่างได้เพราะจิตใจ” 💬
“ คนไม่ป่วยก็ต้องกินอาหารให้ดี คนป่วยถึงจะป่วยจะได้สบายใจ เพราะหากคนที่ไม่ป่วยเกิดป่วยขึ้นมา สำหรับคนป่วยแล้วจะไม่มีเรื่องที่ใหญ่โตไปกว่านี้อีก” 💬
“ ถ้ากินอะไรไม่ได้เลยก็ไม่มีความหวัง การมีชีวิตก็ไม่ต่างจากความตาย ต้องมีความเพลิดเพลิน ความสุข ความยินดี ที่สำคัญที่สุดคือความหวัง“💬
🌶️ เมื่ออ่านจบถึงหน้าสุดท้าย…
ความเศร้าค่อยๆ แทรกซึมมาเรื่อยๆ จนถึงกลางเล่ม ที่เริ่มชัดขึ้น สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้ให้กับภาษาและการเล่าเรื่องของคุณคังชังแร เรียบง่าย แต่ใส่ความรู้สึกเต็มๆ น้ำตาซึมจนได้…กลายเป็นว่า ยิ่งอ่าน ยิ่งติดพัน กลายเป็นอีกเล่มที่อ่านจบอย่างไว 🥹
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
