แบงค์ยี่สิบ
ธนบัตรใบยี่สิบจะมีค่าได้เท่าไหร่กันเชียว สมชายตั้งคำถามกับตัวเอง มันซื้อลูกชิ้นได้สองไม้ น้ำมะนาวหนึ่งแก้ว ไอศกรีมหนึ่งโคน เช่าหนังสือนิยามหนึ่งเล่ม ปากกาสองด้าม น้ำอัดลมหนึ่งขวด ขนมขบเคี้ยวหนึ่งซอง และอีกมากมาย ทว่าใบยี่สิบใบเดียวแม้จะจ่ายง่าย แต่กลับไม่เคยพอกับชีวิตในหนึ่งวันแม้มีมากถึงห้าใบ
สมชายระบายความเครียดด้วยการซื้อน้ำมะนาวหลังเลิกเรียน เขารู้สึกว่ามันหวาน และให้เยอะดี ยี่สิบบาทคงทำอะไรไม่ได้มาก สมชายคิดอย่างงั้น ธนบัตรที่จ่ายง่ายสะดวกเช่นนี้กลับไม่ทรงพลังเท่าธนบัตรสีเทาที่เดินไปที่ไหนก็มีแต่พนักงานหวั่นเกรง ไม่แน่ใจว่าจะถอนได้มั้ย ซื้อได้หลายสิ่งจนสร้างความลำบากใจ ขุมพลังอำนาจที่อยู่ในธนบัตรใบเดียวมันน่าตื่นเต้นสำหรับเด็กชายผู้นี้
ธนบัตรใบยี่สิบนี้เหมือนรูรั่วในกระเป๋าตังค์ของเขา มันไหลไปสู่สิ่งที่ง่าย ถูก สุขใจ และประทังชีวิตของสมชายได้เป็นอย่างดี ความสุขจะมีก็ต้องมีวันนี้ ความสุขเป็นของไม่คงทนถาวร เข้ามาและผ่านไปเหมือนสายลม คนเราจะมีชีวิตอยู่ได้เพื่อให้มีความสุข การรับความสุขให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้คือสิ่งที่เขาเชื่อ ตายไปก็ไม่เหลืออะไร เอาสิ่งใดไปก็ไม่ได้ ทั้งความสุข ชื่อเสียง อำนาจ เงินทอง ทรัพย์สิน แม้กระทั่งความทรงจำ ชีวิตมีค่าที่สุดแค่ตอนมีชีวิตอยู่ ใช้มันให้เต็มที่
โอบรับทุกโอกาสและความสุขเท่าที่จะมากได้
เขาเชื่ออย่างงั้น
สมชายเติบโตขึ้น เขาเริ่มมีหน้าที่การงานที่ดี แต่ทุกบริษัทที่เขาทำกลับไล่เขาออกรวมถึงพนักงานจำนวนมาก ไม่ช้าบริษัทพวกนั้นได้ล้มหายไป เขาไม่เข้าใจ มันเกิดอะไรขึ้น บริษัทไม่อยากเก็บคนดีมีความสามารถไว้หรือ ผู้บริหารกลับตอบเขาด้วยจดหมายว่า ยินดีที่มีพวกคุณร่วมเป็นส่วนหนึ่ง แต่ในตอนนี้พวกเขาอ่อนแอเกินกว่าจะพยุงธุรกิจให้รอดได้
เขาใช้ธนบัตรใบยี่สิบขึ้นรถเมล์กลับบ้าน น่าแปลกใจ รถเมล์ในตอนนี้ต่างจากสิบปีก่อนที่เขาเป็นเด็ก รถเมล์ที่เป็นไฟฟ้าสลับกับสันดาป ในตอนนี้มีแต่ไฟฟ้าและเต็มไปด้วยโฆษณามีเสียง
“ไม่เป็นไร“ สมชายพูดกับตัวเองในใจ
เขาหยิบหูฟังตัดเสียงสุดคุ้มค่าในกระเป๋าขึ้นมา หูฟังตัดเสียงที่คุณภาพเทียบเคียงกับตัวที่ราคาสูงกว่าเกือบสามเท่า ตัดเสียงอื้อหูหน่อย คุณภาพเสียงก็ไม่แย่ ต่อเข้ากับสมาร์ทโฟนอย่างรวดเร็ว
ทว่าก็มีเรื่องขัดใจเล็กน้อย ทุกครั้งที่เขาค้นหาสิ่งใดในสมาร์ทโฟนจะมีโฆษณาเข้าแอพซื้อสินค้าออนไลน์ตลอดเวลาอย่างเลี่ยงไม่ได้ โฆษณาที่ยิงเข้ามาทุกครั้งที่แตะช่องข้อความก่อนพิมพ์ชื่อและหลังพิมพ์ทันทีที่นิ้วโดน เขาขัดใจเล็กน้อยแต่ก็ชินชาและเฉยเมย คงเป็นการกระทำน่ารังเกียจของนายทุนต่างชาติกระมัง
สมชายเดินลงจากรถเมล์และเข้าบ้าน ไฟเปิดอัตโนมัติพร้อมเสียงต้อนรับที่เขาฟังไม่ออก เขาอาบน้ำ เช็ดตัวและสวมชุดนอน ก่อนนอนสมชายจะรีดผ้าสำหรับวันรุ่งขึ้น พรุ่งนี้เป็นวันหยุดเขาว่าจะออกไปจ่ายตลาดเสียหน่อย
เขาหยิบเสื้อที่เพิ่งซื้อมาเมื่อเดือนก่อน แม้มูลค่าจะใช้ธนบัตรสีแดงเพียงใบเดียวแต่กลับได้มากถึงสามตัว โปรโมชันสุดคุ้มที่เขาซื้อมาได้อย่างน่าเหลือเชื่อ เขาภูมิใจกับการได้สินค้าที่ถูกเช่นนี้มาก ชอบก็ซื้อ เบื่อก็บริจาค ราคาต้องถูกจะได้เริ่มลองได้ง่าย ถ้าถูกใจก็ไปต่อ ไม่ใช่ก็พอแค่นี้ จะไปลงทุนกับของที่ราคาสูงไม่เห็นหัวผู้บริโภคไปทำไม
เช้าวันเสาร์สมชายไปจ่ายตลาด บรรยากาศไม่วุ่นวายเหมือนเมื่อก่อน มีเพียงของสดกับขนมพื้นบ้านที่ยังขาย เสื้อผ้า ของเล่น เครี่องปรุงต่างๆไม่มีขาย แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา ใครจะอยากซื้อสิ่งที่มีขายทั่วไปและถูกกว่าในตลาด สมชายซื้อผักและเนื้อสัตว์สำหรับสัปดาห์นี้เรียบร้อย ระหว่างที่เขาเดินกลับก็มีเสียงคุณยายคนหนึ่งพูดกับเขา
“นี่...พ่อหนุ่ม ช่วยซื้อขนมยายสักกล่องสิ” คุณยายขอร้องอย่างชัดถ้อยชัดคำ
สมชายเดินต่อไป หลบสายตา ทว่าคุณยายที่ยื่นมือมาจับแขนของสมชายทำให้เขาสะดุ้งหันมาทำหน้าตาบึ้งตึง
“ปล่อยผม ขนมแพงๆแบบนั้นผมไม่ซื้อหรอก”
“กล่องละสามสิบเองหนู ช่วยยายหน่อยนะ สัปดาห์หน้ายายก็จะเลิกขายแล้ว” คุณยายยังคงขอร้องต่อไป
“คนอื่นมีตั้งเยอะแยะ ขนมเปียกปูนแบบนี้ที่อื่นขายถูกกว่าอีก ผมไม่ซื้อหรอก” สมชายสลัดแขนและเดินจากไป
เขากลับมาถึงบ้าน หลังจากแช่ของเข้าตู้เย็นเสร็จก็เริ่มเปิดข่าวฟัง พิษเศรษฐกิจจากการแข่งขันทางราคาทำให้ศักยภาพการแข่งขันของธุรกิจขนาดเล็กในประเทศซบเซาเป็นอย่างมาก มิหนำซ้ำบริษัทต่างชาติที่เข้ามาทำตลาดในไทยต่างเติบโต แรงงานทักษะสูงในประเทศขาดแคลน สินค้าท้องถิ่นตลาดหดตัวลงอย่างมาก ผู้คนเปิดใจรับวัฒนธรรมเข้ามาเป็นวิถีหลักเพราะนั่นทำให้ชีวิตเขาไหลลื่น
ดูข่าวแล้วเครียด หนีไปดูซีรีส์ดีกว่า สมชายเปลี่ยนไปดูซีรีส์ที่เขาชอบซึ่งใกล้ดำเนินมาถึงตอนจบหลังผ่านร้อนหนาวมากกว่า 500 ตอน ไม่ช้าเขาก็ดูจนจบ สนุกดีจริงๆ เขาคิด ซีรีส์ไม่กี่ตอนดูแปปเดียวก็จบ ความสุขต้องอยู่ให้นานที่สุด ยิ่งมีให้เลือกเยอะก็ยิ่งดี ลองดูแล้วเบื่อก็สู้เอาเวลาไปหาเรื่องที่ชอบดีกว่า เงินก็ได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรงของเราเพียงคนเดียว ทำไมต้องไปให้กับสิ่งที่ราคาสูงด้วย
แต่แปลกดีแหะ ประเทศอื่นทำซีรีส์ยาวได้ตั้งเยอะ ประเทศเราสมองไปไหนทำไมไม่มีใครทำ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
