14 พ.ค. เวลา 18:04 • ไลฟ์สไตล์
ตื่นมา ก็มีกิจกรรม ทำมาหากินเป็นปกติ ได้ระลึกว่า เรานี้โชคดี พ่อแม่ให้กายมาครบอาการสามสิบสอง ให้มือมาครบทั้งสิบสองข้างเอาไปใช้ได้มากมายก่ายกอง ..มีวิญญาณทั้งหก รับรู้ได้ สิ่งไหนดีไม่ดี เราก็เลือก เอากายนี้ กายที่พ่อแม่ให้มา..มากราบพระ ..นี่ถ้าไปเกิดในสังขารพ่อแม่เป็นจิ้งจกตุ๊กแก หรือ ลิ่งค้างชะนี ก็เอานั่งกราบพระ เอามือนี้ไปหยิบปัจจัยมาสร้างบุญกุศลไม่ได้ ..เราก็ฝึกหัดทำไป อาศัยมือพ่อแม่มากราบพระ จะได้เตือนสติตนเอง ในการใช้มือทำเรื่องราวที่ดี เอามือไปทำให้ใครเดือดร้อน เจ็บปวด ก็พยายามหลีกเลี่ยง .
พอจะออกไปทำงาน ก็มากราบพระอีก ..วันนี้ ..ต้องเอากายพ่อแม่ ไปสร้างกรรม สร้างอารมณ์ต่างมากมาย ในกายเอากายพ่อแม่ไปทำมาหากิน ไม่เอาไปทำมาหากิน มันก็ไม่มีจะกิน มันมีความจำเป็น เมื่อมีกาย ..แล้วก็มีการเผลอสติ..ใช้อารมณ์ ..มีพอใจไม่พอใจ ..มีติเตียน ..เห็นคนนั้นดี ไม่ดี ..ทำนองข้า ..จะจองความคนดี เสียคนเดียว ก็พยายาม ..เตือนสติตัวเองบ่อยๆ ระหว่างวันที่ไปทำมาหากิน ..แล้วแต่ละวันมันก็มีอารมณ์นึกคิดไม่เหมือนกันเลย
พอตกเย็น ..ก็มาสำรวจตัวเอง เข้าบ้าน..ก็ตรงเข้าห้องพระ ไปกราบพระ วันนี้ข้าพเจ้า เอากายพ่อแม่ไปสร้างกรรม..สร้างอะไรด้วยอารมณ์อะไร ก็กราบพระทบทวน ..บางวัน ก็ยกมือขึ้นกราบพระ ..มือมันก็ปวด ..เราก็สำรวจตัวเอง ไปใช้อารมณ์กรรมอะไรบ้าง นี่ถ้าหากไม่ทำ ..เราก็ไม่ทันได้ตรวจสอบ อารมณ์ของตนเอง
พอทำอะไรเสร็จ กวาดบ้านถูบ้าน อะไรต่างๆ เรื่องที่อยู่ที่อาศัย ก็ถึงเวลา มาพระสวดมนต์ น้อมจิตใจ ไปหาพระ ..ปลดเปลื้องอารมณ์นึกคิดออกไป ให้กายพ่อแม่มาสวดมนต์ นั่นเราก็ได้ ใช้ธาตทั้งสอง มาทำเรื่องราวดีๆ ไม่ได้ไปคล้องเวรกรรมกับใคร เราก็เอามาทำ ให้กายที่อาศัยเป็นกายบุญ เราก็ฝึกหัดของเราไป
เพราะมันเป็นมีความสำคัญแก่จิต ที่จะรู้จักกรรม แล้วก็หลีกหนี ให้กายนี้ มีแต่กรรม ..สิ่งที่เราสวดมนต์ฟังเสียงตัวเอง เอาเสียงที่ดี ไปช่วยล้าง สิ่งที่วิญญาณทั้งหก ไปยึดเหนี่ยวกรรมเข้า เราก็ทำของเราไปเรื่อย ..ให้เวลาแก่จิตเข้าไปหาธรรม มันเป็นเรื่องที่ชอบเป็นพิเศษ ที่จะนำกายพ่อแม่ มาสร้างบุญกุศล ..หนีเวรกรรม หนี่ที่มาหยุด ..ด้วยเอากายพ่อม่ มาสวดมน์ ภาวนา ให้กายนี้มีบุญกุศล จิตก็มีความสุข ปฏิบัติธรรม หนีเวรกรรม
นั่นก็คือ แต่ละวัน เราก็แบ่งเวลา ให้กายนี้ กายพ่อแม่ที่อาศัย มาปฏิบัติธรรม สร้างบุญกุศล ให้กายนี้มีบุญ กายเป็นบุญ จิตก็มีความสุข อยู่ในกายที่เป็นบุญ ไม่ได้เอากายนี้ไปสัมผัส แต่เรื่องราวของกรรม ที่สะสมความทุกข์ให้แก่กาย .เราก็แบ่งเวลา ให้กายนี้มีแต่กายที่มีกรรม .
โฆษณา