ย้อนกลับไปเมื่อช่วงที่เราอายุเพียง5-6ขวบ ช่วงนั้นเรายังเด็กมากและยอมรับเลยว่าตัวเองเป็นคนพูดอะไรไปเรื่อยไม่คิดมาก ในช่วงที่เราเป็นเด็กเราก็จะมีจินตนาการของเราอยู่แล้ว วันนั้นเราก็เล่นปกติเหมือนคนทั่วไปเลย ในเหตุการณ์นี้เราเจอกับพี่ที่เป็นญาติ1คน จะใช้แทนว่าพี่A ในช่วงเช้าเราเล่นพ่อแม่ลูกกันแล้วเล่นไปเรื่อยๆตามประสาเด็ก แล้วพี่Aก็พูดคำนึงขึ้นมาว่า อย่ามองไปตรงนั้นนะมีคนยืนดูเราอยู่ เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะปกติเราก็เป็นคนจินตนาการสูงอยู่แล้ว