กับดักค่านิยมครับ ต้องมีบ้านมีรถมีครอบครัวมีลูก วิ่งตามทุกสิ่งตั้งเป้าทุกอย่าง อยู่ในกรอบเป๊ะๆไม่ยอมออกนอกกรอบเลยไม่กินเหล้าสูบบุหรี่เป็นคนดีของพ่อของแม่เป็นคนดีของเธอไม่หลอกใครไม่โกงใคร ที่บ้านมีกิจการก็ช่วยงานที่บ้านไป แพลนว่าจะแต่งงานก่อนสามสิบ ต้องมีลูก เพราะแพลนชีวิตไว้ถึงตอนลูกจบปริญญานู้นเลย จนวันนึงแฟนบอกเลิก ว้าวววเลยทีนี้ ผิดแผน😆
บ้านนั้นอยากได้ลูกเขยข้าราชการตามคติเก่า บ้านผมมีกิจการถูกเค้ามองว่าไม่มั่นคง ก็เลยไม่ได้ไปกันต่อ แพลนทุกอย่างล่ม สินสอดไม่ต้องใช้ เพชรทองทุกอย่างเป็นหม้าย สบายใช้เงินเลยทีเดียว เลิกกันไม่ได้ทำให้รู้สึกเศร้าแต่ผมกลับรู้สึกโล่งเบาสบายเหมือนปลดภาระชิ้นย่อมๆไป ผมไม่ต้องทำตัวเสมอต้นเสมอปลายกับใคร ผมมีอิสระมากขึ้น ไม่ต้องเผื่อเงินไว้ใช้จ่ายเรื่องของสอง
เรา แล้วผมก็เริ่มทำในสิ่งที่ผมไม่มีโอกาสทำในวัยรุ่นคือการ "ค้นหาตัวเอง"
ผมได้ตกตะกอนในความคิดว่าชีวิตไม่ต้องไปแคร์คำคนมากนัก ใครจะว่าอะไรก็ช่างมัน ใช้ชีวิตให้มีความสุข ทำสิ่งที่อยากทำ กินสิ่งที่อยากกิน แต่ต้องไม่ผิดกฎหมายและไม่ทำอะไรที่ส่งผลเสียต่อคนอื่นในสังคม อย่าไปตอบสนองความคาดหวังของใคร แค่ใช้ชีวิตให้มีสุข บ้านอยู่ไหนก็ได้ไม่ต้องใหญ่โตหรูหราแต่ต้องปลอดภัย รถไม่ต้องรุ่นใหม่ทันสมัย แค่พาเราไปถึงจุดหมายไม่พังก็พอ ครอบครัวก็เรามีพ่อแม่พี่น้องอยู่แล้ว ลูกมีก็ดีแต่ตอนนี้ไม่มีก็ได้ไม่คาดหวังให้ใครมาเลี้ยง และยังต้อววางแผนระยะยาวเผื่ออนาคตที่ยังมาไม่ถึงด้วย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
