..จากนั้น ท่านก็ค่อย แกะกลีบบัวออก ออกไปที่ละกลีบ กลีบนี้ไม่ดี เป็นอารมณ์ ขุ่นมัว .เด็ดทิ่งไป แกะอีกกลีบ ..กลีบนี้ ชอบไปตำหนิเตียน ..เอ้า..เด็ดทิ้งไป กลีบ..นี้ชอบนินทา ..ทิ้งไป มันมีเป็นกลีบๆ อิจฉาเค้า ..พอใจ ไม่ชอบใจ ค่อยพิจารณา ดีขั่วของแต่ละกลีบ ที่จิตยึดอยู่ เป็นกรรมที่ยึดอยู่กับอารมณ์ ..กลีบนั้น ..พระคุณพ่อแม่ อยู่กับสิ่งที่มีคุณ ก็ไม่รู้จักคุณ ทำตนเป็นอันธพาล ..ก็เด็ดมันทิ้ง ท่านก็ค่อยเดินแกะดอกบอกทิ่งไป จนหมดกลีบบัว