คุนหนิง (7 เล่มจบ)
Shi Jing เขียน
Yong Sheng / หลิวซู่ / Locke Tan แปล
โปรยสำนักพิมพ์ Clover Book :
‘เจียงเสวี่ยหนิง’ เดิมนั้นมีหัวใจ เพียงแต่หัวใจดวงนี้ไม่เคยมอบให้ผู้ใด ชาติก่อนนางหาใช่คนดี สองมือสองเท้าของนางบดขยี้และเหยียบย่ำความจริงใจของผู้คนมานับไม่ถ้วน ปลายทางของจุดหมายนั้นคือการได้ครอบครองตำแหน่งฮองเฮา
นางเป็นนายแห่งตำหนักคุนหนิงได้ไม่นาน กลุ่มกบฏภายใต้การนำของ ‘เซี่ยเวย’ ก็ไล่เข่นฆ่าสังหารเชื้อพระวงศ์จนหมดสิ้น กระนั้นก่อนสิ้นลม เจียงเสวี่ยหนิงกลับยินดีใช้ชีวิตของตนเองเพื่อขอชีวิตให้คนผู้หนึ่งในวันที่ดวงตะวันเจิดจ้า สาดส่องทาบทอผืนหิมะ ตําหนักคุนหนิงกลายเป็นหลุมฝังศพของนาง
เจียงเสวี่ยหนิงลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในฤดูสารทปีที่ตนอายุได้สิบแปด เรื่องราวบางอย่างก็ดำเนินไปแล้ว ทว่าเรื่องราวบางอย่างยังไม่ได้เริ่มต้นขึ้น ย่อมยังไม่สายที่จะแก้ไขหลบเลี่ยง นางจึงต้องลอบเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของทั้งตนเองและผู้อื่นอย่างระมัดระวัง
แต่ไม่นะ...ไยความเจ้าเล่ห์มากแผนการนั้นกลับถูกเซี่ยเวยค้นพบอยู่ร่ำไปเล่า? อีกทั้งชาตินี้นางก็ตั้งปณิธานไว้ว่าจะไม่ขอเข้าวังอีกต่อไปแล้วแท้ๆ ไฉนสุดท้ายรั้วกำแพงวังสีชาดก็ยังเพรียกหานางกัน!
หลังอ่านอย่างอิ่มเอม :
ถ้าอ่านเรื่องนี้ในปี 2566 เราจะยกให้เป็น 1 ใน 5 นิยายจีนแปลที่ชอบที่สุด แต่ไม่เป็นไร อ่านปี 2567 ก็ยกย่องได้เช่นกัน 5555 ผ่านปีมังกรมา 5 เดือน ยังไม่มีหนังสือเรื่องไหนติดอยู่ในใจมิเลือนลืมเช่นเรื่องนี้ อย่ากระนั้นเลย ขออวยยศให้ “คุนหนิง” อยู่ในกลุ่ม 5 อันดับแรกหนังสือนิยายจีนแปลที่เราชอบที่สุดไว้เลยก็แล้วกัน!
ความดีงามประการแรก คุนหนิงใช้คนแปลสามคน แต่สำนวนอ่านไม่ติดขัด ไม่สะดุด เป็นเนื้อเดียวกันราบรื่น การเลือกใช้คำ การตีความหมาย การหยิบยกสำนวนจีนใด ๆ ล้วนสละสลวย ลึกซึ้ง แฝงอารมณ์ขันของผู้เขียน Shi Jing ไว้จาง ๆ เพราะตอนเราอ่าน “คุณทนายของผมเป็นเครื่องปั๊มเงิน” ผู้แปลก็ถ่ายทอดตัวตนอารมณ์ดีของ Shi Jing ไว้ภายใต้เนื้อหาเคร่งเครียดทว่าแอบผ่อนปรนเช่นกัน จึงอ่านได้อย่างสนุกสนาน เพลิดเพลิน เข้าอกเข้าใจแกนของเรื่องมากทีเดียวเชียว
ความดีงามประการที่สอง ขนาดและการเลือกใช้ตัวหนังสือของสำนักพิมพ์นั้นอ่านง่ายสบายตามาก แม้จะมีเนื้อหา 7 เล่ม เรื่องราวเข้มข้นอย่างยิ่ง แต่คนอ่านก็ไม่เหนื่อย 55555 กลายเป็นยิ่งอ่านยิ่งหยุดไม่ได้
ความดีงามประการที่สาม ผู้เขียนนำเสนอพระเอก “เซี่ยเวย” ซึ่งแหวกขนบพระเอกโดยทั่วไป เคยคิดว่า “ลู่เหิง” แห่ง “ลูบคมองรักษ์สวมรอย” เป็นพระเอกที่หน้าด้านหน้าทนชอบกลที่สุดแล้ว แต่เซี่ยเวยไปได้ไกลกว่านั้นอีก 5555 ต่อให้ไม่เคยดูละครชุด ก็รับรู้ตั้งแต่ปรากฏโฉมในบทแรก ๆ ว่าคนนี้แหละพระเอก แถมเป็นพระเอกที่พกพาอดีตอันขาดวิ่น เหวอะหวะ โลกแตกบัดซบ มาอยู่ในร่างพิสุทธิ์ดุจเทพเซียนสละทางโลก 5555
ความดีงามประการที่สี่ ผู้รีวิวเคยอ่านความเห็นของนักอ่านและสายละครชุดเรื่องนี้ที่มักก่นว่ากว่าพระนางจะรักกันได้ก็ตอนท้าย ๆ (และเล่มท้าย ๆ) แต่สำหรับเรากลับคิดว่านี่ละถูกต้องตามทำนองคลองธรรมที่สุดแล้ว เพราะคนสองคนต้องผ่านเหตุการณ์มากมายมาด้วยกัน กว่าจะเข้าอกเข้าใจกัน กว่าจะตกล่องปล่องชิ้นกัน มันมีความเป็นมาเป็นไป มิได้มองตาก็คลิก มิได้สบรูปลักษณ์อันเฉิดฉายก็ตกลงปลงใจ ความรักมันต้องมีเหตุและผลของมัน คนอ่านจะได้รู้สึกว่าเออ ปลายทางของความขมฝาดคือรสหวานละมุน เซี่ยเวยกับหนิงรองก็เช่นนั้น
ความดีงามประการที่ห้า คุนหนิงเป็นเรื่องของพระนางที่ศีลเสมอกัน คือเลวร้ายกลิ้งกลอกแสบสันต์ไม่ต่างกัน 5555 ใครต้องการคุณธรรมดีงามจากตัวละครคงต้องฝากไว้กับพระรอง “จางเจอ” และ “เยี่ยนหลิง” รวมถึงบรรดานางรองอย่าง “เสิ่นจืออี” และ “โหยวฟางอิ๋น” พวกเขาและเธอช่วยลดอารมณ์ของเรื่องในช่วงพระนางกำลังสับขาหลอกคนอ่านและคนอื่นในเรื่องอย่างถึงที่สุด 5555
“คุนหนิง” เล่าเรื่องการย้อนกลับมาเกิดใหม่ของ “เจียงเสวี่ยหนิง” บุตรสาวภรรยาเอกที่ถูกสลับตัวกับบุตรสาวอนุภรรยาผู้เคียดแค้นในวัยแบเบาะ จึงถูกเลี้ยงดูมาให้เป็นเด็กสาวบ้านป่า ลุยทะเลโคลน ไม่มีบุคลิกของสตรีในเรือนหลังแต่อย่างใด รูปโฉมราวนางมารจิ้งจอกของนางถูกตาต้องใจบุรุษหลายคน หนึ่งในนั้นคือบุตรชายแม่ทัพ “เยี่ยนหลิง” ต่างเล่นด้วยกันราวสหายสนิท ประดุจเหมยเขียวม้าไม้ไผ่
ชาติก่อนเจียงเสวี่ยหนิงขาดแคลนความรักจากครอบครัว มารดาแท้ ๆ เอ็นดูบุตรสาวตัวปลอมที่เลี้ยงดูตั้งแต่เยาว์วัยมากกว่า ทั้งได้รับเล่ห์กลความเสแสร้งใช้มารยาจากมารดาเลี้ยง จึงใฝ่ฝันอยากมีอำนาจในมือมากกว่าผู้ใด นางแย่งชะตาสมรสจากพี่สาว กลายเป็นฮองเฮาของเสิ่นเจี้ย ฮ่องเต้ผู้ยินดีประนีประนอมมากกว่ากร้าวแข็ง ปฏิเสธความรักของเยี่ยนหลิน หลอกใช้จางเจอ และฆ่าตัวตายในวันที่เซี่ยเวยเป็นกบฎบุกวังหลวง
ชาตินี้เจียงเสวี่ยหนิงกลับมาอีกครั้ง ไม่หวังสิ่งใดนอกจากชีวิตสงบสุข ไม่เข้าวังหลวงอีกต่อไป ไม่แย่งชะตาสมรสพี่สาว ตัดสัมพันธ์กับเยี่ยนหลินแต่เนิ่น ๆ พยายามเปลี่ยนแปลงชะตาตัวเองและคนรอบข้าง แอบหวังว่าจะได้สานมงคลรักกับจางเจอ แต่สิ่งที่นางทุ่มเทแทบเป็นแทบตายเพื่อเปลี่ยนแปลงกลับพลิกคว่ำคะมำหงายเมื่อได้เจอเซี่ยเวย รองราชครูแห่งราชสำนัก ฉากหน้าสง่างามสงบเย็นดุจเทพเซียน ทว่าเบื้องหลังดำมืด ขอย้ำ...มืดสุด ๆ ไปเลย 5555
เซี่ยเวยเป็นรองราชครูที่ฮ่องเต้เคารพ ราชสำนักกลัวเกรง ผู้คนล้วนสยบ ปฏิบัติตนประหนึ่งไร้ราคี แต่ละแผนการ แต่ละการวางหมาก ล้วนล้ำเลิศในปฐพี แต่ละคำพูดล้วนคมกริบ บาดลึก เห็นเบื้องหน้าสะอาดใสเพียงนี้ ใครจะไปรู้ว่าเขากลบปมอดีตที่เว้าแหว่งไว้เพียงใด พระเอกของเราวางแผนล้างแค้นยี่สิบปีไม่มีสายไว้อย่างรอบคอบ แยบยล โหดเหี้ยม ตาไม่กะพริบ
แผนการเหล่านี้ควรจะดำเนินไปอย่างราบรื่น ไม่มีตกหล่น ไม่มีสุ่มเสี่ยง แต่ “หนิงรอง” ทำให้เซี่ยเวยรวนเร แต่ไม่เป็นไร แค่รวบนางมาไว้ในแผนเป็นใช้ได้ แล้วดำเนินการต่อไปตามนั้น 5555
เส้นเรื่องหลักคือการพยายามแก้ไขอดีตของนางเอก การแก้แค้นชนิดรวบแหล้างบางของพระเอก ระหว่างทางคือการพบกันเพื่อสะสมบุญคุณหนี้เลือด ด้วยความที่ตัวเองเคยตายเพราะเซี่ยเวยในชาติก่อน ชาตินี้นางเอกของเราจึงหวาดกลัวพระเอกชนิดตัวสั่นงันงก เจอแล้วต้องหนี เห็นแค่ชายเสื้อต้องหลบวูบ หนีไม่ได้ หลบไม่พ้นก็ตัดสินใจประจบประแจงสอพลอเสียเลย เรียกว่าการโต้คารมกันของพระนางเต็มไปด้วยสีสันแสบซ่าโดยแท้
ระหว่างการหนีไปบ้าง หลบไปบ้าง ต้องประจบเอาใจกันไปมา สองคนก็พบว่าต่างคนต่างมีอดีตแสนวิปโยคคล้ายคลึงกัน แม้หนิงรองจะพยายามสานสัมพันธ์กับจางเจอซึ่งก็กลับชาติมาเกิดใหม่เหมือนกัน แต่ความร้าวรานในชาติก่อนของทั้งคู่ลึกล้ำเสียจนไม่อาจเริ่มต้นได้ใหม่ อดีตเหล่านั้นหลอกหลอนเกินไป จำต้องเอ่ยอำลาทั้งที่หัวใจร่ำไห้ขนาดนั้น
เส้นเรื่องรองคือการทลายอำนาจของกลุ่มนิกายสวรรค์ ขั้วในราชสำนัก ศึกชิงบัลลังก์ที่วางแหตาข่ายฟ้ามานับสิบปี การส่งองค์หญิงไปสมรสกับต่างแคว้นเพื่อซื้อเวลา การสะสมกองกำลังชายแดนเพื่อรอเวลาที่เหมาะสม ศึกภายในตระกูลใหญ่ที่ต่างพยายามเอาตัวรอด การหาพรรคพวกในวังและรอบตัวเพื่อหาทางรอดให้ตัวเองของหนิงรอง ทั้งหมดร้อยรัดไว้ด้วยกันอย่างกลมกล่อม ชวนลุ้นตาม ระทึกใจยิ่ง
ส่วนความรักของพระนางในหกเล่มแรกคือการเล่าปัจจุบันสลับกับชาติก่อนและอดีตที่สองคนเคยพบกันและเกื้อกูลกันจนกลายเป็นหนี้ชีวิต การได้มาเป็นศิษย์อาจารย์ การเรียนรู้ความคับแค้นขมขื่นของกันและกัน การโต้คารม การเอาอกเอาใจ ง้องอน หนีไปบ้าง กลับมาสำนึกผิดบ้าง เป็นความสัมพันธ์ที่ค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงอย่างไม่รู้ตัว และวันที่หนึ่งในสองรู้ตัวว่าใจไม่เหมือนเดิม โลกก็เปลี่ยนสีในพริบตา
ในวันที่เฉลยว่ามีดสั้นเล่มนั้นในชาติก่อนมิได้ส่งให้นางเพื่อสะบั้นชีวิต หัวใจของคนอ่านก็อ่อนยวบหลอมละลายเหมือนหนิงรองนั่นแหละ วิธีบรรยายความรู้สึกและพฤติกรรมของนางเอกในตอนนี้ลึกซึ้งมาก ไม่อธิบายชัดเจน แต่ใช้คำที่รู้สึกในอกอย่างมาก ชอบมาก
ถามว่าเล่ม 7 หวานไหม ตอบเลยว่าหวานแบบพิพักพิพ่วน 5555 ความรักคืบหน้าแบบก้าวกระโดด แต่เมื่อเป็นพฤติกรรมของพระเอกที่ไม่ปกติ ไอดำครอบคลุมราวฟ้าร้องไห้ การแสดงออกจึงเป็นไปในแนวไหน้ำส้มแตกกระจายไม่ยั้ง 5555 เอะอะก็ใช้กำลัง โมโหหน้าเขียวหน้าเหวี่ยง พังข้าวของ 5555 ทำร้ายตัวเอง 5555 ชอบมือซ้ายมือขวาของเซี่ยเวยที่รู้อารมณ์เจ้านายดี รู้หลีกรู้หลบตลอดเวลา 5555
เซี่ยเวยในละครชุดดูเป็นบัณฑิตทรงภูมิ ไม่ใช่สายบู๊ แต่ในหนังสือต่อสู้เก่งฉกาจ แข็งแกร่ง น้าวธนูยิงเกาทัณฑ์ได้ติดต่อกันไม่โอนเอน ใช้มีดสั้นคล่องแคล่วมาก เรียกว่าครบเครื่องทั้งภาควิชาการและหมัดมวย 5555 ยิ่งกว่านั้นยังเป็นพระเอกที่วางแผนการทุกอย่างและเหตุการณ์เป็นไปตามนั้น ต่อให้มีเรื่องเหนือคาดก็สามารถพลิกเกม เปลี่ยนให้ตัวเองได้เปรียบในที่สุด
เหมือนอย่างที่เซี่ยเวยกล่าวไว้ “ต่อให้ข้าไม่ชนะ แต่ข้าจะไม่มีวันแพ้”
อ่านนิยายจีนแปลมา 8 ปี พระเอกเรื่องนี้คือที่สุดของความโหดเหี้ยม หลายฉากในหนังสือต้องดัดแปลงในละครชุด ไม่อย่างนั้นไม่ผ่านเซนเซอร์แน่นอน แต่ความโหดเหล่านี้มีที่มาอันคู่ควร
ท้ายเล่มมีบทพิเศษซึ่งสร้างในละครชุดด้วย เอ็นดูมาก ความใจร้ายชอบกลั่นแกล้งบุตรชายของพ่อแบบเซี่ยเวย 555555
“คุนหนิง” เหมาะสำหรับสายอ่านโลกไม่สวย ตัวละครส่วนใหญ่เทาถึงดำมืด พระนางบอบช้ำสาหัสกว่าจะมาถึงเล่ม 7 หลายเหตุการณ์ชวนอึ้งงันกว่าในละครชุด เนื้อหาหนักหน่วง ต้องละเลียดสำนวนแปลอย่างช้า ๆ แล้วจะได้รับอรรถรสเต็มอิ่ม
คะแนนเต็มสิบให้ 9.5 หักความสงสัยที่จู่ ๆ เยี่ยนหลินก็รำลึกชาติก่อนได้ กับสะกดผิดเล็กน้อย นอกนั้นคือปลื้มปริ่มค่ะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
