การเกิดมาเป็นมนุษย์ มีอาการครบสามสิบสอง ก็นับว่า มีบุญ ได้กายมนุษย์ มาดีแล้ว กายมนุษย์สามรถนำมาใช้แก้ไข นิสัยกรรม นิสัยที่เรายึดถือ โลภโกรธหลงอยู่ นำพากายไปคลุกคลี อยู่กับปลักควาย เราก็ไม่รู้ตัว ว่าอยู่ในปลักควายเสียด้วย จะว่าเป็นบุปเป็นบาป คงบอกไม่ได้ เพราะตนเองก็คลุกโคลมตมจมอยู่ในปลักควาย พอไปเข้าวัดปฏิบัติธรรม ก็เหมือนล้างโคลนออกไปบ้าง ให้เนื้อตัวสะอาด พอออกจากวัดจากการประพฤติปฏิบัติ ก็ไปอยู่กับโคลนตมอีกแล้ว โคลนตมที่จิตก็มองตัวเองไม่เห็นเสียด้วย