23 พ.ค. เวลา 19:35 • ปรัชญา
เมื่อประมาณ สิบกว่าปีที่แล้ว มีน้องคนหนึ่ง ตามเพื่อนไปที่วัด ไปกราบหลวงตาองค์หนึ่ง น้องคนนี้ ได้ทุนไปเรียนจิตวิทยาที่เยอรมัน หลวงตาท่านก็ มาเรียนที่นี่ซิ เรียนรู้จากของจริงๆ เลย ท่านก็พูดเปรยไป ในเรื่องปรัชญา เรื่องสังคม วชาการต่าง เราเห็นเพื่อน..เห็นนักการเมือง ที่ไปพูดที่โรงเรียนบ่อยๆ มีหนังสือเรื่องสังคมนยม ลัทธิ ปรัชญา เยาวชนเรดการด์ สัตว์การเมือง ลำดับขั้นตอนพัฒนาสังคม ชนชั้นกฎุมพี
เรื่องราวพวกนี้ มันไม่นำพาให้จิต เราพ้นไปจากเรื่องราวของความโลภโกรธหลงไปได้เลย มีความรู้สึก มันจมลงไปๆ มีแต่อารมณ์ ..ทิฐิ ..อะไรต่างมากมาย เราก็หันอ่านหนังสือแนวพุทธบ้าง ฝึกลมปราณ ไปเรื่อยเปื่อย ก็ได้แต่อ่าน แต่ยังสวดมนต์ไหว้พระ เวลาไปกินเหล้า เมามาก็ยังสวดมนต์ กราบพระอยู่ ก็ค่อยหัดไปเรื่อย มีพระที่เราเคารพ ขอให้งดดื่มเหล้า เราก็บอกว่า ถ้าผมรับปาก ผมก็เป็นคนโกหกหลวงตา เอาเป็นว่า ผมจะดื่มเท่านที่จำเป็น เพราะงามมันเกี่ยวเนื่เงด้วยเหล่้านี้นมีอยู่ ยังกนีเค้าไม่ได้
จากการที่พบหลวงตา ท่านถามว่า พระอรหันต์ นั้นเป็นอย่างไร เราก็บอกว่า ไม่ทราบครับ ท่านบอกว่า ต้องเรียนรู้ทุกอย่าง ไม่อย่างนั้นจะเรียกว่า สำเร็จธรรมได้อย่างไร สิ่งหนึ่งในการเรียนรู้ ที่สำคัญ เราต้องมีอาจารย์นอก นอกกายเรา ที่ท่านเข้าถึงธรรมได้ จะช่วย เป็นกัลยาณมิตรที่สำคัญ ชี้แนะแนวทางให้
แล้วเราสามารถตรวจสอบเรื่องราวต่างๆที่เราพบเจอะ ต่างๆได้ เรื่องของการประพฤติปฏิบัติธรรม ที่มีเรื่องของคำว่า แสง สี เสียง ภาพ เหตุผล มันเป็นเรื่องราวที่ละเอียดอ่อน เรื่องของกรรม อารมณ์กรรม มันมีเรื่องราวมายต่างๆที่เกิดขึ้นทั้งที่กายและจิต ที่เป็นอารมณ์ แล้วเรื่องของคำว่าบุญ นั้นเป็นอย่างไร ทำไมเรียกว่าบุญ ทำไมทำบุญแล้วได้กรรม มันมีรายละเอียดมากมายก่ายกอง เรื่องเกิดเรื่องตาย เรื่องธรรมที่วิปริต
ที่เขียนมาคร่าวๆ มันก็อยู่ในเรื่องราวของการประพฤติธรรม อาศัยสร้างบุญ การปฏิบัติในรอยทั้งสี่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ต้องมีความมุ่งมั่นที่ฝึกหัดตัวเองขึ้นมา ให้กายเป็นบุญเกิดขึ้น พอกายเกิดเป็นกายบุญ กายบุญก็ช่วยให้เรา ปฏิบัติธรรมได้ง่ายขึ้น กายเบาจิตเบา
เราก็เรียนรู้ สิ่งที่ไหลออกมาจากเรือนกายได้ชัดเจนขึ้น รู้จักว่านี่กรรม เป็นเรื่องราวที่เค้าเรียกว่า มะโนทศึกษา ไปจนเรื่องราว ของสิ่งที่ทำให้จิตหลุดพ้นได้ เราก็จะต้องเรียนรู้ในสิ่งเหล่านั้น แต่เรายังทำไม่ถึงหรอก ได้แต่รู้..แต่ทำไปไม่ถึง ขั้นนั้น
สิ่งที่เขียนมานั้น คือ ต้องลงมือกระทำขึ้นมา แล้วมีกัลยาณมิตร ที่เป็นครูบาอาจารย์นอก นั้นช่วยเหล่อ คิยบอกหนทางให้ ชี้ทางให้ว่า ต้องทำอย่างนี้ๆ บางช่วงท่านก็บอกให้หยุด อย่าเพิ่งปฏิบัติ ..อาจารย์นอกนั้นมีความสำคัญมากๆ ที่ช่วยบอกทางให้
โฆษณา