ช่างเป็นความสำเร็จที่หอมหวาน “ชาฟเฟเล” สุดปลื้มคว้าแชมป์เมเจอร์แรก “พีจีเอ แชมเปี้ยนชิพ”
23 พฤษภาคม 2567 – ซานเดอร์ ชาฟเฟเล โปรกอล์ฟมือ 2 ของโลกชาวอเมริกัน ปลดล็อคคว้าแชมป์เมเจอร์รายการแรกได้สำเร็จและเป็นแชมป์พีจีเอทัวร์ รายการที่ 8 ในอาชีพ หลังฮึดสู้เบียดชนะ ไบรสัน เดอแชมโบ เพื่อนร่วมชาติ ในศึกพีจีเอ แชมเปี้ยนชิพ ที่วัลฮาลา กอล์ฟ คลับ เมื่อวันอาทิตย์ 19 พฤษภาคมที่ผ่านมา
โดยเปิดฉากได้อย่างยอดเยี่ยมหวด 9 อันเดอร์พาร์ 62 กลายเป็นนักกอล์ฟคนแรกที่ทำสกอร์ต่ำสุดในการแข่งขัน 18 หลุมแรกในประวัติศาสตร์ทัวร์นาเมนท์ระดับเมเจอร์ 2 ครั้ง และสกอร์รวม 21 อันเดอร์พาร์ ยังทุบสถิติแชมป์สกอร์รวมต่ำสุดของการแข่งขันระดับเมเจอร์ด้วยเช่นกัน
หลังจบการแข่งขัน ชาฟเฟเล ได้ออกมาแชร์ประสบการณ์ บอกเล่าถึงช่วงเวลาแสนพิเศษผ่านทาง Player Blog ระบุ การมีทีมงานที่ใช่ มีความเชื่อมั่นใจตัวเอง มุ่งมั่นและอดทนฝึกฝนทำงานหนักต่อเนื่อง ส่งผลให้คว้าแชมป์เมเจอร์แรกได้สำเร็จ
โปรกอล์ฟมืออันดับ 2 ของโลก เผยว่า ผมเชื่อมั่นในการมีรากฐานที่ถูกต้อง มีคนที่ใช่ มีทีมที่ใช่ อยู่รอบตัว ผมเชื่อว่าหากมุ่งมั่นฝึกฝนทำงานหนักต่อเนื่องและปล่อยให้ตัวเองทำในสิ่งที่คิดว่าทำได้ ก็จะมีความสุขกับผลลัพธ์ที่ตามมา ผมรู้สึกว่าได้เข้ามาอยู่บนเส้นทางสู่แชมป์เมเจอร์มาสักระยะแล้ว เพียงแต่ต้องอดทนรอจังหวะเวลาที่เหมาะสมและให้เชื่อมั่นในตัวเองอยู่เสมอว่าสามารถทำได้ ซึ่งผมสามารถทำได้ทั้งสองอย่าง
เป็นเรื่องมหัศจรรย์จริงๆ ที่ผมชนะรายการเมเจอร์ และแน่นอนว่าเป็นชัยชนะที่น่าพึงพอใจมาก ผมแทบรอไม่ไหวที่จะได้ฉลองกับครอบครัวและทีมงาน พวกเขาเป็นบุคคลที่มีความสำคัญมาก พวกเขามีความตั้งใจแน่วแน่และทำให้ผมอยู่ในกรอบ ไม่ออกนอกลู่นอกทาง
หลังพัตต์หลุมสุดท้าย มันเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่มากมาย เพราะผมไม่ชนะมานานแล้ว และผมพูดตลอดทั้งสัปดาห์ว่าผมแค่ต้องอยู่ในเกมของตัวเอง ซึ่งมันทำได้ยากมากระหว่างการแข่งขันรอบสุดท้าย แต่ผมก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้มีสมาธิกับเกม
คนใกล้ชิดทราบดีถึงความหัวรั้นของผม แต่ผมมีความอดทนอย่างมากกับการที่ไม่ชนะเลยในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา การคว้าแชมป์ครั้งนี้ คือผลตอบแทนจากการอดทนและการฝึกฝนทำงานหนักอย่างต่อเนื่อง และเป็นแชมป์ที่พิเศษและหอมหวานมาก เมื่อผมทำสำเร็จ ผมรู้สึกภูมิใจมากกับวิธีการที่ผมสามารถจัดการกับช่วงเวลาที่สำคัญในสนามได้ ซึ่งแตกต่างจากที่ผ่านมา
ระหว่างเดินขึ้นกรีนหลุม 18 ผมตื่นเต้นมาก ผมเห็นไลน์พัตต์ซ้ายมาขวา ผมพยายามอ่านไลน์ให้แม่นยำ เมื่อดูอีกรอบเป็นขวามาซ้าย และคิดว่านี่ไม่ใช่ที่ผมต้องการในการพัตต์เพื่อคว้าแชมป์ โชคดีที่เป็นการพัตต์ขึ้นเนิน ระยะประมาณ 6 ฟุต สุดท้ายผมตัดสินใจพัตต์ตรง ลูกเลี้ยวทางซ้ายเกี่ยวปากหลุมลงไป ผมรู้สึกโล่งใจมาก จริงๆ ผมแทบจำไม่ได้ว่าลูกลง เพราะได้ยินแค่เสียงทุกคนโห่ร้องดีใจและผมก็มองขึ้นฟ้าด้วยความโล่งใจ ผมบอกตัวเองว่านี่คือสิ่งที่ผมต้องการ ผมต้องพิสูจน์สิ่งนี้ด้วยตัวเอง นี่คือช่วงเวลาของผม ผมมีความสุขมาก
สำหรับการเฉียดไปเฉียดมาในอดีต ผมไม่เคยมองว่ามันเป็นข้อบกพร่อง ผมมองว่าได้พยายามอย่างเต็มที่แล้วและต้องมีประสบการณ์มากขึ้น ความเฉียดเหล่านั้นรวมถึงการได้รองแชมป์รายการ เวลล์ ฟาร์โก แชมเปี้ยนชิพ เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ทำให้รู้สึกว่าคราวนี้ต้องได้แชมป์เสียที ความสำเร็จครั้งนี้จึงมีความหอมหวานมากเป็นพิเศษ และเป็นแชมป์เมเจอร์ด้วย แต่การชนะรายการทั่วไป ก็ถือเป็นความสำเร็จที่หอมหวานที่สุดแล้วสำหรับผม
นี่คือชัยชนะสำหรับทีมงานของผมทุกคน ไม่ว่าจะเป็นคุณลุงของผมซึ่งเป็นเอเย่นต์ให้ผม และอยู่กับผมมาตั้งแต่เริ่มต้นปีนี้ นิโก้ พี่ชายของผม ทำอาหารให้ผมทาน เขาไม่ใช่กุ๊กมืออาชีพ แต่เขาทำอาหารอร่อย เขามีความตั้งใจที่จะช่วยผม หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะอยู่กับผมได้นานกว่านี้ เพราะเขาเพิ่งหมั้นกับแฟนสาว ส่วนมาย่าภรรยาของผม คอยสนับสนุนผมมาตลอด ทุกคนทำให้ผมรู้สึกว่าเป็นคนพิเศษ และผมก็มีความสุขมากที่คว้าแชมป์เมเจอร์ครั้งนี้เพื่อทีมงานได้สำเร็จ
คุณแม่ของผม ปิง หยี่ กลับมาบ้านที่ซานดิเอโก้ ส่วนคุณพ่อ สเตฟาน อยู่ที่ฮาวาย และผมมีโอกาสได้โทรหาท่านก่อนพิธีรับถ้วยรางวัล แต่ผมต้องรีบวางสาย เพราะท่านเริ่มทำให้ผมร้องไห้ ผมอารมณ์อ่อนไหวมาก ผมคิดถึงคุณพ่อระหว่างที่ให้สัมภาษณ์หลังจบการแข่งขันรอบที่สาม ผมต้องย้อนกลับไปยึดคำสอนของพ่อที่บอกว่า “มุ่งมั่น ลงมือทำ ยอมรับผล” ซึ่งท่านปลูกฝังกรอบความคิดนี้กับผมตั้งแต่อายุ 9 ขวบ ท่านเป็นโค้ชวงสวิงและเป็นที่ปรึกษาของผมมาตลอด เป้าหมายของท่าน คือเตรียมลูกชายให้พร้อมที่จะก้าวไปประสบความสำเร็จในอนาคต
ตลอดสัปดาห์การแข่งขัน คุณพ่อส่งข้อความความหมายดีๆ มาให้กำลังใจผมตลอด และในคืนวันเสาร์ ท่านส่งข้อความมาหาผมเป็นภาษาเยอรมันว่า “น้ำหยดลงหินทุกวัน หินมันยังกร่อน” ผมต้องถามกลับไปถึงความหมายของวลีนี้ ซึ่งเป็นเรื่องของความพยายามไม่ลดละ ย่อมประสบความสำเร็จไม่มากก็น้อย
คุณพ่อท่านเป็นนักอ่าน และอ่านหนังสือของนักจิตวิทยาชื่อดังในเยอรมันหลายคน ท่านได้คำคมและสุภาษิตสอนใจมาเยอะ แล้วนำมาถ่ายทอดต่อให้กับผม ตอนนี้ผมร่วมงานกับ คริส โคโม่ เขามาเป็นโค้ชดูวงสวิงให้ผม และคุณพ่อก็รู้สึกว่าสามารถวางมือได้ ผมเชื่อมั่นใน คริส โคโม่ เขาทำให้ผมมั่นใจในศักยภาพการตีกอล์ฟของตัวเอง และช่วยปลดล็อกเรื่องที่ติดขัด
ผมเชื่อในการพูดด้านบวกกับตัวเอง ผมพูดกับตัวเองเสมอ เมื่อคุณมีความเชื่อมั่นมากพอ จะทำให้เป้าหมายเป็นจริงได้ ในการแข่งขันรอบสุดท้ายที่วัลฮัลลา กอล์ฟ คลับ ผมเล่นอย่างอดทนตลอดทั้งวัน และมองคะแนนบนสกอร์บอร์ด มีหลายครั้งก่อนหน้านี้ที่ผมเลี่ยงที่จะดูสกอร์บอร์ดและรอจนถึง 9 หลุมหลัง แต่ครั้งนี้ผมดู ผมต้องการรู้ตำแหน่งของตัวเอง และอยากจัดการกับความรู้สึกที่เกิดขึ้น
การทำสองเบอร์ดี้ที่หลุม 11 และ 12 ถือว่าสำคัญมาก หลังจากเสียโบกี้ที่หลุม 10 ผมพยายามสู้ไม่ถอย และในที่สุดก็มีจังหวะทำพัตต์สำคัญๆ นี่เป็นช่วงเวลาของผม และผมก็ตีเหล็กคมในช่วง 9 หลุมหลัง ในจังหวะนั้น ผมรู้สึกได้ว่า สิ่งดีๆ กำลังจะเกิดขึ้น
ผมรู้สึกว่า เราทุกคนกำลังปีนเขาลูกใหญ่ โดยมีสกอตตี้ เชฟเฟลอร์ อยู่บนยอดเขา สุดท้ายแม้ผมชนะ แต่ยังไม่ใกล้เคียงกับสกอตตี้ ในหลายๆ เรื่อง ตอนนี้ผมมีตะขอเกี่ยวที่แข็งแรงบนภูเขาและหน้าผา และยังคงปีนเขาต่อไป ผมอาจดื่มเบียร์บนเนินเขาและสนุกไปกับมัน
อีกหนึ่งช่องทางการติดตามข่าว
อ้างอิง
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
