นอกจากพาตัวเข้าสู่การปฎิบัติตามแนวทางที่มีสอนกันอยู่แล้ว
การปรับหลักการ แนวทางปฏิบัติที่มีอยู่ให้เข้าสู่และกลมกลืนกับ วิถีชีวิตปกติของบุคคลโดยทั่วไป น่าจะทำให้การปฏิบัติธรรมนั้นไม่ต้องรอเวลาและโอกาสที่ต้องอำนวยมากนัก ที่จะทำให้บุคคลทั่วไปมีโอกาสมากขึ้นที่จะได้คุ้นเคยกับการปฏิบัติ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เข้มข้นมากออกจะดูไม่ค่อยมีอะไรก็ตาม เช่นเดินจงกรม การมีสติรู้ตัวในห้าง การกินอาหาร การไปเที่ยว อาจปฏิบัติได้ที่ละเล็กละน้อยก็ยังเป็นการสร้างความคุ้นเคย รู้สึกใกล้ชิดกับชีวิตตัวเองมากขึ้น