เราว่า..
การครองศีลเพื่อให้ตัวเราห่างจากอบายเท่านั้นนะคะ ส่วนความรู้สึกว่าโชคดีกับเรื่องร้ายๆที่เจอ น่าจะเป็นเข้าข่ายการมองบวกมากกว่านะ การหามองแง่ดีเป็นทักษะที่ฝึกฝนได้ อาศัยประสบการณ์และหลักคิดเป็นตัวนำ ซึ่งหลักคิดต่างๆก็รวบตึงอยู่ในศีล 5 ของชาวพุทธเรานี่แล คือข้อพึงละเว้นและพึงปฏิบัติ
เมื่อห่างจากอบาย ใจเราก็เบาไปเอง และมีที่ว่างพอสำหรับเรื่องที่ดีกว่า สำคัญกว่า แต่คนถือศีลปฏิบัติธรรมแล้วยังหวังโชคลาภก็มีให้เห็นเกร่อนะ
ความโชคดี โชคร้าย หรือเรื่องบังเอิญ เกิดขึ้นอยู่ตลอดนะคะ กับทุกคน ทุกที่ ทุกเวลา อยู่ที่ว่าใครจะฝักใฝ่ทางไหน ก็นึกคิดไปในทางนั้นอ่ะนะ
ความเกี่ยวข้องเชื่อมโยงของ "การปฏิบัติตนอยู่ในศีลในธรรมแล้วพบเจอเรื่องโชคดี เรื่องบังเอิญของคุณหมอ แม้จะโดนวีนเม้งแตก แต่ก็ยังเฉย keep cool ไม่หัวร้อนตามไปด้วย ก็พอจะอธิบายได้ว่าเพราะ 1.ใจมีที่ว่างพอ 2.รู้ว่าจะบรรจุอะไรลงในที่ว่างนั้น และ 3.มีภูมิคุ้มกันที่แข็งแกร่ง
อยู่ท่ามกลางคนทุศีล หรืออยู่ในดงคนบ้า ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยส่งเราให้มองหาหนทางหลุดพ้นได้เหมือนกันนะ ดังคำกล่าวที่ว่า..
แม้แต่ผู้ที่มืดมนที่สุด ก็ยังชี้ทางสว่างให้เราได้
เขาตกนรกให้เราดู!!
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
