เรื่องสั้น ตอน บ้าน
*
*คำเตือน: โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน หรือถ้าหากจิตใจเศร้าโศกเสียใจอยู่ หรือมีภาวะซึมเศร้าอย่าอ่านดีกว่านะคะ
ทุกการสัมผัสโอบล้อมไปด้วยสายน้ำจากมหาสมุทร
ดั่งบ้านที่พลัดพราก
ทุกอณูซึมซาบผ่านลึกถึงกึ่งกลางดวงใจ
ร่างทั้งร่างคล้ายดั่งอยู่ในเหวลึก แต่กลับอุ่นใจอย่างประหลาด มันโอบอุ้มเธอดั่งทารกผู้หนึ่ง ฟองอากาศหมุนขึ้นเหนือศีรษะ ทุกสัดส่วนของร่างไร้เสื้อผ้าสวมใส่ มีเพียงร่างเปลือยเปล่า หากอยู่บนพื้นดินแล้วเธอคงยืนตัวตรง
ในเหวลึกนี้ ขาเธอเหยียดตรง ส่วนแขนอยู่เหนือศีรษะ ดูไม่แข็งเกร็ง ท่วงท่าดูสบายไม่คล้ายหญิงสาวที่จมน้ำ เหมือนดำน้ำมากกว่า
ริมฝีปากยกยิ้มน้อย ๆ ทั้งพอใจ อิ่มเอม และปลดปล่อย
ดวงตาหลับพริ้ม แพขนตาหนาหนักอึ้ง
ไม่ทราบว่าสายน้ำหรือไม่ ที่ไหลออกมาจากดวงตาแสนสวยของเธอ
ลึก
.
มืด
ปลดเปลื้องทุกสัดส่วน ทั้งในและนอก ไร้พันธนาการผูกมัด
สุขใจยิ่ง ผ่อนคลายยิ่ง
.
สว่าง
.
End
เรื่องสั้นเรื่องนี้อาจต้องใช้การวิเคราะห์สักเล็กน้อยนะคะ ท่านที่อ่านแล้วงงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยค่ะ ขอบคุณเข้ามาอ่านกันนะคะ ☺️
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
