กรรมเป็นสัญญาหรือความจำได้หมายรู้ เกิดใหม่ทุกขณะจิตอยู่แล้ว และเป็นอาสวะที่พร้อมจะเกิดทุกขณะจิตเช่นกัน เมื่อไหร่ที่เรามีสติสัมปชัญญะหนาแน่นพอ ก็สามารถจะเห็นทันหรือญานะ ซึ่งมันเกิดขึ้นได้เองแล้วมันก็ดับไปเอง เพียงเรารู้ทันเขาก็จะวางไปเองเป็น เมื่อรู้ไม่ทันก็คิดว่าเป็นกรรมของเราเรารับผลของกรรม แท้จริงจิตมันผัสสะเกิดดับไปตามธรรมชาติของจิตเท่านั้นเอง เราสามารถเห็นทางจิตได้โดยทำความรู้สึกทางกายบ่อยๆ จะเห็นจิตทำงานตามจริง แล้วจิตก็จะวางไปเองจ้ะ