30 พ.ค. เวลา 06:58 • ความคิดเห็น
เรื่องราวหนึ่ง ในทางพระพุทธศาสนา ก็เรื่องราวของพญามาร วัสสดีมาร ที่ท่านพญามาร ก็มีหน้า นำพาผู้ควร ลงสู่นรก พระพุทธเจ้า ก็เหมือนผู้ที่ชี้ทางให้หนีนรก ให้ไปสู่สวรรค์ สถานที่ดีๆ ให้สู่สถานที่สุข
ลูกน้องพญามาร ในโลกนี้ ที่เป็นมนุษย์ ก็มีพ่อมดแม่มด อะไรต่างๆ มากมาย มาเปิดประตูใหญ่ ประดับแสงสีแพราวพราว รูปสวยรูปงาม อาหารการกิน เสียงเพราะระรื่นหู สัมผัส เคลิบเคลิ้ม ลืมตัวลืมตน ไม่มีสติสัมปชัญญะ รู้สึกตัว ..ไม่รู้จักสิ่งที่เป็นคุณ ดีชั่วไม่รู้เลย
ถามว่า มีจริงมั้ย ถ้าบอกว่ามี จริง ก็บอกว่ารู้ได้ยังไง เราก็ดูบริวารเค้าซิ ข้าทาสเค้าซิ ในเรื่องราวของคำว่าไสยศาสตร์ สิ่งเหล่านั้น ก็เป็นเรื่องราวหนึ่ง ในคำว่า พญามาร ขนาดลูกน้องเค้า เค้ายังไม่สามารถเห็นได้ ไม่รู้จักเสียด้วย แล้วเราจะไปรู้จัก ตัวตนที่แท้จริงได้ อย่างไร อิทธิฤทธิ์พญามาร เจ้าชายสิทธัตถะ ยังสะดุ้ง ยกมือข้างหนึ่ง มาวางที่หัวเข่า ..ทำจิตผจญมาร
จิตอย่างพวกเรา ไม่สามารถจะไปรู้จักเค้าอยู่แล้ว อยู่ในอุ้งมือ เค้าอยู่แล้ว เค้าเป็นจิตหนึ่งที่เปใหญ่ในโลก ที่ให้อารมณ์โลภโกรธหลง มาปรุงแต่งจิต เค้าว่า ..อยากหนี เค้าได้ ก็อย่าไปนึกถึงเค้า นึกเค้าเมื่อไหร่ ข้าพเจ้าก็จะมารับใช้ให้แก่ท่าน
โฆษณา