Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
PataSecaYoo
•
ติดตาม
30 พ.ค. เวลา 07:30 • ความคิดเห็น
เมื่อเช้าพ่อเราเดินมาบอกว่าพ่อเหลือเวลาอยู่อีกไม่กี่ปี เรารู้สึกใจหายมากๆคิดอะไรไม่ออก กลัวว่ามาถึงวันนั้นแล้วทำใจไม่ได้ อยากรู้ว่าถ้ามันมาถึงจริงๆเราจะรับมือยังไงดีคะ ?
คนที่รักมากที่สุดหรือเปล่าไม่รู้
รู้แต่ว่าพ่อแม่น่าจะเป็นอันดับต้นๆ
บางคนก็อาจคิดว่าครอบครัวของตน
สำคัญที่สุดผู้ให้กำเนิดอาจอยู่ใน
ความสำนึกข้างในแต่การแสดงออก
เชิงพฤติกรรมตรงข้ามกันเราเรียกว่า
“ความใส่ใจ”ยิ่งสนิทยิ่งใกล้ยิ่งละเอียด
อ่อนน้อยลง
สัญญานนี้ส่งมาผู้บอกเล่าอาจ
ไม่มีเจตนาเรียกร้องความสนใจ
แต่อาจอยากบอกว่าเหลือเวลา
ที่จะห่วงใยกันน้อยลงทุกทีๆ
แน่นอนความตระหนักถึงจนต้อง
ฉุกคิดวูบวาบหวั่นไหวขึ้นมาเมื่อ
คิดถึงวันที่ต้องจากไปอย่างหายไป
อาจเป็นคำถามในใจเราเองว่า
นานมาแล้ว”ความใส่ใจ”ห่างหาย
ไปนานแค่ไหนเราปฏิบัติต่อท่านต่อ
กันมากพอให้สื่อได้ถึงความรู้สึกสุด
ท้ายในใจท่านว่า”ลูกของท่านเอา
ตัวรอดสามารถดูแลตนเองและ
ครอบครัวได้อย่างมั่นคงมั่นอก
มั่นใจแล้วหรือไม่อย่างไร”พ่ออาจ
ไม่ต้องการสื่อเพื่อหวังเรียกร้อง
แต่หวังจะสบายใจว่าไม่ต้องห่วง
ใยใดๆลูกบุตรหลานแล้ว ทั้งหมด
ข้างต้นอาจไม่ใช่ความหมายนั้นก่ะได้
ก็ขออภัยแต่นัยยะโดยรวมอาจหมายถึง
“ด้วยรักและห่วงใย”เท่านั้น
รับมือไม่ต้องรับมือ ยอมรับกฎธรรมชาติ
ท่านเดินทางไปก่อนเดี๋ยวเราก็ตามไป
เหมือนกัน ระหว่างนี้หรือก่อนท่านจะ
เดินทางเราควรทำอะไรที่จะให้ความ
รู้สึกของเราและท่านปลาบปลื้มสุขใจ
ในเวลาที่เราสามารถทำได้ถ้ายัง
น้อยไปไม่มากพอก็เพิ่มขึ้นดีอยู่แล้ว
ก็รักษาไว้ถึงวันนั้นแทนที่จะเศร้าใจ
อาจกลับสุขใจมากกว่าความสูญเสีย
นั้นทั้งท่านและเรา
ไลฟ์สไตล์
เรื่องเล่า
แนวคิด
บันทึก
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2024 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย