30 พ.ค. เวลา 07:30 • ความคิดเห็น
คนที่รักมากที่สุดหรือเปล่าไม่รู้
รู้แต่ว่าพ่อแม่น่าจะเป็นอันดับต้นๆ
บางคนก็อาจคิดว่าครอบครัวของตน
สำคัญที่สุดผู้ให้กำเนิดอาจอยู่ใน
ความสำนึกข้างในแต่การแสดงออก
เชิงพฤติกรรมตรงข้ามกันเราเรียกว่า
“ความใส่ใจ”ยิ่งสนิทยิ่งใกล้ยิ่งละเอียด
อ่อนน้อยลง
สัญญานนี้ส่งมาผู้บอกเล่าอาจ
ไม่มีเจตนาเรียกร้องความสนใจ
แต่อาจอยากบอกว่าเหลือเวลา
ที่จะห่วงใยกันน้อยลงทุกทีๆ
แน่นอนความตระหนักถึงจนต้อง
ฉุกคิดวูบวาบหวั่นไหวขึ้นมาเมื่อ
คิดถึงวันที่ต้องจากไปอย่างหายไป
อาจเป็นคำถามในใจเราเองว่า
นานมาแล้ว”ความใส่ใจ”ห่างหาย
ไปนานแค่ไหนเราปฏิบัติต่อท่านต่อ
กันมากพอให้สื่อได้ถึงความรู้สึกสุด
ท้ายในใจท่านว่า”ลูกของท่านเอา
ตัวรอดสามารถดูแลตนเองและ
ครอบครัวได้อย่างมั่นคงมั่นอก
มั่นใจแล้วหรือไม่อย่างไร”พ่ออาจ
ไม่ต้องการสื่อเพื่อหวังเรียกร้อง
แต่หวังจะสบายใจว่าไม่ต้องห่วง
ใยใดๆลูกบุตรหลานแล้ว ทั้งหมด
ข้างต้นอาจไม่ใช่ความหมายนั้นก่ะได้
ก็ขออภัยแต่นัยยะโดยรวมอาจหมายถึง
“ด้วยรักและห่วงใย”เท่านั้น
รับมือไม่ต้องรับมือ ยอมรับกฎธรรมชาติ
ท่านเดินทางไปก่อนเดี๋ยวเราก็ตามไป
เหมือนกัน ระหว่างนี้หรือก่อนท่านจะ
เดินทางเราควรทำอะไรที่จะให้ความ
รู้สึกของเราและท่านปลาบปลื้มสุขใจ
ในเวลาที่เราสามารถทำได้ถ้ายัง
น้อยไปไม่มากพอก็เพิ่มขึ้นดีอยู่แล้ว
ก็รักษาไว้ถึงวันนั้นแทนที่จะเศร้าใจ
อาจกลับสุขใจมากกว่าความสูญเสีย
นั้นทั้งท่านและเรา
โฆษณา