คนเราแท้จริงเดินทางออกมา
ไกลมากขึ้นเรื่อยๆจากความรัก
ความอบอุ่นของคนรัก พูดได้ว่า
แกร่งกล้าส่งสัญญาณที่จะออกมาจากcomfort zoneมาใครก็ห้ามไม่ได้
ทั้งๆที่แม่ประคบประหงมมา9เดือน
ความรักความห่วงใยนั้นประคับ
ประครองมายาวนาน ยิ่งโตก็ยิ่ง
ออกเดินทางห่างมามากพร้อมๆ
กับความรักที่ชินๆเฉยๆเป็นธรรมดา
ไปทั้งที่ในใจก็สำนึกว่านี่คือที่สุด
แต่ไม่ใช่ความสุขจากความรัก
ตามวัยวัยรัก คนแปลกหน้าที่
เริ่มคุ้นเคยสนิทเดินเข้ามาใน
เวลาที่ตัวตนเรารู้สึกกลัวความเหงา
ความกลัวจึงกำหนดความต้องการ
ความรักเปิดประตูให้คนคนนึง
เข้ามาเป็นคนห่วงใยรักใคร่พิเศษ
แน่นอนละแม้อาจไม่มั่นคงแต่
ความพิเศษอาจตราตรึงในระยะ
เวลานึงหลีกเลี่ยงไม่ได้และแน่นอน
เวลาอะไรที่พิเศษจากไปความคิด
คิดถึงย่อมตามมาด้วย”ตัวเหงา”
บ้างไม่มากก็น้อยเป็นธรรมชาติ
เป็นธรรมดาที่ความรู้สึกนั้นๆย่อม
เกิดขึ้นกับทุกคน ไม่ต้องรับมือไม่ต้อง
จัดการ ให้เวลาทำหน้าที่ผ่อนคลาย
เปลี่ยนปรับความเหงาให้เฉยและ
ไม่คิดถึงอะไร อาจมีปัจจัยใหม่
เข้ามาทดแทนหรือไม่มีก็ตาม เวลาที่
ผ่านไปก็จะค่อยๆสลายเหงาให้
เสด็ดน้ำไปได้
เหงาบ้างเถอะ ดราม่าฟินๆบ้าง
ได้ทำมิวสิคตัวเองบ้างมีชีวิตชีวา
ดีอย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่า”หัวใจ”
เราไม่ตายชา อย่างน้อยก็ยังมี
ความรักตัวเองอยู่เสมอๆเนาะY
Yooก่ะเคยเป็นเนาะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
