นิทานเซน เรื่อง ลืมตัวตนที่แท้จริง
จวงจื่อ กับนกประหลาดในสวนเตียวหลิง ขณะที่จวงจื่อเดินอยู่ในสวนเตียวหลิง ก็เห็นนกประหลาดตัวหนึ่งบินมาจากทิศใต้ ปีกของมันกว้างใหญ่ถึงเจ็ดศอก และนัยน์ตาใหญ่ถึงหนึ่งนิ้ว มันบินเฉี่ยวศีรษะของจวงจื่อ และลงเกาะที่กิ่งต้นเกาลัด
“นั่นเป็นนกอะไรกัน!” จวงจื่ออุทาน
“ปีกของมันออกใหญ่โต แต่บินได้สูงเพียงแค่นี้ ตาก็ใหญ่แต่มองไม่เห็น”
จวงจื่อรวบอาภรณ์ให้กระชับและก้าวย่องไปขึ้นสายหน้าไม้ ตั้งท่าเล็งไปที่เหยื่อหมายยิง
ขณะนั้นเองเขาก็เห็นจักจั่นกำลังเพลิดเพลินอยู่ใต้เงาไม้ ลืมทุกอย่างรอบตัวที่ด้านหลังของมันมีตั๊กแตนตัวหนึ่งกำลังคืบคลานมาเหยียดง้างขาหน้าเตรียมตะครุบจักจั่น
โดยที่มันเองก็หลงลืมตัวเองสิ้นขณะที่กำลังจ้องเหยื่อ ส่วนนกประหลาดก็ย่องมาข้างหลังตั้งท่าพร้อมตะครุบตั๊กแตน จนลืมตัวตนอันแท้จริงไปเช่นกันขณะที่กำลังจับจ้องมุ่งหวัง จวงจื่อสั่นสะท้านต่อสิ่งทั้งหมดที่ได้เห็นนี้
“อา! สิ่งต่างๆ ไม่มีอะไรเลยนอกจากการทำลายล้างซึ่งกันและกัน!”
จวงจื่อโยนหน้าไม้ทิ้งหันหลังกลับ รีบเดินออกจากสวน แต่คนเฝ้าสวนวิ่งไล่หลังมาพลางร้องตะโกนกล่าวหาว่าขโมยล่าสัตว์
จวงจื่อกลับมาบ้านนับจากนั้นเป็นเวลาสามเดือนเขาดูไม่มีความสุขเลยลิ่นเฉี่ยเอ่ยถามขึ้นว่า
“อาจารย์ เหตุใดหมู่นี้จึงดูท่านไม่มีความสุข?”
จวงจื่อตอบว่า “การที่ติดยึดกับรูปกายภายนอกทำให้ข้าหลงลืมภายในตนเอง การมัวจดจ้องน้ำที่ขุ่นทำให้หลงผิดคิดไปว่ามันเป็นสระน้ำที่ใส ยิ่งไปกว่านี้ข้ายังได้ยินอาจารย์ของข้ากล่าวว่า
‘เมื่อเข้าสู่ทางโลก ก็ต้องปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของที่นั่น’
ข้าไปยังสวนเตียวหลิงและลืมตัวตนที่แท้จริง นกประหลาดได้บินเฉี่ยวศีรษะข้าไปเกาะอยู่ที่กิ่งเกาลัดและลืมตัวตนที่แท้ของมันเช่นกันและคนเฝ้าสวนก็สร้างความอับอายแก่ข้าอย่างยิ่งด้วยคิดว่าข้าเป็นผู้บุกรุกล่าสัตว์ นี่คือสาเหตุที่ทำให้ข้าไม่มีความสุข”
#ปัญญาเซน : ผู้ที่ไร้วิสัยทัศน์ มักเล็งผลระยะสั้นโดยไม่ระวังว่าจะมีผลร้ายในระยะยาวรออยู่ ส่วนผู้ที่เอาแต่จ้องจะคิดบัญชีกับผู้อื่น โดยลืมไปว่าตนเองก็อาจจะกำลังถูกผู้อื่นจ้องจะคิดบัญชีเช่นกัน ...ดังนั้น "เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร"
#เพื่อนกัลยาณธรรม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
