6 มิ.ย. 2024 เวลา 00:00 • ความคิดเห็น

ความเข้มข้นของกาแฟอารมณ์

เมื่อเราสั่งกาแฟดำมาหนึ่งถ้วย มองดูกาแฟดำในถ้วย จะเห็นว่ามันดำสนิท
แต่หากเราตักกาแฟในถ้วยออกมาหนึ่งช้อน เทกาแฟบาง ๆ ลงบนจาน จะพบว่าสีกาแฟไม่ดำสนิท มันออกไปทางสีน้ำตาลจาง ๆ
1
สีน้ำกาแฟในถ้วยกับในช้อนต่างกัน
เหตุที่เราเห็นมันเป็นสีดำในถ้วย ก็เพราะว่าน้ำกาแฟซ้อนทับกันหลายชั้น เมื่อทับมากชั้น ก็มองเห็นเป็นสีดำ
อะไรที่แม้มีสีอ่อน แต่ถ้าทับซ้อนมาก ๆ จะหนาแน่นทึบเห็นเป็นสีเข้ม
1
อารมณ์ความรู้สึกของคนเราก็เช่นกัน
ทุก ๆ วันเราเจอเรื่องที่ทำให้ใจเราหม่นหมอง หรือขุ่นใจ อาจเป็นความรู้สึกไม่ดีเล็ก ๆ ที่พอลืมได้ ยกตัวอย่าง เช่น เราพบนาย ก. ที่หน้าลิฟต์ เรากล่าวสวัสดี แต่เขาไม่ตอบรับ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โต แต่มันสร้างรอยขุ่นใจให้เล็กน้อย
ระหว่างวันเราอาจลืมเรื่องนี้ไปแล้ว พอตอนค่ำก่อนหลับ เราหวนนึกถึงมัน ทำให้หงุดหงิด อาจรวมกับเรื่องไม่ดีอื่น ๆ ที่นาย ก. เคยทำกับเรา ผ่านไปอีกวันสองวัน เรานึกถึงเรื่องนี้ ก็หงุดหงิดอีก
ผ่านไปหลายเดือน ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ ความหงุดหงิดชักเพิ่มขึ้น อาจมากจนมันฝังในจิตใต้สำนึก ขจัดไม่ออก
ลำพังความรู้สึกหงุดหงิดในวันแรกนั้นมันเล็กน้อย เหมือนน้ำกาแฟในช้อน แต่หากเราคิดถึงมันบ่อย ๆ ตักน้ำกาแฟลงใส่ถ้วยวันละนิด จนในที่สุดเป็นกาแฟสีดำเข้มทั้งถ้วย
ความรู้สึกใด ๆ ถ้าเราสะสมมันจนหนาทึบ จนมันหยั่งรากลึก มันก็เป็นความรู้สึกด้านลบที่รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
1
ในเรื่องอื่น ๆ ก็เช่นกัน หากเราแยกความรู้สึกออกมาทีละชั้น อาจพบว่าแต่ละอารมณ์ ไม่ได้รุนแรงเท่าใดนัก พอลืมได้ พอปล่อยวางได้ และหากปล่อยวางตั้งแต่วันแรก จิตก็ไม่สะสมกาแฟสีอ่อนเป็นกาแฟดำสนิท
นาย ข. เพื่อนบ้านพูดจาไม่ดี หนึ่งครั้งก็พอสลัดออก
สองครั้งเริ่มเกาะ
ยิ่งมากครั้งก็จะรวมกันหนาเป็นสีดำ
เมื่อเราคุยกับเพื่อนบ้านคนอื่นที่บอกว่านาย ข. คนนี้แย่อย่างนั้น แย่อย่างนี้ เราก็รวมความใหม่เข้าไปผสมกับความหงุดหงิดเดิม กาแฟแห่งจิตก็เพิ่มเป็นอีกชั้น และอีกชั้น
ผลก็คือ ‘กาแฟดำสนิท’ แห่งอารมณ์ที่เรารู้สึกทุกครั้งที่เห็นหน้านาย ข.
ดังนั้นหากเราเข้าใจโครงสร้างของอารมณ์ที่ปะทุขึ้น และปล่อยวางมันลง ถือว่าจบตั้งแต่ตอนนั้น เราก็จะไม่ต้องมีถ้วยกาแฟดำแห่งอารมณ์มากมายหลายใบจนเต็มชั้นในหัวใจ
จาก กอดหนาม / วินทร์ เลียววาริณ
โปรโมชั่นพิเศษ ซื้อทางเว็บ https://www.winbookclub.com/.../%28S11%29%20%E0%B8%81%E0...
โฆษณา