หวนคืน ความทรงจำ
บทนำ
พิพัฒน์เป็นชายหนุ่มวัยกลางคนที่เติบโตมาในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งในชนบท ห่างไกลจากความวุ่นวายของเมืองใหญ่ ตั้งแต่เด็กเขาเป็นคนขยันและมีความใฝ่ฝันที่จะออกไปตามหาความสำเร็จในเมืองหลวง เขาจึงย้ายไปเรียนและทำงานในเมืองใหญ่ ทิ้งบ้านเกิดและครอบครัวที่รักไว้เบื้องหลัง
หลายปีผ่านไป พิพัฒน์ก็ประสบความสำเร็จตามที่ตั้งใจ แต่ในความสำเร็จนั้น เขากลับรู้สึกถึงความว่างเปล่าและความคิดถึงบ้านเกิดที่ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ทุกครั้งที่เขามองออกไปนอกหน้าต่างจากอพาร์ทเมนต์หรูในเมืองใหญ่ เขารู้สึกถึงความเหงาและความคิดถึงบ้านอย่างจับใจ
วันหนึ่ง พิพัฒน์ตัดสินใจกลับมาเยี่ยมบ้านเกิดเพื่อเติมเต็มความสุขในใจที่หายไปนาน การเดินทางครั้งนี้ไม่ใช่เพียงแค่การกลับมาพบครอบครัว แต่เป็นการกลับมาค้นหาความหมายของชีวิตที่แท้จริงอีกครั้ง
พิพัฒน์กลับมายืนอยู่หน้าบ้านเก่าของเขาในหมู่บ้านเล็กๆ ที่ห่างไกลจากความเจริญของเมืองหลวง เขาไม่ได้กลับมาที่นี่หลายปีแล้ว ตั้งแต่ที่ย้ายไปทำงานในเมืองใหญ่ ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนจะเปลี่ยนไปน้อยมาก บ้านไม้หลังเก่าที่ยังคงเหมือนเดิม ร่มเงาของต้นมะม่วงข้างบ้านที่เคยปีนเล่นเมื่อตอนเด็กๆ ยังคงให้ความร่มรื่น
พิพัฒน์สูดหายใจลึกๆ รู้สึกถึงกลิ่นอายของบ้านเกิดที่คุ้นเคย เมื่อเดินเข้าไปใกล้บ้าน เขาเห็นแม่กำลังนั่งถักไหมพรมอยู่หน้าบ้าน เมื่อแม่เงยหน้าขึ้นและเห็นพิพัฒน์ แม่ก็ลุกขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่น
"พิพัฒน์! กลับมาแล้วหรือ" แม่กล่าวด้วยน้ำสั่นเครือเต็มไปด้วยความดีใจ
"ครับแม่ ผมกลับมาแล้ว" พิพัฒน์ตอบพลางเดินเข้าไปกอดแม่ รู้สึกถึงความอบอุ่นและความปลอดภัยที่เขาไม่เคยพบเจอในเมืองหลวง
ในเย็นวันนั้น พิพัฒน์นั่งทานข้าวกับแม่ที่โต๊ะไม้ตัวเก่า อาหารที่แม่ทำยังคงมีรสชาติเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลงเลย ทุกคำที่เขากินเต็มไปด้วยความคิดถึงและความทรงจำในวัยเด็ก
"แม่ครับ ผมคิดถึงบ้านมาก คิดถึงอาหารของแม่ คิดถึงทุกอย่างที่นี่" พิพัฒน์พูดขณะตักข้าวใส่ปาก
"แม่ก็คิดถึงลูกเหมือนกัน แต่แม่รู้ว่าลูกต้องไปทำงานไกลเพื่ออนาคตของตัวเอง" แม่ตอบพลางลูบหัวพิพัฒน์อย่างอ่อนโยน
หลังจากทานข้าวเสร็จ พิพัฒน์ตัดสินใจเดินเล่นรอบๆ หมู่บ้าน เขาพบกับเพื่อนเก่าที่ไม่ได้พบกันมานาน หลายคนยังคงอาศัยอยู่ที่นี่และใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย ทุกคนต่างทักทายและพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง
ในคืนนั้น พิพัฒน์นั่งอยู่ในห้องนอนเก่าของเขา มองออกไปที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดาว เขารู้สึกถึงความสงบที่เขาไม่ได้สัมผัสมานาน เขารู้สึกว่าบ้านเกิดของเขายังเป็นที่ที่ให้ความอบอุ่นและความสุขในชีวิต
"บ้านเกิดคือที่ที่เราสามารถกลับมาเมื่อไหร่ก็ได้ และได้รับการต้อนรับเสมอ" พิพัฒน์พูดกับตัวเองเบาๆ แล้วเขาก็หลับไปด้วยความสุขใจ
วันรุ่งขึ้น พิพัฒน์ตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ รู้สึกสดชื่นและมีกำลังใจเต็มเปี่ยม เขาตัดสินใจว่าจะกลับมาเยี่ยมบ้านเกิดให้บ่อยขึ้น เพื่อไม่ให้ความคิดถึงนี้กลายเป็นเรื่องราวที่ห่างไกล
พิพัฒน์รู้ว่าที่นี่คือบ้านจริงๆ ของเขา ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนหรือทำอะไร บ้านเกิดของเขาจะเป็นที่ที่เต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่นเสมอ
#คืนสู่บ้านเก่า #กลับบ้านเกิด #คิดถึงบ้าน #บ้านคือที่พักใจ #ความทรงจำในวัยเด็ก
#อบอุ่นที่บ้าน #ชีวิตในชนบท #กลับมาหาครอบครัว #เมืองหลวงกับชนบท #รักบ้านเกิด #ตจว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
