ได้หยุด...และคิดกันบ้างไหม?
หลาย ๆ ครั้งที่เรานอนไม่หลับในวันที่ร่างกายทำงานหนักและจิตใจก็เหนื่อยเอามาก ๆ เพราะ เรากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัวและหยุดมันไม่ได้เลย แล้วเราจะพูดอยู่ในใจเสมอว่า "จะมาคิดอะไรเอาตอนนี้ โคตรจะทรมานเลย วันต่อไปต้องตื่นเช้าอีก"
เรามองว่าทุก ๆ คนมีอิสระโดยเฉพาะด้านความคิด จินตนาการคือพื้นที่เปิด ไม่มีกฏเกณฑ์ใด ๆ จะสร้างฝันอย่างไรก็ได้...หรือจะทำเรื่องร้ายแรงอย่างไรก็ได้เช่นกัน ความคิดในหัวเป็นไปได้ที่เชื่อมโยงกับชีวิตประจำวันของเรา หากเราชอบใครคงจะอดนึกภาพเราสองจูงมือในสวนไม่ได้ และหากเราเกลียดใครก็อดนึกจะที่ซัดหน้าเขาไม่ได้เหมือนกัน
แต่ถึงอย่างนั้น เรามีโอกาสมากน้อยแค่ไหนกันที่จะได้พักผ่อนในโลกจินตนาการ ได้หายตัวไปจากโลกที่ควบคุมเราด้วยสิ่งที่ไม่ใช่แค่กฏแต่เป็นความกดดัน เร่งรีบ ทุนนิยม อำนาจ และอื่น ๆ ที่อาจไม่เป็นธรรมต่อเรา
อาหารเช้าคือสิ่งสำคัญทุกคนรู้ดี แต่หากคุณต้องการจัดแจ้งการจ่ายอย่างประหยัดสิ่งหนึ่งที่ช่วยได้คือ ทำอาหารกินเอง การซื้อวัตถุดิบมาทำเองจะช่วยให้มีอาหารให้กินได้หลายมื้อในราคาที่ถูกลง นอกจากนั้นยังสามารถปรับเปลี่ยนเมนูได้หลากหลาย แต่แทบจะทุกครั้งไป ยิ่งเมื่อเราอยู่คนเดียว เราจะไม่มีเวลามากพอสำหรับการทำกินเอง หรือแม้แต่เรียนรู้ที่จะทำด้วยซ้ำ นี่ยังไม่นับรวมเวลาทำความสะอาดหลังทำกินเสร็จอีก
ฉะนั้น วิธีที่รวบรัดที่สุดคงจะเป็น สั่งมากินดีกว่า หรือไม่ก็ไปร้านอาหารตามสั่งเจ้าประจำ ที่นี่จะสั่งอะไรดีละ? เราอยากกินแซลมอล มันก็แพงไปนะ กินถูก ๆ ที่อาหารตามสั่งก็ได้แต่โธ่...เบื่อผัดกะเพราแล้วจริง ๆ เอาไงดีกินไรดี ทะเลาะกับตัวเองอยู่สักพักเวลาก็ล่วงเลย อีกไม่นานต้องเข้าไปทำงานแล้ว คิดไปคิดมาก็ตัดสินใจไม่ได้สักทีเวลาใกล้หมดลง จึงเดินไปซื้อ
แซนวิสที่เซเว่นกินไประหว่างทาง
ถึงเวลาทำงานประจำทุกวัน วันละสิบชั่วโมง เป็นจำนวนชั่วโมงที่เรายอมโดยถูกบังคับ ยอมทำเพื่อหาเงินเติมจากโอที บังคับโดยหนี้สินที่ต้องจ่าย ทำงานเก่าเสร็จก็ได้รับงานใหม่ พร้อมกับปัญหาโจทย์ใหม่จากหัวหน้าภายใต้คอนเซ็ป "พื้นที่สีเขียว" ต้นไม้ไง สีเขียวแน่นอนว่าคือธรรมชาติอยู่แล้ว
แต่บริษัทเขาไม่ซื้อหรอก ไม่ถูกใจหัวหน้าสักนิดโดนตำหนิว่าคิดพื้น แล้วจะเราคิดอะไรออกได้ สีเขียวมีอะไรบ้างคิดให้ออกสิ พยายามบังคับสมองให้เข็นไอเดียดี ๆ ปัง ๆ สมชื่อสโลแกนบริษัทสักหน่อย แต่คิดไม่ได้เลย เป็นประจำเลยเวลามีโจทย์ใหม่เข้ามา เป็นโจทย์ที่เหมือนจะง่ายแต่ดันนึกอะไรไม่ออกเลย ทำไมกันนะ
เราก็รู้แหละว่าทำไม จินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ไม่ได้ถูกขับออกมาง่าย ๆ เราไม่สามารถกดเกรงกล้ามเนื้อให้ภาพออกมา เราจำเป็นต้องผ่อนคลายมันจากสภาวะตึงเครียดแต่จะทำอย่างไรได้ละ ตอนไหนกันถึงจะผ่อนคลายได้ ทุกวันนี้ตื่นกินข้าว ทำงาน คอลกับแฟน นอน ก็ไม่พอ 24 ชั่วโมงแล้ว หรือต้องเลิกกับแฟนแล้วเพิ่มไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะให้อินกับพื้นที่สีเขียวดี แต่เดินไปกลับก็ชั่วโมงหนึ่ง คงได้เดินแค่ห้านาทีกลับบ้าน ถ้างั้นตอนนี้จะทำไรดี ลองนั่งสมาธิในที่ทำงานเผื่อจะทำให้ผ่อนคลายลงได้
แปะ โดนเพื่อนร่วมงานโต๊ะข้าง ๆ ปรบมือเสียดังใส่ข้างหูทีนึก จนได้สติกลับมาพร้อมกับแซวว่า "แอบหลับเหรอ" แต่เรากำลังทำสมาธิต่างหาก บอกไปก็คงโดนหาว่าโกหก จริง ๆ เมื่อกี้ก็แอบหลับจริง ๆ
เลิกงานกลางดึกระหว่างทางนั่งรถกลับก็นึกไปพลางว่าจะทำอะไรที่บ้านก่อนดี หาของกิน อาบน้ำหรือทำงานที่ค้างไว้สักหน่อย จริงสิ วันนี้ทั้งวันยังไม่ทักหาที่บ้านเลย นึกได้ก็ทักไปสักหน่อย มองผ่านหน้าต่างออกไปเห็นตึกสูงมากมาย เรายังอยู่ใจกลางเมือง ต้องใช้เวลาอีกสักพักใหญ่กว่าจะถึงบ้าน คิดงานพลางละกั...และตาก็เผลอหลับไป
สุดท้ายก็กินมาม่าคัพ ซู้ดเส้นไปพร้อมกับเสียงท้องร้องอยู่ในห้อง อาบน้ำเสร็จเปิดคอมพร้อมจะทำงานอีกหน่อยนึง แฟนคอลมา จริงด้วยไม่ได้คุยกันเลยทั้งวัน กดรับโทรศัพท์กะว่าจะคุยด้วยนิดหน่อยแต่เผลอบ่นเรื่องยาวทั้งวันให้ฟัง จนล่วงเลยเวลานอน ต่างฝ่ายบอกฝันดี ส่วนเราก็ถอดใจเรื่องงานและเข้านอนดีกว่า เช็ดมือถืออีกสักห้านาทีเพิ่งเห็นว่าวันนี้มีสตอรี่ไอจีของเพื่อนที่น่าสนใจเต็มไปหมด
ถึงเวลาต้องเข้านอนแล้วลุกไปปิดไฟห่มผ้าพร้อมจะนอน ดันได้ยิน "พื้นที่สีเขียว" แว่วหูเข้า สีเขียว ต้นไม้ สีเขียว มีรถไฟฟ้าสายสีเขียวด้วยนี่นา ไฟจราจรก็สีเขียว งั้นสีเขียวก็หมายถึงถูกต้องก็ได้ สีเขียว ฝาขวดน้ำทิพย์ก็สีเขียว ทำไมฝาขวดน้ำมีทั้งสีเขียวกับสีขาว มันต่างกันมั้ยนะ? คิดไปเรื่อย ๆ หวังให้ตัวเองผล็อยหลับแต่ก็ผ่านไปแล้วครึ่งชั่วโมง จิตใจก็ไม่สงบสักที "ทำไมต้องมานึกได้เอาตอนนี้ด้วย" ลุกขึ้นมาจดที่สิ่งที่นึกออกและนั่งทำงานหน้าคอมจนแสงแรกโผล่พ้นฟ้า
โชคดีที่เป็นแสงแรกในวันอาทิตย์ วันนี้วันหยุดทำอะไรดี ก่อนอื่นต้องนอนทดแทนเมื่อคืนที่ไม่ได้หลับเสียก่อน ตื่นมาอีกทีก็สี่โมงเย็น ซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน ตากผ้า รัดผ้า สี่ทุ่มเข้านอนและก็นอนไม่หลับเพราะมั่วแต่นึกเสียดายที่ไม่ได้ทำอะไรเลย ก็ไม่แปลกหรอกหยุดแค่วันเดียวเรายังไม่ทันไม่ได้คูลดาวจากงานต่าง ๆ เลย จนท้ายสุดก็เล่นมือถือหัวเราะบ้าอยู่คนเดียวจนตีสี่จึงจะนอนหลับพร้อมกับภาวนาให้สองชั่วโมงเติบเต็มกำลังพอกับงานที่รออยู่ในวัน(นี้)พรุ่งนี้
เราไม่มีเวลาให้ตัวเองได้พักผ่อนในจินตนาการเลย ทุกคนรู้ไหมเวลาที่เราไม่ต้องทำอะไรเลยคือเวลาที่ความคิดสร้างสรรค์พุ่งกระฉูดมาก ๆ เราไม่จำเป็นที่ต้องตามหาแรงบันดาลใจ แค่ใช้ชีวิตอย่างเคยและเปิดรับมัน แรงบันดาลในการสร้างผลงานใหม่ รวมถึงไอเดียที่อาจไม่เคยได้รับการหยิบยกขึ้นมาก็สามารถนำไปทำเป็นโปรเจกต์ของตัวเราเองได้
ก็ถ้าเราได้รับอนุญาตให้ได้หยุด...และคิด ก่อนจะเข้านอน ไม่ต้องเร่งรีบใด ๆ ปัญหาดันอยู่ที่ว่าเราจะได้เมื่อไร? เราอนุญาตตัวเองได้รึเปล่า? เป็นคำถามที่เราเองยังตอบได้ยากเลย คงต้องขอหยุดและคิดสักหน่อย
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
