บางที การใช้ชีวิตก็ทำให้เราหลงลืมความเป็นจริงของชีวิต
นี่คือบทเรียนที่ฉันได้รับจากชีวิตวัย 21 ปี 5 เดือน 29 วัน ...
อีกไม่กี่วันเราก็จะเริ่มฝึกงานแล้ว
ซึ่งถือว่าเป็นอีกหนึ่งก้าวที่ทำให้เราเข้าใกล้ชีวิตวัยผู้ใหญ่มากขึ้น
ถึงแม้ว่าวันฝึกงานจริงจะยังมาไม่ถึง
แต่พี่ ๆ ที่ดูแลการฝึกงานก็ได้มอบหมายงานบางอย่างให้เราได้ทำเพื่อเตรียมตัวก่อนเริ่มฝึกงานจริง
ซึ่งปริมาณงานที่เราได้รับมอบหมายมานั้นไม่ใช่น้อย ๆ เลย
เมื่อวาน ทั้งวัน เราจึงพยายามที่จะทำงานเหล่านั้นให้เสร็จ
เราเพิกเฉยทุกกิจวัตรที่สอดคล้องกับเจตจำนงในการใช้ชีวิตของเรา
และเป็นกิจวัตรที่ก่อนหน้านี้เราพยายามสร้างมันมาตลอด
ขณะกำลังนั่งทำงาน
เรารับรู้ได้ถึงความรู้สึกเครียด อึมครึม ที่มันปกคลุมไปทั่วโต๊ะทำงาน
เรานั่งทำงานทั้งวันแบบไม่สนใจอะไรอย่างอื่นเลย
ขนาดน้ำก็ยังไม่ได้อาบ ฟันก็เพิ่งจะมาแปรงตอนบ่าย ๆ
และแล้วสิ่งที่เรากังวลมันก็กลายเป็นจริงจนได้
ก่อนหน้านี้เรามีความกังวลและกลัวว่างานจะมาแย่งอิสระในชีวิตของเราไป
เรากลัวว่าเราจะทำให้ชีวิตการทำงานกับชีวิตส่วนตัวมันสมดุลกันไม่ได้
ช่วงที่เรามัวแต่หมกมุ่นอยู่กับการทำงาน
พยายามคาดคั้นให้ทุกอย่างเป็นไปตามความคาดหวังและมาตรฐานที่เราตั้งไว้
ช่วงเวลานั้นเราลืมไปเลยว่า ‘เรามีโอกาสที่จะผิดหวัง’ และ ‘วันนึงเราต้องตาย’
เราทำเหมือนกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะเป็นไปตามความคาดหวังของเราเสมอ
เราทำเหมือนกับว่าความผิดพลาดในการทำงานคือจุดจบของชีวิตเรา
เราหลงลืมธรรมชาติที่แท้จริงของชีวิตไปเสียสนิทเลย
แต่ไม่เป็นไร นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น
ค่อย ๆ หาจุดสมดุลไป
เดี๋ยวสักวันเราก็จะเจอเองแหละ
Just a Life
๒.๖.๒๕๖๗
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
