ชีวิตคนเราที่ผ่านประสบการณ์
ความรักเวลาถามลงไปในใจลึกๆ
ว่าความรักที่มีความสุขคืออะไร
หลายคนก็เลือกที่จะรักบางคนก็
ไม่ค่อยจะเลือกเลือกน้อยต่างมี
ท่าทีต่อความรักที่ต่างกัน
ใคร่จะรักหรือรักจะใคร่
ยังไงใคร่ก็หลบอยู่ข้างหลังรัก
“รักใคร่”
ถ้าแยกกัน รักกับใคร่
คงแยกกันไม่ออก
เพราะเป้าหมายตามสัญชาตญาณมนุษย์ย่อมมีรักโลภโกรธหลง
หลงรักกันแล้วอะไรๆก็ขวางไม่ได้
ภูผาขุนเขายังทะลายแล้วใครจะ
ไปห้ามไปปรามไม่มีทางดอก
คนมันหลงรักใคร่ไปแล้ว
ก็ไม่ได้อยากจะสันโดดหรือ
อยากจะโสดกันซะเมื่อไหร่
เพียงแต่เจ้าความใคร่ตัวอยาก
ปรารถนาเติมเต็มมันสั่งรุกเร้า
เสียเต็มแรงเมื่อเจอคนที่อยากรัก
หลายครั้งก็พลาดพลั้งเผลอใจกาย
ท้ายไม่สุดก็ว่าไม่ใช่เพราะไม่ได้ใช้ใคร่ก่อนจะรัก(ก็เป็นไปได้ยาก) เช็คข้าวเช็คของประลองใจก่อน(ก็เป็นเรื่องยาก)
ใครจะให้ใครลองของกันง่ายๆ
ไม่สมใคร่ก็ผลักไสกันนั่นใช่รึเปล่านะ
ใจมนุษย์แสนมากกิเลส ราคะ
ท้ายสุดการโสดจึงมีหลายเหตุผล
ไม่เคยมี มีแล้วไม่สม สมแล้วไม่ดี
มากมาย ยังไงใครๆก็ยืนอยู่บน
คำว่า”หวังว่าสักวัน….”อาจสมดั่งใจ
ตอนนี้ก็เลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
