7 มิ.ย. เวลา 06:36 • ประวัติศาสตร์
ต้องถามก่อนว่า ที่ว่า พิธีกรรม นั่นมันเรื่องราวอะไรกัน บางพิธีที่ชาวบ้าน เค้าไหว้ จอมปลวก ไหว้ต้นไม้ ขอหวย ขูดไม้แม่ตะเตียน เค้าทำด้วยความอยาก เค้าก็ต้องมีธูปเทียน อะไรขอเค้า ทำไปตามๆกัน ที่เค้าบอกว่าดี ทำแล้วร่ำรวย เฮงๆๆ
1
เรื่องพิธีกรรม อะไรต่างๆ ต้องใช้ธูป จำนวนเท่านั้น เท่านี้ ..ถึงจำไปถึง ..ในสิ่งที่เค้า ว่าตามๆกันมา .เค้าก็เชื่ออย่างนั้น แม้แต่ไปงานศพ ..การจะชุดธูปเค้าก็มีใช้กันอยู่ แม่ค้าตามตลาด ก็มีจุด ไหว้เครื่ิงเซ่นสังเวย ตุ๊กตา น้ำเขียวน้ำแดง กันเกลื่อนกราด ยิ่งตำหนักทรงนี่ ขาดไม่ได้ เรื่องธูป
1
สถานที่ ที่เหมาะสมในการสร้างบุญกุศล
คราวนี้เรามาดู ว่า สมมุติว่า จะทำบุญ ไปในสถานที่ที่เค้าทำบุญ หรือ แม้แต่เรากราบพระสวดมนต์ บ้างครั้งเราไปทำบุญทำทาน ตาเราก็ไปเห็น คนนั้นคนนี่ วุ่นวาย ใช้กิริยาท่าทาง ลุกลี้ลุกลน พูดคุยติเตียน เรื่องนั้นเรื่องนี้ ถามสาระทุกข์สุกดิบ ซึ่งกันและกัน มองดูสถานที่นี่ สถานที่นอกกาย นั้นมันไม่เหมาะกับการทำบุญทำทาน
สถานที่นอกไม่เหมาะสม เราก็มาทำ สถานที่ใน สมมุติว่าเราจะกราบพระ เราก็นำกายของเรา มานั่งพับเพียบเรียบร้อย . นั่งให้เรียบร้อย เราก็ทำกายให้นิ่ง หายใจลึกๆ กลั่นลมหายใจ ปล่อยลมออกไป นับหนึ่ง ถึงสิบ ภาวนาพุทโธ พูดเบาก็ได้ ให้หูเราได้ยิน (หากมีเสียงภายนอกรบกวน) เพื่อให้วิญญาณหู ส่งข้อความไปให้กับจิต ที่อยู่ในกายรับรู้ ว่าจะทำอะไร จิตจะได้ตื่นขึ้นมา ค่อยๆทำไม่รีบร้อน ไม่ลุกลี้ลุกลน เมื่อจิตรับรู้ กายไม่มีอารมณ์ อารมณ์นึกคิดหยุดไป หรือ สงบลงไปแลเว(ที่จริงก็ไม่ได้ไปไหน แอบหมอบอยู่ข้างจิตนั้นแหละ )
พอสังเกตุ สำรวจว่า จิตเรานิ่ง กายเรานิ่งดีแล้ว เราก็ยกมือซ้ายขี่นมา ..มารดา ยกมือขวาขึ้นมา..บิดา พนมมือที่หน้าอก ตามองดูที่มือพ่อแม่ที่เราอาศัยกายพ่อแม่อยู่ ตาเรามองที่มือ ไม่เคลื่อนไหวไปไหน
..ตาจ้องมองที่มือ พูดขึ้นมา จิตของข้าพเจ้าอาศัยอยู่เรือนกายของคุณบิดามารดาของข้าพเจ้า จิตขอข้าพเจ้า มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นที่พึ่ง …สิบนิ่วของข้าพเจ้า ต่างธูปเทียนทองและดอกบัว ข้าพเจ้าขอนอบน้อมสักการะบูชา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ ถราบ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ กราบ ค่อยบรรจงจิตบรรจงกายในการกราบพระ
1
นั่นก็คือ การฝึกหัด ให้กายนี่ เป็นสถานที่ ที่เหมาะสมให้จิต มาสร้างบุญกุศล ..เช่น เอาจิตมากราบพระ ..ไม่ใช่เอาอารมณ์มากราบพระ กราบพระด้วยอารมณ์ จิตมันไม่เห็นความสำคัญ ไม่ตั้งใจ แม้กระทั่งการกราบพระ . แม้แต่การกราบพระ เมื่อเราสามารถนำกายมากราบพระ ใช้จิตมากราบ ไม่ใช้อารมณ์มากราบ จิตก็จะมีความอิ่มเอิบ..ในการกราบ แตกต่างจากการใช้อารมณ์มากราบ.
คราวนี้ เวลาไปเจอเจอสถานที่ข้างนอก ไม่เหมาะสม เราก็ทำสถานที่ ภายใน ให้เหมาะแก่การสร้างบุญกุศล ทำที่กายเรา ทำที่กายวาจาใจของเรา
โฆษณา