เรื่องราวของพุทธะ นั้นเป็นผู้ที่มี สติของจิต และจิตตื่นขึ้น ด้วยจิตที่มีธรรมเรืองรองด้วยแสงรัตนะ ที่หมดสิ้นไปจากอารมณ์กรรมตัวกระทำต่างๆ ธาตุทั้งสี่ ขันธ์ห้า วิญญาณทั้งหก เป็นธาตุที่บริสุทธิ์ ที่เค้าว่า เป็นแก้วที่เจียระไนดีแล้ว แล้วเป็นเรื่องราวของจิตที่สะสมสร้างบุญกุศล มาเป็นอเนกชาติ ไปเกิดที่นั่นที่นี่ เรียนรู้สะสมภายในจิตของท่าน ที่เราก็ดูรอยสร้างบุญกุศลของท่าน ในเรื่องราวของชาดก คราวนี้
เรามาเกิดในยุคที่เรื่องราวพุทธะ ผ่านพ้นมาสองพันห้าร้อยปีแล้ว เราก็ไม่รู้ว่า ทำไมเราไม่เกิดในต้นพุทธกาล จะได้เจอะเจอ เรื่องราวจริงว่า ท่านทำกันอย่างไรกันบ้าง เรามาเจอะเจอ เรื่องเล่าขาน บอกต่อกันมา ว่าอย่างนั้น อย่างนี้ ..เล่าก็ฟังเค้าเล่า จดจำมามาประดับความจด ..แต่เราก็ไม่ขวนขวาย ที่จะเสาะแสวงหา ลงมือปฏิบัติตามรอยท่าน
เมื่อเราไม่ลงมืปฏิบัติธรรม สร้างบุญกุศลตามรอยท่าน แล้วเราจะรับรู้ได้อย่างไร ว่าสิ่งทีาท่านเป็นพุทธะ นั่นเกิดจึ้นมาได้อย่างไร มันต้องลงมือปฏิบัติธรรม ให้เข้าถึง เหตุผลของธรรมที่แท้จริง ให้จิตเรียนรู้จัก ความหมายของธรรม มีความสำคัญอย่างไร ที่จะนำพาให้จิตพ้นทุกข์ .จิตแต่ละดวงต้เงทำเอง เมตตากรุณาจิตของตัวเอง ที่ว่าจิตมาดวงเดียว ไปก็ไปจิดดวงเดียว ชวนใครไปก็ไม่มีใครไปด้วย ..ไปเพียงจิตดวงเดียว
จ้ตที่มัวยึดสิ่งนั้นสิ่งนี่ กินกับนอน นอนที่นอนดีๆ กินก็ต้องกินดีๆ ห้อมล้อมในวัตถุปัจจัย ทั้งที่มีชีวิตไม่มีชีวิต ใช้อารมณ์กรรม ต่างไปนานา ไปเสาะแสวงหามา ..เป็นวัตถุกรรม ที่ยึดถือ ..เค้าก็เลยทิ้ง ทิ้งไปอยู่ป่า ไปอยู่ท่านกลางดินฟ้าอากาศ มีที่นอนใหญ่เป็นพระแม่พระธรณี จะเดินไปไหน ก็เดินอยู่กับดินฟ้าอากาศ นั่งนอนที่ไหน ก็ได้ ..ไม่มีอะไรขัดขวาง ..ในกายที่เป็นแก้วเจียระไน จิตก็เป็นแก้วอาศัยในเรือนกาย
ปัญหาของเรา ก็คือ เรายัง ได้เจอะเจอ ผู้ที่ตื่น ผู้ที่รู้ เบิกบานจริง ๆ มีกายเป็นธรรมจิตเป็นธรรม ที่จะฝึกหัดม้าพยศได้ ม้าที่ฝึกไม้ได้ ท่านก็ฆ่าม้านั่นเสีย คือ ไม่ฝึกให้เป็นม้าที่ฝึกไม่ได้ หากเราสามารถเจอะเจอท่านได้ เราก็คงได้มีโอกาสเรื่องราว เรื่องราวต่างๆจากท่าน ที่เค้าใช้ คำว่า ธรรมโลกุตระ ..ที่จะช่วยชี้แนะแนวทางงให้ว่า ควรจะปฏิบัติธรรมอย่างไร เพื่อเดินตามรอยขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ไปแล้ว ไม่ต้อง กลับมามีเกิดมีกายแก่เจ็บตายอีก
เรื่องฤาษีดาบส ที่เราเกิดมาในยุคนี้ เราก็ไม่ได้เรียนรู้ว่า เค้าทำกันอย่างไร เค้าปฏิบัติ ได้ฌานฤาษีนั่นเป็นอย่างไร พระสิทธัตถะท่านก็ไปดูฤาษี ทีทำกายทำจิต แต่พระสิทธัตถะท่าน ได้ฌาน ท่านก็มาเรียนรู้เรื่องราวขิงฌานเป็นมาอย่างไร
แล้วก็อาศัย กายที่นิ่งจิตนิ่ง นั่น สังเกต พิจารณาอะไรมันเกิดขึ้นมาบ้าง เพื่อจะรู้จัก ที่มาที่ไป รู้ความเป็นมาของฌาน แล้วท่านก็ ปฏิบัติของท่านไป มีอะไรเกิดขึ้น ภายในกาย ขันธ์ห้า อะไรต่างๆ จนสิ่งที่อยู่เราก็ยากเรียนรู้ ในการทำงานของขันธ์ ทั้งที่มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เนื่องด้วยอารมณ์กรรมตัวกระทำ ตรงนี้แหละที่จะต้องไปดับเหตุต้นเหตุ ที่ทำมีการเกิดแก่แก่เจ็บตาย จิตที่มีสะสมบุญกุศลบารมีมาเต็ม มีขันติเป็นบารมี จึงสามารถกระทำได้
เรื่องเจ้าชายสิทธัตถะ ไปอยู่ป่า ก็ยังมีเรื่องราวขององค์ธรรม หลายพระองค์ช่วยชี้แนะ มีผู้ที่บอกว่า พระพุทธเจ้าองค์ก่อนๆ ท่านก็ช่วยชี้แนะให้ เมื่อปฏิบัติธรรมขึ้นมา ก็ช่วยให้เกิดปัญญาธรรมขึ้น (มีผู้บอกเล่าให้ฟัง เรื่องราวของผู้ที่อยู่ชั้นดุสิต ท่านก็ศึกษาธรรมของท่านเหมือนกัน)
เพราะฉะนั้นในส่วนที่เราเรียนรู้ในเรื่องราว พระธรรมคำสอนของท่านั้น ไม่รู้ว่า เป็นเพียงเศษธุลีอะไร ที่จะไปถึงธรรมของท่านได้ ในเรื่องราวของจิตที่จะไปสูแดนพระนิพพาน องค์ท้าวสักกะเทวราช ผู้ยิ่งใหญ่ในชั้นดาวดึงส์ ยิ่งใหญ่กว่าทวยเทพทั้งหลาย ท่านก็ชี้ให้ไปหาองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ..
นี่ก็เป็นเรื่องหนึ่ง ที่ผู้มีบารมี ยิ่งใหญ่องค์หนึ่ง ท่านสอนให้ https://www.blockdit.com/posts/600d6b3e76d27f0cde10e13a
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
