9 มิ.ย. เวลา 00:25 • ความคิดเห็น
บางครั้งการยอมคือการสร้างปลายเปิดภาคสองให้มีต่อนะ ส่วนตัวคือจะไม่สร้างเรื่องให้มันมีปลายเปิดคือรีบๆปิดไปเลยครับโดยเฉพาะเรื่องที่มันกระทบกับเรื่องอื่นๆ คนอื่น กลุ่มอื่น ที่ผู้ต่อล้อต่อเถียงต้องการชนะเลิศเท่านั้นด้วยจุดมุ่งหมายหรือความสัมพันธ์กับเราแค่ในส่วนของเขา
สมัยก่อนมีคำว่า Productivity แต่ไม่มี Multi-tasking แต่จริงๆแล้วมันก็คิอคนละคำคนละเรื่องกันเลยน่ะแหละครับ ถ้าหัวข้อมันเป็นคนละเรื่องการถกเถียงเหล่านั้นก็อาจจะแทบไม่มีประโยชน์เลยเพราะขั้นตอนจะต้องเยอะแยะยุ่งยากมากขึ้นกว่าเดิม ถ้าต้องการสิ่งทึ่ดึที่สุดการมีเรดาห์คอยติดตามจิกกัด งานก็จะเสร็จช้าลงกว่าทำเสร็จแล้วจึงหารือแก้ไขปรับปรุง กว่าจะเป็นรูปเป็นร่างถ้าจุดนั้นก็ไม่ดี จุดนี้ก็ต้องวางยาเบื่อ ท้ายสุดคือไม่ยิ่งช้าก็ยิ่งพังครับ
เรื่องต่อมาก็คืองานแต่ละชิ้นมีทั้งผู้สร้าง ผู้ประสานงาน ผู้ให้ความเห็น ผู้ช่วยเหลือสนับสนุน ในลักษณะการทำงานเป็นทีมมันคงไม่เหมือนทอดไข่ดาวชั้นจะเอาแบบนี้ แบบนั้น ก็คงต้องหลายๆฝ่ายรวมกันให้มันออกมาตามเป้าหมายถูกไหมครับ? จะให้ถูกใจใคร? ตามใจใครคนเดียวแล้วเป็นข้อถกเถียงวุ่นวายกันไปอันนั้นคงเป็นอะไรที่ต้องลดละเลิก?
การลดขั้นตอนการทำงาน และ การทำงานแบบ Resilence Composition เรื่องนี่กำลังเป็นที่นิยมเพราะเวลาและหลายๆปัจจัยอาจไม่เอื้ออำนวย การเตรียมความพร้อมและทำให้เสร็จเป็นส่วนๆน่าจะแตกต่างกับการทำให้เสร็จเป็นเรื่องๆไปค่อนข้างมากซึ่งการถกเถียงแพ้ชนะนี่ค่อนข้างจะบั่นทอนเรื่องพวกนี้ครับ เพราะคำว่าเรื่อง คือต้องรอ คน เวลา สถานที่ แต่ ส่วน นั้น ใครมีหน้าที่อะไรก็แบ่งกันไปทำ จากนั้นจึงนำมาประกอบกันในเวลาที่เหมาะสม ?
โฆษณา