เราเขาอาจไม่เท่ากันไงครับ ดังนั้นการโต้ตอบและปฎิกริยาจึงต่างกัน แต่พอเกิดเหตุกลับมาบอกว่าไว้ใจเสียความรู้สึกซึ่งจริงๆจิตใจในเบื้องลึกมันอาจจะไม่ได้เป็นเช่นนั้น? ส่วนตัวจะสังเกตุระยะห่างและพฤติกรรมไปด้วยเพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเรื่องพวกนั้นคือสิ่งที่คนอื่นรับรู้ ไม่ใช่เราหรืออีกฝ่ายคิดเอาเองเพียงเท่านั้น? บางทีถ้าเราไม่ได้อะไรกะเขาเลยแต่พอเกิดเหตุว่าเขาพูดถึงเราไม่ดี จะให้มึผล ความสัมพันธ์มันอาจต้องเพียงพอจะให้เป็นเหตุเป็นผลขึ้นมาที่จะเป็นเหตุ?ไม่ใช่หาเหตุ?