หากจะให้รู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่ และภาคภูมิใจสำหรับตัวเอง ก็คงเป็นการทำมหาทานครั้งล่าสุด ที่รัฐฉาน ประเทศพม่าค่ะ พระอาจารย์ (รองเจ้าอาวาส) ท่านมาศึกษาต่อปริญญาโทและปริญญาเอกที่มหาจุฬา ได้รู้จักท่านในคราวที่ท่านมาเยือนที่วัดพระธรรมกายค่ะ
ท่านเล่าให้ฟังว่าท่านอยากพัฒนาคนในหมู่บ้าน ให้รู้หนังสือ รู้โลกภายนอก และพัฒนาสติปัญญาไปพร้อมกันด้วย เป็นการช่วยแบ่งเบาภาระญาติโยมที่จำต้องทิ้งลูกหลานอยู่บ้านลำพัง หรือญาติโยมที่อยากจะสวดมนต์ทำวัตร ก็เลยอยากจะทำห้องเรียนในวัด ซึ่งต้องมีเครื่องเสียง, อุปกรณ์คอมพิวเตอร์, เครื่องฉาย, โต๊ะ, หนังสือสวดมนตร์ (คนพม่าจะถือว่าหนังสือสวดมนต์เป็นของสูง) เราก็เสนอตัวทันทีเลยค่ะ ขอรับไว้ทั้งหมดที่จะต้องจัดซื้อจัดหา
ในบางเวลา ท่านจะรบกวนให้เราออนไลน์ สนทนาภาษาอังกฤษกับเด็กๆ ทุกคนตื่นเต้นมาก ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เด็กบางคนบอกว่าพี่เหมือนดาราเลย^^ เด็กๆ มีกำลังใจที่อยากจะพัฒนาตัวเอง เพราะอยากมีงานทำดีๆ อยากมาประเทศไทย ทุกวันเกิดเรา พระอาจารย์จะให้เราออนไลน์ แล้วน้องๆจะร้องเพลง HBD เป็นการตอบแทนค่ะ^^
ปล. เราโพสต์ในโซเชี่ยลมีเดียส่วนตัว มีเพื่อนรุ่นพี่ที่รู้จักกันท่านหนึ่ง คอมเม้นท์ว่า "ทำไมไม่ทำให้เด็กยากไร้ในประเทศตัวเองก่อน".......เราได้แต่นึกในใจ จะทำมหาทานทั้งที ยังจะต้องคำนึงถึง boundary ด้วยหรือ!
เรายังเชื่อว่าโลกนี้ไม่มีความบังเอิญหรอกค่ะ....
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
