ความเป็นไทย มันก็มีสิ่งที่มีมาก่อนและยึดถือว่าเป็นวัฒนธรรมบ้าง เป็นเอกลักษณ์บ้าง อย่างเครื่องแบบนักเรียนต่างประเทศนี่ไม่บังคับ ภาระเรื่อง uniform จึงไม่มี แต่ของไทยมีชุดพละ ชุดลูกเสือเนตรนารี ชุดพื้นเมือง ในสัปดาห์นึงอาจจะนุ่งชุดนักเรียนกันสักวันสองวันเท่านั้นจะว่าไปมันก็แทบจะไม่เหลือคุณค่าของ uniform สักเท่าไหร่แล้ว ?
ส่วนหลักสูตรในภาวะโลกยุคโลกาภิวัฒน์หรือ digitalize เรื่องพวกนี้ที่ไทยไม่ใช่ผู้นำเทคโนโลยี จะสื่อสาร จะติดต่อ จะเข้าใจโลก มันคือเรื่องที่ต้องทำอยู่แล้ว? ถ้าทำได้ดีหน่อยก็คือนำซอฟต์เพาเวอร์ไปอยู่ในบทเรียนให้ได้หลังพิจารณาคุณค่าแล้วว่าอะไรที่ควรนำไปสร้างเป็นหลักสูตรหรือบทเรียน ?
ลองคิดดูว่าพวกคอร์สเสริมออนไลน์ต่างๆถ้าหลักสูตรใหม่ๆมึออกมาตลอดจากปัญหา Disruption ไม่เรียนก็ไม่ทัน แต่เรียนจบก็ disrupt ไปแล้ว? จะรับมือกันอย่างไร? จริงๆแล้วถ้าไม่มีคนเรียน ไม่มีกระแส มันก็จะต้องกลับไปเรียนรู้หลักสูตรพื้นฐานจากสถาบันนั่นเอง ตรงนี้อยู่ที่การออกแบบหลักสูตรว่าควรอัพเดท patch อย่างไรครับ? ถ้าแต่ละรุ่นจบออกมาแล้วมีวิชาที่ไม่ใช่วิชาแกนแตกต่างกัน ในที่ทำงานความรู้มันก็จะหลากหลายมากขึ้น? ปัญหาคือถ้าตัวไหนเป็นที่นิยมก็จะแห่กันใส่เข้ามาน่ะแหละครับ
ผมยังมองโลกในแง่ดีกับการศึกษาไทยอยู่ครับเพราะอย่างน้อยไม่ได้วิ่งแจ้นจะตามใคร? สิ่งที่คงความเป็นไทยยังมี ไม่เปลี่ยนแปลง และยังสั่งสมให้คนรุ่นต่อๆมารู้สึกถึงความเป็นไทยได้อยู่มากมายร่วมกับการใช้ชีวิตในโลกปัจจุบันซึ่งจริงๆแล้วมันน่าจะมาจากต้นทุนหรือไม่สำหรับการปฎิรูป? และอัพเดท patch เพิ่ม หรือ ลด feature ได้ แบบระบบไฮเทคอื่นๆที่เราคุ้นเคยกับมันดี? เพราะความแตกต่างของผู้ที่ศึกษาส่วนนึงก็จะมาจาก feature ที่เลือกได้ด้วย? เป็นพื้นฐานของการจัดสรรคนให้เหมาะกับงานต่อไป?
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
