Blockdit Logo (Mobile)
เฉลิมชัย เอื้อวิริยะวิทย์
•
11 มิ.ย. เวลา 03:37 • หนังสือ

Life moves pretty fast

ชีวิตดำเนินไปอย่างรวดเร็ว
the way to understand relativity was to imagine the difference between love and pain. ‘When you are courting a nice girl an hour seems like a second. When you sit on a red-hot cinder a second seems like an hour.’ Every moment was red-hot. And the only real thing I wished for, beyond feeling better, was for time to move quicker.
Albert Einstein
OF COURSE, IN the cosmic perspective, the whole of human history has been fast.
แน่นอน ในมุมมองของจักรวาล ประวัติศาสตร์ของมนุษย์ทั้งหมดดำเนินไปอย่างรวดเร็ว
Life moves pretty fast. If you don't stop and look around once in a while, you could miss it.
Ferris Bueller
ชีวิตดำเนินไปอย่างรวดเร็ว หากคุณไม่หยุดมองไปรอบ ๆ บ้างคุณอาจพลาดได้
We haven’t been here long. The planet is around 4.6 billion years old. Our specific and wonderful and problematic species – Homo sapiens – has only been here for 200,000 years. And it was only in the last 50,000 years that things picked up a gear. When we started wearing clothes from animal skins. When we began burying our dead as a matter of practice. When our hunting methods became more advanced.
เราไม่ได้อยู่ที่นี่นาน โลกมีอายุประมาณ 4.6 พันล้านปี สายพันธุ์ที่เฉพาะเจาะจง มหัศจรรย์ และมีปัญหาของเรา – โฮโมซาเปียนส์ – อยู่ที่นี่มาเพียง 200,000 ปีเท่านั้น และในช่วง 50,000 ปีที่ผ่านมาเท่านั้นที่สิ่งต่างๆ เข้ามามีบทบาท เมื่อเราเริ่มสวมเสื้อผ้าที่ทำจากหนังสัตว์ เมื่อเราเริ่มฝังผู้ตายของเราเป็นเรื่องของการปฏิบัติ เมื่อวิธีการล่าของเราก้าวหน้ามากขึ้น
The oldest known cave art is probably Indonesian and over 40,000 years old. In world terms that was a blink of an eye ago. But art is older than agriculture. Agriculture arrived basically yesterday.
ศิลปะถ้ำที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักน่าจะเป็นของอินโดนีเซียและมีอายุมากกว่า 40,000 ปี ในแง่โลกที่พริบตาแล้ว แต่ศิลปะมีอายุมากกว่าเกษตรกรรม เกษตรมาถึงโดยพื้นฐานทั่วไปเมื่อวานนี้
We’ve only had farms for 10,000 years. And writing has only been around, as far as we know, for a minuscule 5,000 years.
เรามีฟาร์มเลี้ยงสัตว์มาเพียง 10,000 ปีเท่านั้น และเท่าที่เรารู้ งานเขียนก็มีอายุมาแค่เพียง 5,000 ปีเท่านั้น
Civilisation, which began in Mesopotamia (roughly Iraq and Syria on today’s map), is under 4,000 years old. And once civilisation began, things really began to speed up. It was time to fasten our collective seat belts.
อารยธรรมซึ่งเริ่มต้นในเมโสโปเตเมีย (ประมาณอิรักและซีเรียบนแผนที่ปัจจุบัน) มีอายุต่ำกว่า 4,000 ปี และเมื่ออารยธรรมเริ่มต้นขึ้น สิ่งต่างๆ ก็เริ่มเร็วขึ้นจริงๆ ถึงเวลาคาดเข็มขัดนิรภัยแบบรวมของเราแล้ว
Money. The first alphabet. The first musical notation system. The pyramids. Buddhism and Hinduism and Christianity and Islam and Sikhism. Socratic philosophy.
เงิน. ตัวอักษรตัวแรก ระบบโน้ตดนตรีระบบแรก ปิรามิด. ศาสนาพุทธและศาสนาฮินดูและศาสนาคริสต์และศาสนาอิสลามและศาสนาซิกข์ ปรัชญาโสคราตีส แนวคิดเรื่องประชาธิปไตย
Glass. Swords. Warships. Canals. Roads. Bridges. Schools. Toilet paper. Clocks. Compasses. Bombs. Eyeglasses. Mines. Guns. Better guns. Newspapers. Telescopes. The first piano. Sewing machines. Morphine.
กระจก. ดาบ เรือรบ คลอง. ถนน. สะพาน. โรงเรียน. กระดาษชำระ. นาฬิกา. วงเวียน ระเบิด แว่นตา. เหมืองแร่ ปืน. ปืนดีกว่า. หนังสือพิมพ์. กล้องโทรทรรศน์ เปียโนตัวแรก จักรเย็บผ้า. มอร์ฟีน.
Refrigerators. Transatlantic telegraph cables. Rechargeable batteries. Telephones. Cars. Aeroplanes. Ballpoint pens. Jazz. Quiz shows. Coca-Cola. Polyester. Thermonuclear weapons. Rockets to the moon. Personal computers. Video games. Bloody email. The world wide web. Nanotechnology.
ตู้เย็น. สายเคเบิลโทรเลขข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก แบตเตอรี่แบบชาร์จไฟได้ โทรศัพท์. รถ. เครื่องบิน ปากกาลูกลื่น. แจ๊ส การแสดงคำถาม โคคาโคลา. โพลีเอสเตอร์ อาวุธแสนสาหัส จรวดไปดวงจันทร์ คอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล วีดีโอเกมส์. อีเมลเปื้อนเลือด เวิลด์ไวด์เว็บ นาโนเทคโนโลยี
Whoosh.
But this change – even within the last four millennia – is not a smooth, straight upward line. It is the kind of steepening curve that would intimidate a professional skateboarder. Change may be a constant, but the rate of change is not.
แต่การเปลี่ยนแปลงนี้ แม้กระทั่งภายในสี่พันปีที่ผ่านมา ก็ไม่ถือเป็นเส้นตรงขึ้นไปที่ราบเรียบ เป็นเส้นโค้งที่สูงชันที่อาจข่มขู่นักสเก็ตบอร์ดมืออาชีพ การเปลี่ยนแปลงอาจเป็นค่าคงที่ แต่อัตราการเปลี่ยนแปลงไม่ใช่เลย
เราไม่ได้ถูกสนับสนุนให้อยู่กับปัจจุบัน เราถูกฝึกให้ไปอยู่ที่อื่น: อนาคต
เตือนตัวเองว่าเราเป็นสัตว์ที่รวมกันเป็นสปีชีส์ที่มีอยู่ในจุดสีน้ำเงินอันอ่อนโยนในอวกาศ ซึ่งเป็นดาวเคราะห์ดวงเดียวที่เรารู้จักว่ามีสิ่งมีชีวิต
อาบน้ำในปาฏิหาริย์ซาบซึ้งที่ซ้ำซากจำเจ กำหนดตัวเราด้วยโชคสุดประหลาดที่ไม่เพียงแต่มีชีวิตอยู่เท่านั้น
แต่ยังต้องตระหนักถึงสิ่งนั้นด้วย ว่าเราอยู่ที่นี่แล้ว บนโลกที่สวยงามที่สุดเท่าที่เราเคยรู้จัก ดาวเคราะห์ที่เราสามารถหายใจ ใช้ชีวิต และตกหลุมรัก
จาก Notes on a Nervous Planet by Matt Haig
แด่เธอ บนดาวเคราะห์ช่างกังวล
ตัดแปะโดย เฉลิมชัย เอื้อวิริยะวิทย์
‘ . . . once the storm is over you won’t remember how you made it through, how you managed to survive. You won’t even be sure, in fact, whether the storm is really over. But one thing is certain. When you come out of the storm you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.’
Haruki Murakami, Kafka on the Shore
โฆษณา