มารคือความไม่รู้ที่เราสร้างมันขึ้นมาในจิตใจเรา และมันก็หนีไม่พ้นกฎของธรรมชาติที่ว่า เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
กิเลสมารคือกิเลสที่เราไม่รู้ว่ามันไม่น่าเข้าไปยึดถือ แต่ด้วยความอยาก มันจึงพาเราตกไปในกระแส จนนำไปสู่ภาวะความเป็นอย่างนั่นอย่างนี้ในจิตใจ
ส่วนมารจะมีชื่อเรียกกี่ร้อยชื่อพันชื่อ ก็ล้วนมีธรรมชาติที่เหมือนกัน มันคือความไม่รู้
เมื่อพระองค์ทรงค้นพบอริยสัจสี่ ได้ทำลายพญามารคือความไม่รู้ จนถึงเหล่าบริวารของมารเสียหมดสิ้น
วงล้อแห่งปฏิจจสมุปบาทสายตื่นรู้จึงเกิดขึ้น เริ่มจากวิชชา จนถึง นิพพาน คือความดับสนิทไม่เหลือของทุกข์
มารไม่มี บารมีไม่เกิด เป็นคำเปรียบว่า เราทุกคนล้วนต้องเรียนรู้จากความไม่รู้ของเราไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่งเราจะมีความรู้ชนิดที่ทำลายความไม่รู้ ทำลายความยึดถือที่ทำให้เราเป๋นทุกข์พังทลาย และไม่กลับวนไปยึดถืออีกต่อไป คือความอิสระของจิตที่แท้จริงครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
