กุยช่ายในความทรงจำ
กุยช่ายเป็นเมนูที่ชอบ แต่ก็เป็นเมนูที่ค่อนข้างจะเลือกกินด้วยความหลากหลายของมัน สำหรับเราอาหารห่อแป้ง แป้งกับไส้มันต้องสมดุลกันในระดับพอดี เอาจริงแป้งห่อนี่ตัววัดฝีมือยิ่งกว่าไส้อีก เพราะงั้นถ้าเป็นกุยช่ายแล้วล่ะก็ เราจะไม่ชอบแบบแป้งบางจ๋อย แป้งใส หรือแป้งเปลือย แต่จะชอบแป้งข้าวเจ้าที่ห่อแล้วเห็นไส้ข้างในรำไร แป้งจะต้องนุ่มนวล กินอร่อยทั้งแบบทอดและไม่ทอด
กุยช่ายที่เราคิดถึงเสมอคือกุยช่ายหาบเร่ที่เคยกินสมัยเด็ก ช่วงปี 33-35 เอาจริงตอนนั้นยังเด็กมากเกินกว่าจะวิเคราะห์องค์ประกอบ และจำไม่ได้ด้วยว่าแป้งเป็นไงไส้เป็นไง จำได้แค่ว่าคนขายเป็นชายหนุ่มสวมหมวกสาน ในหาบข้างหนึ่งเป็นกะละมังใส่กุยช่ายนึ่งไส้ต่างๆ หาบอีกข้างเป็นเตาอั้งโล่กับกระทะแบน จำไม่ได้ว่าวางไข่ไก่ไว้ฝั่งไหน น่าจะฝั่งกุยช่าย สมัยเด็กเรากินเป็นแต่ไส้หน่อไม้กับแบบเหลี่ยมเขียว สนนราคาลูกละแค่ 1 บาทเท่านั้น 🥹 (ยุคนั้นก๋วยเตี๋ยว ข้าวมันไก่ ข้าวขาหมู ฯลฯ ราคา 10 บาท)
เวลาซื้อคนขายจะถามว่าทอดมั้ย ใส่ไข่มั้ย ถ้าใส่ไข่เพิ่ม 1 บาท ความสุขของเราคือการนั่งยองๆ หน้าหาบ ดูเค้าเอากุยช่ายลงกระทะ ฟังเสียงแป้งโดนน้ำมันร้อนๆ ดังฉี่ฉ่า พอทอดจนผิวเกรียมด้านหนึ่งเขาก็พลิกกลับด้าน ใช้ตะหลิวตัดแบ่งเป็นชิ้นเล็กๆ พอดีคำแล้วตอกไข่ใส่ พอไข่สุกก็ตักใส่กระทงใบตองแห้งเล็กๆ ราดน้ำจิ้ม (ไม่ได้ใส่น้ำส้มพริกตำเพราะยังเด็ก กินเผ็ดไม่เป็น) เอาไม้จิ้มวางแล้วยื่นมาให้
สำหรับเด็กที่เพิ่งกลับจากโรงเรียนรอกินข้าวเย็น มันช่างเป็นความสุขราคาประหยัดที่อร่อยจริงๆ
กุยช่ายในความทรงจำเจ้าถัดมาคือกุยช่ายสะพานหัน น่าจะเป็นช่วงเพิ่งขึ้น ม.ต้น แม่พาไปซื้อของกระจุ๊กกระจิ๊กที่สำเพ็ง เหมือนตอนนั้นเตาทอดกุยช่ายอยู่ฝั่งคลองตรงเชิงสะพานเลย แม่พามานั่งกินฝั่งร้านก๋วยเตี๋ยว ถ้าจำไม่ผิดคือก๋วยเตี๋ยวเป็ด ก็มักจะสั่งก๋วยเตี๋ยวเป็ดกับน้ำลำไยมากินคู่กันเสมอ กินมาตั้งแต่ลูกละ 5 บาท จนครั้งสุดท้ายที่ไปกินกับแม่ตอนเรียนจบแล้ว ราคาอยู่ที่ลูกละ 10 บาท
เรียกว่าเป็นเจ้าที่กินมาเรื่อยๆ ราคาเพิ่มขึ้นตามอายุ เราเริ่มโตและวิเคราะห์องค์ประกอบเป็นแล้ว ก็เลยเหมือนมีตราเหล็กเผาไฟร้อนๆ ประทับลงมาในสมองดังฉ่าว่านี่แหละ กุยช่ายที่ถูกต้องสำหรับเรา
ช่วงที่มีการจัดระเบียบพื้นที่คลองโอ่งอ่าง ร้านต้องย้ายไปอยู่ในหลืบ ขายที่ชั้นหนึ่งของห้องแถว ค่อนข้างอับและมืด เราก็ยังแวะไปกินทุกครั้ง ไปทีไรก็ไม่เห็นลูกค้าโต๊ะอื่น มีอาม่าขายกับลูกจ้าง 1 คน ครั้งสุดท้ายที่ไปกินในหลืบคือช่วงก่อนเกิดโควิด ราคาขยับเป็นลูกละ 12 บาท
ตอนนี้ร้านได้ย้ายกลับมาขายริมคลองเหมือนเดิม โดยขายฝั่งห้องแถว มีโต๊ะให้นั่งริมคลอง ตัวร้านดูทันสมัยขึ้น บรรยากาศปลอดโปร่ง ไม่มีอะไรกั้นให้อับๆ ทึบๆ เหมือนช่วงริมคลองสมัยแรก อ้อ ร้านนี้ไปเปิดสาขาที่ตลาดพลูหลายปีแล้ว น่าจะช่วงที่การทำคอนเทนต์ย่านสตรีทฟู้ดเก่าแก่เริ่มบูม
ความจริงบ้านยายเราอยู่โซนตลาดพลูซึ่งเป็นแหล่งกุยช่ายอร่อย แต่กุยช่ายตลาดพลูไม่ติดอยู่ในความทรงจำของเรา คงเพราะเราได้กินกุยช่ายทอดสะพานหันก่อน เลยเทใจให้สะพานหันหมดแล้ว ขนาดปีหลังๆ ไปตะล้อกต๊อกแต๊กหาของกินย่านตลาดพลู ยังซื้อกุยช่ายสะพานหันกลับบ้านเลย 😂
นอกจากสองเจ้าที่ว่ามาก็ยังมีอีกเจ้า ขอเรียกว่ากุยช่ายในชีวิตประจำวันก็แล้วกัน คือกุยช่ายหมู่บ้านเศรษฐกิจที่มีคนรับไปขายทั่วกรุง เราซื้อที่ตลาดฟู้ดวิลล่าราชพฤกษ์ ไม่รู้ว่าสาขาอื่นขายกันยังไง แต่สาขานี้เค้าขายรวมไส้เป็นกล่อง 5 ลูก 60 บาท และไม่มีทอดให้ ต้องซื้อกลับบ้าน แป้งนิ่ม ไส้อร่อย น้ำจิ้มกลมกล่อมดี จะว่าไปก็ยังไม่เคยเอามาทอดกินซะที คราวหน้าต้องลองแล้ว
กุยช่ายในรูปประกอบคือกุยช่ายสะพานหัน เพิ่งไปกินสดๆ ร้อนๆ เมื่อวาน (18/06/24) ราคาขึ้นเป็นลูกละ 15 แล้ว หลังจากที่ไม่ได้กินมา 4-5 ปี เหมือนตอนนี้ลิ้นเราจะคุ้นกับน้ำจิ้มกุยช่ายหมู่บ้านเศรษฐกิจไปแล้ว เลยรู้สึกว่าน้ำจิ้มเจ้าสะพานหันที่ใส่น้ำส้มพริกตำมาให้เสร็จเปรี้ยวไปหน่อย และลูกเล็กลงด้วย แต่กินแล้วก็ยังมีความสุข ถ้าแวะไปทางนั้นเมื่อไหร่ก็ยังจะไปกินอีกและซื้อกลับบ้านด้วย 🥹
ในรูปมีกุยช่ายเหลี่ยม ไชเท้าก้วย ไส้มันแกว ไส้หน่อไม้
ป.ล. ไชเท้าก้วยนี่เราเคยทำเอง ทำออกมาอร่อยนะ ได้กินเนื้อไชเท้าแบบจุใจ แต่กว่าจะได้กินเล่นเอาเหนื่อย เพราะงั้นมีเจ้าอร่อยถูกใจให้ซื้อกินในราคาชิ้นละ 15 บาทนี่รู้สึกขอบคุณมาก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
