เรื่องราวของความรัก ความรักจิตของตัวเอง มิให้จิตหลงหลงไปกับอารมณ์ปรุงที่ปรุงแต่งกาย รักจิตของตนสลัดเรื่องราวของอารมณ์กรรมตัวกระทำต่างๆออกไปจากกาย ให้จิตมีสติสัมปชัญญะรู้จักกรรม รู้จักธรรม เพื่อหลีกหนีเวรกรรม รู้ว่าสิ่งนั้นทำให้มีกรรม มีภาระเป็นกรรมให้แก่จิต ที่ต้องชดใช้กรรม เราก็ถอยออกมา ..ไม่ไปทำ
เราพูดถึงเมตตากรุณาสงสารคนนั่นคนนี้ เราก็ควรรักจิตของตนเอง เมตตากรุณาสงสารจิตของตนเองให้พ้นทุกข์จากอารมณ์ เพื่อที่.ที่จะให้กายที่อาศัย เป็นสถานที่ของพรหม เป็นพรหมวิหาร ที่เกิดขึ้นภายในกายให้จิตอาศัย กายก็เป็นสุข จิตก็เป็นสุข ด้วยพรหมวิหารที่เกิดขึ้น ไม่ต้องไปมีอารมณ์โกรธโมโห ชอบใจไม่ชอบใจ ไม่โลภโกรธหลง ก็มีความสุขได้ ประทังชีวิตนี้ไปได้
เรื่องการรักจิตของตัวเองให้เป็น เราก็หันไปดูแบบอย่าง ร่องรอยชาดกขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทีท่านบำเพ็ญกุศลบารมีมาเป็นอเนกชาติ เราก็หันมาดูชาดกของตนเองบ้าง เกิดตายๆ เรื่องนั้นเรื่องนี้ อารมณ์นั่นนี้มีเกิด อารมณ์ที่เกิดตายๆ เดี๋ยวเรื่องนั้นเรื่องนี้เกิด ชาดกของเราก็เศร้าโศก จิตเดินร้องไห้ในชาดกแทบตายโหง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
