We Made a Beautiful Bouquet อย่างน้อยครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน
เป็นหนังที่เล่าถึงเฟสของความรักที่มีวันหมดอายุได้ใกล้เคียงกับความเป็นจริงอีกเรื่องหนึ่ง แม้ว่าเราอาจจะเคยดูหนังแนวนี้มาหลายต่อหลายครั้ง แต่พูดถึงความกลมกล่อมในการเล่าเรื่องหนังเรื่องนี้ก็ถือว่าอยู่ใน tier ที่ทำได้ดี รวมถึงยังได้เห็นวัฒนธรรมการใช้ชีวิตของคนญี่ปุ่นได้ชัดเจนขึ้นด้วย ซึ่งก็ไม่แปลกใจที่ทาง Japanese Foundation Film จะเลือกมาฉายในปีนี้
มันจะมีบางจังหวะในชีวิตที่เราจะได้เจอคนที่มีอะไรเหมือนเราจนน่าเหลือเชื่อ ไม่ว่าจะเป็นไลฟ์สไตล์ หรือสิ่งที่สนใจ อันนี้ก็เคยดูหรอ ชอบไปที่นั่นหรอ ฟังเพลงวงนี้ด้วยหรอ เราต่างคุยแลกเปลี่ยนกันราวกับว่าจะไม่มีวันหมดเรื่องคุยกัน ราวกับว่าเราถูกสร้างมาเพื่อกันและกัน
แต่อย่างไรก็ตามเราก็ต้องยอมรับในสิ่งหนึ่งว่ามนุษย์เราต่างก็เดินทางอยู่บนเส้นเวลาที่กำลังดำเนินไปเรื่อย ๆ ในแต่ละวันเราอาจจะมองไม่เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของตัวเองมากนัก แต่จริง ๆ แล้วคนเราเปลี่ยนไปทีละเล็กน้อยตลอดเวลา กว่าจะรู้ตัวอีกทีเราในตอนนี้ก็เปลี่ยนไปจากตัวเองมากโขแล้ว แต่ใด ๆ ก็ตามความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ก็ขึ้นอยู่กับปัจจัยชีวิตแต่ละคนซึ่งแตกต่างกันออกไป
ในความสัมพันธ์ก็เช่นกัน ตามที่กล่าวข้างต้นคือคนเราเปลี่ยนแปลงตลอดตามกาลเวลา เขาในปัจจุบันอาจจะราวกับเป็นคนละคนกับเวอร์ชันที่เราเจอกันครั้งแรก ความสัมพันธ์คือการยอมรับและปรับตัวให้ตัวกันและกัน ถ้าทั้งสองฝ่ายยังสามารถรับในสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปได้ก็ดี แต่ถ้ามีฝ่ายใดฝ่ายนึงหรือทั้งสองฝ่ายเริ่มคิดว่ามันเป็นเรื่องยากลำบากในการรับมือ การปล่อยให้แยกย้ายไปคนละทางเดินอาจจะเป็นการดีต่อทั้งสองฝ่ายมากกว่า การพยายามยื้อฉุดรั้งความสัมพันธ์ที่เป็นไปได้ยากก่อให้เกิดความทุกข์ในใจเปล่า ๆ คนที่รู้ดีที่สุดคือเราเอง
อีกหนึ่งอย่างที่สังเกตได้และควรระมัดระวังคือถึงเราจะคิดว่าเขาจะเหมือนเรามากเหลือเกินแต่หากพิจารณาให้ดีบางครั้งเราอาจจะกำลังคิดเข้าข้างตัวเองและพยายามทำให้อีกฝ่ายประทับใจโดยการบอกว่าชอบหรือมีความคิดเห็นต่อสิ่งต่าง ๆ เหมือนเขาหรือเปล่า มนุษย์มีความปัจเจก หลากหลายจนน่าอัศจรรย์ใจ การซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกและสิ่งที่ตัวเองเป็น หรือเรียกว่าการรู้เท่าทันตัวเอง ก็เป็นเกราะป้องกันในการทำลายตัวเองได้ในระดับหนึ่ง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
