25 มิ.ย. เวลา 01:09 • นิยาย เรื่องสั้น

ตอนที่ 15 บทบาทใหม่แต่จิตวิญญาณดวงเดิม

เจ้าชายใช้พลังดึงรหัสความทรงจำออกมา
เป็นรหัสโฮโลแกรมจากนั้นจึงรีบดาวน์โหลด
ใส่จิตวิญญาณธิดาทันที
แต่ด้วยกายเนื้อที่รับข้อมูลมากในเวลารวดเร็ว
จึงทำให้ธิดาสลบไป
เจ้าชายเข้ามารับตัวเธอไว้ได้ทัน
เขาเสกลูกแก้วใสให้เธอนอนอยู่ในนั้น
แต่เขาไม่สามารถรู้ได้ว่าเธอจะฟื้นขึ้นเมื่อไร
ร่างธิดานอนในลูกแก้วใสค่อยๆลอยขึ้นไปเรื่อยๆ
แสงออร่าสีเขียวจากหินพรีไนท์ของนางฟ้าทั้งสาม
เข้าปกคลุมล้อมรอบท่ามกลางจานบินที่กำลัง
ยิงเลเซอร์สีแดงเข้ามารุมกันอย่างชุลมุน
แต่เธอกลับไม่เป็นอะไรเลย
พระเจ้าอาชาเห็นดังนั้นจึงเสกแสงสว่าง
คลุมโลกมืดทั้งหมดจนมองไม่เห็นอะไรเลย
ทุกคนมองเห็นแต่แสงสว่างและหญิงสาว
กำลังนอนลอยอยู่บนลูกแก้วใส
เหล่าทูตสวรรค์จาก upper world
(ดินแดนไร้มิติ 12 D) แปลงร่างโฮโลแกรม
เป็นวงดนตรีออร์เคสตราเพื่อบรรเลงเสียงเพลง
ปลุกให้ธิดาตื่นขึ้นจากการหลับไหล
เหล่าบีอิ้งฝ่ายแสงทั่วทั้งจักรวาลจากทุกมิติ
ที่คอยช่วยธิดาแบบเปิดเผยตัวตน
และไม่เปิดเผยตัวตนต่างพร้อมใจกัน
ส่งเสียง HU (ฮิว) เพื่อเป็นการขอพลังจากพระผู้สร้าง
(พลังงานต้นกำเนิด) ปกป้องและปลุกให้ตื่นขึ้น
เพื่อทำภารกิจของเธอ
เสียงดนตรีเพลงคลาสสิคบรรเลงปลุกใจ
พร้อมกับเสียง HU (ฮิว) ตามทำนองดนตรีอันไพเราะ
จู่ๆหญิงสาวที่นอนหลับไหลตื่นขึ้น
กลายเป็นหญิงสาวผมสีทองชุดราตรีสีขาว
ถือไม้คฑาดวงดาวเมอร์คาบาศักดิ์สิทธิ์
ขนาดเท่าตัวเธอ ไม้คฑาสีทองรูปดาวเมอร์คาบา
ข้างในถูกฝังด้วยคริสตัลโรสควอตซ์
จากนั้นคริสตัล ( ผู้พิทักษ์คือโรสควอตซ์
ที่ซ่อนอยู่ในคฑาดวงดาว )
จึงกลับเข้าไปอยู่ในคฑาดวงดาวดั่งเดิม
เหล่าเทวทูตและเหล่าบีอิ้งจึงหายไป
แสงสว่างก็จางหายไปกลับมาเป็นดั่งเดิม
“พระธิดาจินตนา”
เจ้าชายยิ้มด้วยรอยยิ้มสดใสเปล่งประกาย
“เราพร้อมแล้ว”
พระธิดาจินตนายกไม้คฑาดวงดาวขึ้น
แสงสว่างออร่าสีทองขาวแผ่กระจายไปทั่ว
“ไม่นะ!!!”
ท่านเมอร์กี้และท่านนาคาดิสกราบร้องขอชีวิต
จินตนาและเทวทิณณ์เหาะไปยัง
โฮโลแกรมนรก,สวรรค์ ที่ถูกสร้างขึ้นจากฝ่ายมืด
เพื่อเก็บมนุษย์ 3D ไว้ใช้เป็นทาส
พระธิดาจินตนาใช้ไม้คฑาดวงดาวเจาะเข้าไป
ในนรกโฮโลแกรมโดยมีเจ้าชายเทวทิณณ์
ติดตามเข้าไปข้างๆ
“เรามาช่วยพวกท่านออกจากที่นี่ นรกโฮโลแกรม
ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้พวกท่านทั้งหลายเจ็บปวด
ทุกทรมานอยู่ที่นี่ ส่งคลื่นพลังงานความถี่ต่ำออกไป
ให้พวกมืดใช้กินเป็นอาหาร เราจะช่วยได้แค่บีอิ้ง
ที่ไม่ติดสัญญาการขายวิญญาณเท่านั้น
หากบีอิ้งใดติดสัญญาขายวิญญาณเราขออภัย
เราไม่สามารถช่วยพวกท่านออกไปได้
และหากบีอิ้งใดมิต้องการไปกับเรา
พวกท่านมีอิสระที่จะเลือกอยู่ที่นี่ต่อ
หรือจะออกไปจากที่นี่กลับดาวของพวกท่าน”
พระธิดาจินตนาพูดกับทุกบีอิ้งในนรก
ที่กำลังทุกข์ทรมานกันอย่างเจ็บแสนสาหัส
“เจ้าเป็นใครกัน ใครปล่อยเจ้าเข้ามาที่นี่ได้”
ยมบาลถาม
“เราคือพระธิดาจินตนา
เรามาทีนี่เพื่อทำภารกิจของเรา ท่านมิอยากเป็น
อิสระบ้างรึ ท่านมิอยากกลับบ้านของท่าน
มิอยากกลับไปหาคนรัก ญาติพี่น้องในดวงดาว
ที่ท่านจากมาอย่างนั้นรึ พวกเขาทั้งหลาย
ต่างเฝ้ารอให้ผู้อาสาตั้งแต่ยุคแรกที่ถูกกักขัง
ไว้ใช้เป็นทาสอยู่ในโฮโลแกรมนี้กลับไปอยู่ด้วยกัน
อย่างพร้อมหน้าพร้อมตา กลับไปมีอิสระสร้างสรรค์
ชีวิตจิตวิญญาณอย่างไร้ขีดจำกัด
มีเพื่อนๆในดาวอื่นๆแลกเปลี่ยนเทคโนโลยี
และสร้างสรรค์ในแบบฉบับของตัวเอง”
พระธิดาจินตนาพูดขึ้น
“ท่านพาเราออกไปได้จริงๆรึ”
ยมบาลถาม
“ย่อมได้ เพราะมันคือภารกิจของเรา”
พระธิดาจินตนายิ้มเล็กน้อย
“ใครจะไปกับเราพวกท่านทั้งหลายตามเรามา
แต่หากผู้ใดมิต้องการไปกับเรา
เราก็ยินดีในสิ่งที่พวกท่านได้เลือกแล้ว”
จินตนาและเทวทิณณ์เสกเส้นแสงให้ทุกบีอี้ง
เดินออกไปตามเส้นทางนั้น เหล่าบีอิ้งที่เฝ้ารอคอย
จากนอกดวงดาว เฝ้ารอคนรัก
ญาติพี่น้องของพวกเขา
เข้ามารับกลับดวงดาวของตนเอง
“เหลือสวรรค์โฮโลแกรม”
จินตนาพูดจบก็เหาะไปที่สวรรค์โฮโลแกรม
และใช้ไม้คฑาดวงดาวเจาะเข้าไปในนั้น
“เรามาช่วยพวกท่านออกจากสวรรค์โฮโลแกรมนี้”
พระธิดาจินตนาพูดกับทุกบีอิ้งในสวรรค์โฮโลแกรมของฝ่ายมืดที่สร้างไว้ดูดพลังงานบวกไว้กินเป็นอาหาร
“สวรรค์โฮโลแกรม ท่านพูดอะไรของท่าน
พวกเราอยู่ที่นี่การมาแสนนานอย่างสุขสบาย
จะโฮโลแกรมได้อย่างใด”
บีอิ้งที่ถูกภาพมายาเป็นเทพพูดขึ้น
“หากผู้ใดมิต้องการไปกับเรา พวกท่านก็มีสิทธิ์
ที่จะเลือกมีอิสระแบบที่พวกท่านต้องการ
ใครจะไปกับเราโปรดขึ้นเส้นแสงนี้ไป
คนรัก ญาติพี่น้องจากดวงดาวที่พวกท่านจากมา
พวกเขารออยู่ที่เส้นแสงนั้นแล้วขึ้นอยู่ที่พวกท่าน
จะกลับไปหาพวกเขาหรือไม่ก็สุดแล้วแต่อิสระภาพ
ที่พวกท่านจะเลือก ทุกบีอิ้งในจักรวาล
มีอิสระต่อการเลือกชีวิตของพวกเขา
รวมถึงพวกท่านด้วย”
พระธิดาจินตนาพูดกับทุกบีอิ้งในสวรรค์โฮโลแกรม
พระธิดาจินตนาและเจ้าชายเทวทิณณ์
กลับไปยังห้อง ท่านเมอร์กี้และท่านนาคาดิส
ถูกขังไว้ในลูกแก้วใส
“เราจะปล่อยพวกท่านก็ต่อเมื่อพวกท่านทำสัญญา
นี้กับเราเท่านั้น (สัญญาเลิกตามล่าอาณานิคม)
1. หยุดตามล่าบีอิ้งในมิติที่ต่ำกว่า
มาดัดแปลงพันธุกรรมไว้ใช้เป็นทาส
2. หยุดปิดบังข้อมูลจักรวาลจากมนุษย์ 3D
ทุกดวงดาวที่พวกท่านคลุมอยู่
3. หยุดบังคับให้มนุษย์ 3D เป็นแรงงาน
รับใช้พวกท่าน ทุกบีอิ้งเกิดมาเพื่อสร้างสรรค์
และมีอิสระภาพ มิได้เกิดมาเป็นทาส
ตามระบบที่พวกท่านกักขังมนุษย์ 3D ไว้
และอีกอย่างห้ามทำร้าย ซิกส์,ฟีนและบีอิ้งอื่นๆ
ที่ร่วมภารกิจกับเรา ถ้าพวกท่านมิเซ็นสัญญา
พวกท่านก็จะได้อยู่ในลูกแก้วใสนี้ไปตลอดกาล
“ก็ได้ แต่ข้ายังขอทำหน้าที่เป็นตัวร้าย
ในจักรวาลดั่งเดิม ข้าขอบคุณที่ท่าน
มิทำลายโฮโลแกรมของพวกข้า”
ท่านเมอร์กี้กล่าวพร้อมเซ็นสัญญา
“แต่พวกข้าจะยังหาอาหารกินเช่นเดิม
กับมนุษย์ที่มีคลื่นความถี่ต่ำเหมือนเคย”
ท่านนาคาดิสกล่าว
“ย่อมได้เพราะนั่นเป็นหน้าที่ พวกท่านเกิดมา
เพื่อเป็นฝ่ายมืด หากมิมีพวกท่าน
ก็จะมิมีการวิวัฒนาการ ฝ่ายมืดก็เป็นตัวขับเคลื่อน
ในจักรวาลที่สำคัญเช่นกัน”
พระธิดายิ้ม
ศิลาอ่านหนังสือนิยาย ธิดา สาวน้อยมหัศจรรย์
เธอคิดว่า ถ้าเธอทำได้แบบพระธิดาจินตนา
ก็คงจะสนุกมากๆเลยเนอะ
“ทำไมอยู่ดีๆเราถึงเจ็บหัวใจหนักขนาดนี้”
ศิลาถามในใจ
“จักระหัวใจของคู่ทวินถูกเปิดใช้งาน
นี่เป็นพลังงานตีกลับมาจากทีปาเซีย
เขาไม่รู้ว่าตอนนี้พลังงานของเขาถูกตีกลับ
มาที่พลังงานของอาซินล่า ตอนนี้เขากำลังเจ็บปวด
เธอต้องส่งความรักให้เขานะ
บอกกับเขาผ่านจักระหัวใจของเธอ
ขอให้ความรักส่งไปช่วยเหลือเขา
ให้ผ่านอุปสรรคทุกอย่างไปได้ด้วยดี ”
เจ้าชายเทวทิณณ์พูดทางโทรจิต
ศิลาใช้มือขวาของเธอทาบลงตรงหัวใจ
“เราไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร
แต่เราขอส่งความรักให้เธอนะ
ขอให้เธอหายจากความเจ็บปวด
ขอให้เธอรักตัวเอง ขอให้เธอผ่านบททดสอบ
หรืออุปสรรคที่เกิดขึ้น เราไม่โกรธเธอแล้วก็ได้
เราให้อภัยนะ ขอให้เธอหายดีเร็วๆนะ”
ศิลาส่งความรักไปไตเติ้ล
ศิลาและไตเติ้ลถูกดูดเข้าไปดูเรื่องราวในอดีตชาติ
ณ สวนดอกไม้ใกล้โบสถ์
เจ้าหญิงอาบาร่านั่งคุยกับมาโร่อยู่สักพัก
“เราจะตามหาพ่อแม่ของเธอได้ที่ไหน”
เจ้าหญิงอาบาร่าถาม
“ไม่รู้สิ แค่รู้ว่ามีพลังนินจา
และสัญลักษณ์บนฝ่ามือนี้ เธอมองเห็นไหม”
มาโร่ถาม
“สัญลักษณ์อะไร ไม่เห็นอะไรเลย”
เจ้าหญิงอาบาร่ามองบนฝ่ามือของเขา
“เธอมองไม่เห็นหรอ มีแค่เรามั้งที่เห็นมัน”
มาโร่ถอนหายใจ
“สัญลักษณ์อะไรหรอ บอกได้ไหม”
เจ้าหญิงถาม
“สัญลักษณ์นินจาน่ะ”
มาโร่พูดนิ่งๆ
“อย่างนั้นหรอ”
เจ้าหญิงสงสัย
เจ้าชายทามาซีแอบเดินเข้ามาอย่างเงียบๆ
เขาได้ยินทั้งสองคุยกัน เขาสงสัยมาโร่
เกี่ยวกับอะไรบางอย่าง เขารอจังหวะ
ให้ทั้งสองเดินออกไปจากตรงนี้
เจ้าหญิงอาบาร่าขอตัวกลับราชวัง
มาโร่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมตรงนั้น
เจ้าชายทามาซีเดินเข้ามานั่งแทนที่เจ้าหญิง
“ขอดูสัญลักษณ์ที่มือหน่อยสิ”
เจ้าชายทามาซีพูดนิ่งๆ
“ท่านรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร เจ้าชาย”
มาโร่ตกใจเล็กน้อย
“ไม่ต้องรู้หรอก ยื่นมือออกมาให้ดูเดี๋ยวนี้!!!”
เจ้าชายทามาซีพูดนิ่งๆ
มาโร่แบมือให้เจ้าชายดู
“สัญลักษณ์นี้มัน!!!!”
เจ้าชายทามาซียิ้มดีใจ
“ท่านเป็นอะไรไปเจ้าชาย!!!”
มาโร่ทำหน้าสงสัย
“เจ้ามีพลังนินจาใช่หรือไม่”
เจ้าชายยิ้มด้วยความดีใจ
“ท่านรู้ได้อย่างไรเจ้าชาย”
มาโร่ทำหน้างง
“เราตามหาเจ้ามาโดยตลอด น้องชายของข้า”
เจ้าชายยิ้มดีใจ
ศิลาสะดุ้งตื่นตกใจโดยที่เธอไม่ได้หลับ
“มาโร่ คือ ไตเติ้ลในอดีตชาติ
ส่วนเราคือเจ้าหญิงอาบาร่าในอดีตชาติ
จริงหรอเนี้ย!!!!”
ศิลารู้สึกประหลาดใจสุดๆ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา