สีสันทรงวาด
การไปถ่ายรูปทำคอนเทนต์ย่านทรงวาดอินเทรนด์มาสองสามปีแล้ว แต่เราเพิ่งจะได้มีโอกาสไปกับเขาช่วงวันธรรมดาของอาทิตย์ที่ผ่านมา เรียกว่าเชยสุดๆ ^^’
ประวัติถนนทรงวาดมีคนพูดถึงไปเยอะแล้ว เราขอเกริ่นถึงแค่กรุบกริบพอให้เห็นความเป็นมาของย่านนี้แล้วกัน ถนนทรงวาดเป็นถนนที่รัชกาลที่ ๕ ทรงมีพระราชดำริให้สร้างขึ้นเพื่อลดความแออัดในย่านสำเพ็งซึ่งเกิดเพลิงไหม้อยู่เสมอ โดยทรงวาดแนวถนนเลียบแม่น้ำลงบนแผนที่ด้วยพระองค์เอง เป็นที่มาของชื่อ ‘ทรงวาด’ กลายเป็นย่านการค้าอันคับคั่งแห่งใหม่เพราะอยู่ใกล้แม่น้ำ มีเรือกลไฟเข้าออกไม่ขาดสายเพื่อบรรทุกสินค้ามาส่ง ส่วนใหญ่เป็นพืชผลทางการเกษตร
ทรงวาดเป็นถนนสายเล็กที่มีระยะทางแค่ 1.2 กิโลเมตร เริ่มตั้งแต่ท่าน้ำราชวงศ์มาจนถึงแยกที่บรรจบกับถนนทรงสวัสดิ์ ตรงนั้นยังมีถนนชื่อเข้าชุดกันอีกสาย คือถนนทรงเสริม
ตึกเก่าแก่บนถนนทรงวาด
ช่วงเช้าเราไปเก็บข้อมูลสำหรับงานเขียนที่ปากคลองตลาด-บ้านหม้อ-สะพานภาณุพันธุ์ แวะกินกุยช่ายสะพานหัน แล้วเปิดแมพเริ่มทริปเดินชมทรงวาดจากสตรีทอาร์ทตรงคลองถมวัดปทุมฯ (ตึกทวีผล) เพื่อที่จะจบทริปที่ท่าน้ำราชวงศ์ แล้วลงเรือด่วนเจ้าพระยากลับบ้าน แมพพาเราเดินทะลุสำเพ็ง เลยพลอยได้ชมตึกเก่าสวยๆ ในซอยวานิช 1 เป็นของแถม
ตึกเก่าสวยๆในซอยวานิช1
กว่าจะไปทะลุออกทรงวาดก็เกือบบ่ายโมงแล้ว แถมยังถ่ายรูปมาครึ่งวัน มือถือแบตใกล้หมด เลยไม่กล้าถ่ายรัวๆ เหมือนเดิม เสียดายมาก เพราะเดินไปตรงไหนก็มีจุดน่าถ่ายรูปเต็มไปหมด ถึงเป็นวันธรรมดาถนนก็ยังค่อนข้างโล่ง เราวิ่งกลับไปกลับมาระหว่างสองฝั่งเพลินเลย เดี๋ยววิ่งไปดูตึกจากทางฝั่งโน้น เดี๋ยววิ่งไปดูตึกจากทางฝั่งนี้
สีสันและความมีชีวิตชีวาบนถนนทรงวาด
สองฝั่งถนนมีชีวิตชีวา เพราะเป็นย่านการค้าที่บริษัทห้างร้านยังเปิดทำการกันอยู่จริง ไม่ได้ใช้อาคารเก่าแก่มาเป็นจุดขายแล้วเปิดแต่ร้านขายของนักท่องเที่ยว ระหว่างวิ่งข้ามถนนไปมา เราเห็นรถปิ๊กอัพถอยเข้าออกซอยแคบๆ หรือจอดเทียบหน้าร้าน เห็นมอเตอร์ไซค์ส่งของ เห็นรถเข็นเรียงเป็นตับ เห็นคนงานนั่งพักระหว่างช่วงพักเที่ยง เห็นคนออกจากมัสยิดหลังละหมาด เห็นผู้ปกครองนั่งรอรับลูกหลานหน้าโรงเรียน ไหนจะสินค้าต่างๆ อย่างพืชผลทางการเกษตร เครื่องเทศ สมุนไพรแห้ง ภาชนะเคลือบ ฯลฯ เราว่านี่แหละสีสันที่แท้จริงของย่านนี้
วิถีชีวิตผู้คน
นอกจากตึกเก่างามๆ อายุร่วมร้อยปี ทรงวาดยังมีตึกยุคอื่นที่อยู่ด้วยกันได้อย่างกลมกลืน เรียกว่าเราแหงนหน้าแทบจะตลอดเวลาที่เดิน หันหน้าไปทางไหนก็ตื่นตาตื่นใจไปหมด
ตึกหลากหลายยุคบนถนนทรงวาด
จริงๆ อยากกินก๋วยเตี๋ยวนายย้ง แต่ร้านเปิดเย็นมาก เลยเปลี่ยนแผนเป็นร้านอุไรห่านพะโล้แทน ถ้าเริ่มต้นจากตรอกวานิช 1 เหมือนเรา ร้านจะอยู่ก่อนถึงโรงเรียนเผยอิง ปรากฏว่าเราลืมและเดินเลย เดินจนเกือบถึงแยกท่าน้ำราชวงศ์ก็อ้าว...ไหนล่ะอุไรห่านพะโล้? พอเดินย้อนกลับไป เขาก็เก็บร้านแล้ว (ร้านปิด 13:00 กว่าเราจะเดินย้อนกลับไปก็ 13:30 แล้ว) สรุปคืออด ไม่ได้กินอะไรสักอย่าง TvT
ตอนเราไปตึกแขกกำลังบูรณะ ข้างหน้ามีสแลนปิด เราตั้งใจว่าตึกแขกบูรณะเสร็จเมื่อไหร่จะไปเดินเที่ยวทรงวาดอีกที คราวนี้จะหาเวลาไปวันเสาร์อาทิตย์ ดูว่าบรรยากาศจะแตกต่างจากวันธรรมดายังไง
ตึกแขกปิดบูรณะ
ถ้าใครเดินไม่เก่งหรือไม่ชอบเดินร้อนๆ ไปช่วงเช้าหรือช่วงบ่ายแก่ตอนแดดร่มลมตกแล้วดีกว่า เราไปเดินช่วงเที่ยงเลย แถมวันนั้นฟ้าใส ขนาดเราเดินอึดยังรู้สึกเพลีย คงเพราะเดินมาตลอดทางตั้งแต่ท่าราชินีปากคลองตลาดด้วย
การเดินทางมาทรงวาดเรียกว่าสะดวก จะมา MRT สถานีวัดมังกรแล้วเริ่มเดินเที่ยวตั้งแต่เยาวราชก็ได้ ถ้าใครสะดวกทางน้ำเหมือนเราก็ลงเรือด่วนเจ้าพระยาโลด เดี๋ยวนี้มีเรือไฟฟ้าบริการด้วย ถ้ามาขึ้นที่ท่าราชวงศ์ก็สบายใจหายห่วง เรือทุกธงสีจอดหมด หรือจะมาขึ้นที่ท่ากรมเจ้าท่า เดินเที่ยวตลาดน้อยก่อน แล้วค่อยเลียบถนนทรงวาดไปทางท่าราชวงศ์ก็ไม่เลว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
