เรื่องเล่าจาก ผู้เขียน
ขอเกริ่นก่อนว่า อาจจะไม่ได้น่ากลัวมากแต่เมื่อเทียบกับตอนที่ผู้เขียนได้พบเจอซึ่งยังไม่บรรลุนิติภาวะ ถือว่าน่ากลัวสำหรับผู้เขียนพอสมควร ขอให้โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
เรื่องมันเริ่มจากที่ตัวผู้เขียนเองนั้น ในตอนปิดเทอมช่วงสงกรานต์จะต้องไปบ้านย่าที่กรุงเทพฯ ไปเที่ยว+ทำบุญให้กับญาติผู้ล่วงลับ เป็นแบบนี้ทุกสงกรานต์ตั้งแต่ผู้เขียนเด็กๆ โดยเวลาไปถึง จะมีบ้านสองหลังคือหลังใหญ่ และหลังเล็ก ตอนนั้นผู้เขียนนอนบ้านหลักเล็กกับย่าและลูกพี่ลูกน้องอีกหนึ่งคน โดยแรกๆทุกอย่างก็ดำเนินไปโดยปกติ ไปทำบุญให้กับญาติที่ล่วงลับไปแล้ว ไปฟังพระ รวมถึงไปรดน้ำดำหัวผู้เฒ่าผู้แก่ ตามสไตล์ชาวมอญ เนื่องจากทางย่าของผู้เขียนเป็นชาวมอญแท้
แต่กลางดึกคืนหนึ่ง ผู้เขียนนั่งดูละครอยู่คนเดียว ย่าและลูกพี่ลูกน้องได้นอนหลับไปก่อนแล้ว บรรยากาศก็ค่อนข้างเงียบมากเพราะเป็นเวลาดึกแล้ว จู่ๆผู้เขียนก็ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อเล่นของผู้เขียน 1ครั้ง ด้วยความที่ไม่ได้คิดอะไร กับอาจจะเผลอ ผู้เขียนได้ตอบกลับไปว่า "อะไร" แต่แล้วก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา ตอนนั้นผู้เขียนคิดว่าอาจจะเป็นย่า หรือไม่ก็ลูกพี่ลูกน้องอาจจะเรียกให้ไปนอนเนื่องจากเป็นเวลาดึกมากแล้ว ผู้เขียนก็ไม่ได้เอะใจอะไร พอตอนเช้าเมื่อผู้เขียนถามย่าและลูกพี่ลูกน้องก็บอกว่าไม่ได้เรียกเลย
ผู้เขียนจึงเริ่มรู้สึกกลัวแม้จะเด็กก็ตามแต่ก็พอได้ยินว่าหากมีใครเรียกตอนกลางคืนอย่าขานรับ แต่ความพีคคือ แม่ของผู้เขียนโทรมาหาย่า ในตอนเช้าว่า ผู้เขียนได้ใส่พระมั้ย เพราะฝันไม่ดีเลย ฝันว่าจะมีคนเอาผู้เขียนไปอยู่ด้วย พอรู้จากย่าผู้เขียนก็เริ่มกลัวมากขึ้น ตอนที่มาผู้เขียนไม่ได้ใส่พระมาเลย แต่เนื่องจากวันที่ไปทำบุญ ผู้เขียนคิดว่าน่าจะเป็นพระเจ้าอาวาสที่รู้จักกับย่าได้เรียกขึ้นไปเอาตะกรุดใส่ข้อมือ ให้มาคนละเส้น กับลูกพี่ลูกน้องอีกหนึ่งคน เลยได้มีใส่ไว้ก่อนที่จะมีเสียงปริศนาเรียก
หลังจากนั้นก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น แต่ก็ถือว่าน่ากลัวมากผู้เขียนคิดว่า หากไม่ได้ใส่ตะกรุดเส้นนั้นไว้ จะเกิดอะไรขึ้นหรือไม่ สุดท้ายนี้ก็ต้องขอบคุณพระอาจารย์ที่ให้ตะกรุดไว้ แต่เรื่องนี้ยังไม่จบเพียงเท่านี้ เดี๋ยวผู้เขียนจะมาเล่าต่อ EP 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
