27 มิ.ย. เวลา 14:05 • นิยาย เรื่องสั้น

เมอาย ไดอารี่

วันพฤหัสบดีที่ 27 มิถุนายน 2567
วันนี้ฉันตื่น6โมงตะโกนเรียกแม่ว่าอาบน้ำหรือยัง แม่ก็ตอบว่ายัง ปกติแม่จะอาบน้ำก่อนฉัน ฉันก็เลยมีเวลานอนต่ออีก15นาที แล้วฉันก็สระผมอาบน้ำ วันนี้มีไข่ลูกเขย แต่มันหน้าตาประหลาดตรงที่มันต้องเป็นพริกแห้ง แต่แม่เอาพริกเขียวมาโรย
แล้วฉันก็ไปทำงานประมาณ 7โมง15 ถึงที่ทำงานประมาณ7โมง40 เหมือนเดิมแบบทุกวันฉันต้องไปเปิดออฟฟิศ แล้วฉันก็จะไปนอนข้างหลังออฟฟิศรอคนมา ประมาณ 8โมงกว่าๆ พี่โบว์ก็มาละ และก็ตามด้วยพี่แนน พี่แก้ว บางวันพี่ไอซ์ก็มา แล้วก็พี่โอ๊คกับพี่จุ๊บแจง ส่วนน้าอ้อยจะมาช้ากว่าใครเลย
พวกเราก็จะทำงานไปเรื่อยๆนั้นแหละ งานหลักของฉันก็คือเปิดบิลขาย แต่วันนี้พี่แนนให้เรียงบิลด้วย ก็เรียงไปด้วยฟังเดอะโกสไปด้วย ฟังไป2-3เรื่องน้าอ้อยก็ให้พี่ไอซ์ซื้อลูกชิ้นมาให้ ฉันกินไป2ไม้ แล้วก็พัก วันนี้ฉันกินมาม่าต้มยำเป็นมื้อเที่ยง แล้วก็เดินไปเข้าเซเว่น ซื้อลูกชิ้นมาอีกแล้วก็ป้อกกี้
แล้วฉันก็ให้พนักงานเวฟลูกชิ้นให้ ฉันกินน้ำจิ้มลูกชิ้นที่เหลือจากตอนแรกนั้นแหละ แล้วก็เก็บป้อกกี้ไว้กินตอนบ่ายๆ หลังจากนั้นก็มาเรียงบิลต่อ เรียงแล้วก็เข้าเล่ม หลังจากนั้นก็เปิดบิลในคอมต่อ เวลาฉันเรียงบิลบางทีก็เปิดข่าวดูบ้าง ไม่งั้นมันเบื่อน่ะ งานมันจำเจ บางทีฉันก็เปิดไปเปิดมาจนรู้สึกว่าไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไร
พอ4โมง55ฉันก็จะเอาไม้ปัดขนไก่มาปัดโต๊ะ เตรียมตัวกลับบ้าน พอ5โมง8นาทีก็จะสแกนนิ้วเพราะนาฬิกา เครื่องสแกนมันช้าไป8นาที แม่ก็จะขับรถจากโรงงานมารับฉัน ถึงออฟฟิศประมาณ 5โมง15
กลับไปถึงบ้านประมาณ 5โมง45 แล้วก็ไปเดินกับน้าตุ้ม น้าตุ้มเป็นกระเทยที่อายุ55แล้ว แกอยู่คนเดียว เขาจะมาเดินกับฉันทุกๆวันพุทธ พฤหัส เสาร์ และอาทิตย์ ไปเดินก็ประมาณ 5-6โล ช่วงปิดเทอมฉันก็จะเจออาจารย์คนหนึ่งเขาสอนอยู่ที่มหาวิทลัยเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ ลูกสาวแกก็เรียนอยู่ที่เดียวกับฉันแต่คนละคณะกัน ฉันก็ไม่เคยเจอหรอก แต่อาจารย์แกก็ชอบมาคุยกับฉันและแม่บ่อยๆ วันนี้เดินคุยไปหัวเราะไปกันอยู่4คน สนุกดี
แล้วฉันก็กลับบ้านมาหาไรกิน แม่ก็มาซักผ้าเตรียมอาหารเช้า พ่อก็ดูมวย ฉันชอบเวลานี้มาก เป็นเวลาที่มีความสุขมากเลย พอมวยจบก็จะมีข่าวต่อ วันนี้ข่าวพระราชสำนักออกข่าวลุงตู่ด้วย
แล้วฉันก็จะเปลี่ยนเสื้ผ้าเตรียมตัวนอน เดี๊ยวนี้ฉันไม่ค่อยอาบน้ำนอนแล้ว ขี้เกียจ555555
แล้วฉันก็จะเข้านอนตอน4ทุ่ม ปิดเทอมฉันก็ยังไม่ค่อยทบทวนหนังสือสักเท่าไรแต่ถ้าเปิดเทอมฉันก็ต้องไปอยู่หอ และต้องทบทวนหนังสือ ฉันไม่อยากเสียเวลาเวลาแบบนี้ไปเลย ฉันอยากให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ต้องคิดอะไร มีพ่อแม่อยู่บ้าน ฉันก็พอใจแล้ว ไม่ต้องพยายามอะไร แค่ดำเนินชีวิตไปเรื่อยๆ
โฆษณา