จุดหมายแปลว่าต้องสูงสุดหรือ?
เมื่อเรายังเด็ก จุดหมายของเราคือเส้นชัยเท่านั้น
นอกจากอยากไปให้ถึงเส้นชัยแล้ว เรายังอยากเข้าเส้นชัยให้เร็วที่สุดด้วย
ยิ่งไวเท่าไหร่ยิ่งดีเท่านั้น
ความสำเร็จและความเร็วไวดูจะเป้าหมายสำคัญสำหรับเรา
แต่เมื่อเราโตขึ้นจุดหมายของเราเริ่มเปลี่ยนไป
คือมองสิ่งรอบข้างมองบรรยากาศระหว่างทางมากขึ้น เราเดินช้าลง สังเกตุมากขึ้น และเราพบว่าเส้นทางที่เราเดินอยู่นั้นสวยเหลือเกิน
มีบางครั้งที่เราไปไม่ถึงเส้นชัย ปีนเขาไม่ถึงยอดเขา แต่เราสุขใจเหลือเกินที่เราได้ออกเดินทางไป และเรามีความสุขมากๆที่ระหว่างเส้นทางที่เราเดินไปมันสวยงามเหลือเกิน เราหยุดพักข้างทาง ชื่นชมดออกไม้ หยุดพักเหนื่อยบ่อยๆ โดยไม่รู้สึกผิด ไม่รู้สึกรีบเลยสักนิด
การที่เราไม่รีบมุ่งไปที่เป้าหมาย ทำให้เราได้มีเวลามานั่งคิดว่าเป้าหมายที่แท้จริงของเราคืออะไร เราไปถูกทางมั้ย หากไปถึงเป้าที่กำลังไปอยู่นี้เราจะมีความสุขจริงๆมั้ย หากไปถึงเป้านี้แล้วเราจะยังอยากไปต่ออีกหรือเปล่า
หากคำตอบคือ "ไปต่อ"
เราจะค่อยๆเดินค่อยๆไป ตามแผน แม้เป้านี้ยังไม่สำเร็จไม่เป็นไร
ถือว่าเราได้ลงมือทำ ได้ประสบการณ์ หากมีโอกาสเราจะทำมันอีกครั้ง หรือเราอาจจะหยุดเป้าหมายนี้ไว้ที่เท่านี้ และเริ่มทำเป้าหมายต่อไป เพื่อให้เราได้บรรลุเป้าหมายสูงสุดของการเดินทางของชีวิตที่หากเราไม่หมดลมหายใจ เป้าหมายของเราคงไม่หมดไป หากแต่เป้าหมายนั่นจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆในทิศทางที่ทำให้เรามีความสุข
เป้าหมายสูงสุดของเราคือ มีชีวิตที่มั่นคงและมีความสุข
ในการปีนเขา จุดหมายไม่จำเป็นต้องเป็นยอดเขาหากแต่เป็นประสบการณ์ที่ได้จากการเดินทางและได้เรียนรู้จักตัวเองได้มากขึ้นในทุกๆการเดินทาง
นางสาวหมายเลข11 พูดเอง และเคยได้ยินได้อ่านมาจากหนังสือหลายๆเล่ม
ไอเดียนี้ได้มาตอนไปปีนภูเขาไฟฟูจิ รอบที่ 2
ที่เหนื่อยและหนาวจนไปถึงยอดไม่ไหว จึงตัดสินใจนอนพักเอาแรง เก็บแรงเพื่อเที่ยวที่อื่นๆต่อไปแบบมีความสุขจนจบทริป : )
เราพอใจกับประสบการณ์และมิตรภาพจากเพื่อนๆที่ไปด้วยกันมาก เราไม่เสียใจเลยที่ไปไม่ถึงยอด เพราะแค่จุดที่เราไปถึงมันก็สวยงามมากแล้ว
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
