ตอนที่ 4: ความขัดแย้งภายในใจ
หลังจากวันที่ตลาดน้ำ นิโก้และดอมเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ของพวกเขา นิโก้เริ่มสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง เขาตัดสินใจพูดคุยกับเพื่อนร่วมชั้นแลกเปลี่ยนเพื่อหาคำแนะนำ ในขณะเดียวกัน ดอมก็เริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวนิโก้ แต่เขาไม่แน่ใจว่าความรู้สึกเหล่านั้นหมายถึงอะไร
---
นิโก้นั่งอยู่ในห้องพักของเขา มองออกไปนอกหน้าต่างที่มองเห็นวิวกรุงเทพฯ ใจเขาหนักอึ้งด้วยความสับสน เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาเอเลน่า เพื่อนร่วมชั้นจากอิตาลีที่อยู่ในกรุงเทพฯ ด้วยกัน
เอเลน่า: "สวัสดี นิโก้ มีอะไรหรือเปล่า?"
นิโก้: "เอเลน่า ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอ คือ... ฉันคิดว่าฉันชอบดอม"
เอเลน่าหยุดฟังและรู้สึกเซอร์ไพรส์
เอเลน่า: "โอ้ จริงเหรอ นิโก้ แล้วนายรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้?"
นิโก้: "ฉันไม่รู้... มันสับสนไปหมด ฉันไม่แน่ใจว่าดอมจะรู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า แล้วถ้าเขาไม่ชอบฉันล่ะ?"
เอเลน่า: "ฉันเข้าใจความรู้สึกนั้นนิโก้ แต่บางทีนายควรลองคุยกับดอมดูนะ ความรู้สึกนี้มันสำคัญสำหรับนาย"
นิโก้: "ใช่ ฉันคิดว่าเธอพูดถูก ฉันต้องหาทางคุยกับเขา"
---
ในขณะเดียวกัน ดอมก็นั่งอยู่ในร้านกาแฟที่เขามักจะมาเป็นประจำ เขารู้สึกถึงความไม่แน่นอนในใจเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับนิโก้ เขาเปิดใจคุยกับเพื่อนสนิทของเขา ชื่อพีท
---
พีท: "ดอม นายดูเหมือนมีอะไรในใจ เล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ"
ดอม: "ฉันคิดว่านิโก้อาจจะรู้สึกพิเศษกับฉันมากกว่าเพื่อน แต่ฉันไม่แน่ใจว่าความรู้สึกของฉันเป็นยังไง"
พีท: "ถ้านายรู้สึกแบบนั้น นายก็ควรจะถามใจตัวเองว่ารู้สึกยังไงกับนิโก้จริงๆ และถ้ารู้สึกเหมือนกัน นายก็ควรจะพูดคุยกับเขา"
ดอม: "ฉันก็คิดแบบนั้น แต่ฉันกลัวว่าเขาอาจจะไม่รู้สึกเหมือนกัน และมันอาจจะทำให้เราห่างกัน"
พีท: "การพูดความจริงจะดีที่สุด ถ้ามันเป็นความรู้สึกที่แท้จริง นายควรจะเปิดใจให้กันและกัน"
---
นิโก้และดอมต่างฝ่ายต่างมีความกังวลและความกลัวในการเปิดเผยความรู้สึกของตัวเอง แต่พวกเขาตัดสินใจที่จะไม่ปล่อยให้ความสับสนนี้ค้างคาอยู่ ทั้งสองตั้งใจที่จะหาโอกาสพูดคุยและเปิดใจให้กันและกัน ความรักที่แท้จริงไม่ใช่แค่ความสุข แต่ยังเป็นการเผชิญหน้ากับความกลัวและความไม่แน่นอนร่วมกัน
---
หลังจากที่นิโก้ได้พูดคุยกับเอเลน่า เขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นบ้าง แต่ความกังวลยังคงอยู่ เขาตัดสินใจที่จะนัดดอมออกมาพบในเย็นวันหนึ่งที่ร้านกาแฟริมแม่น้ำเจ้าพระยา
นิโก้เดินเข้าร้านกาแฟ มองหาดอมที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง ดอมยิ้มและโบกมือให้เขา นิโก้นั่งลงพร้อมกับความรู้สึกตื่นเต้นและประหม่า
---
ดอม: "นิโก้ นายมีอะไรอยากคุยกับฉันหรือเปล่า? นายดูเครียดๆ ไปนะ"
นิโก้หายใจเข้าลึกๆ และตัดสินใจเปิดเผยความรู้สึกของตัวเอง
นิโก้: "ดอม ฉันมีเรื่องสำคัญอยากบอก คือ... ฉันคิดว่าฉันมีความรู้สึกพิเศษกับนาย มันมากกว่าเพื่อน"
ดอมรู้สึกตะลึงไปชั่วครู่ แต่เขาก็พยายามทำความเข้าใจสิ่งที่นิโก้พูด
ดอม: "นิโก้ ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี แต่ฉันก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างพิเศษระหว่างเราเหมือนกัน ฉันก็สับสนเหมือนกัน"
นิโก้รู้สึกโล่งใจที่ดอมไม่ปฏิเสธเขาทันที
นิโก้: "ฉันกลัวว่าจะเสียความเป็นเพื่อนของเรา แต่ฉันไม่อยากปิดบังความรู้สึกของตัวเอง"
ดอม: "ฉันเข้าใจ และฉันก็ไม่อยากให้เราห่างกันเพราะเรื่องนี้ ฉันคิดว่าเราควรลองดูว่าเราจะไปด้วยกันได้ยังไง"
นิโก้และดอมต่างคนต่างรู้สึกถึงความหวังและความกลัวที่ผสมปนเปกันอยู่ แต่การเปิดใจครั้งนี้ทำให้พวกเขารู้สึกใกล้ชิดกันมากขึ้น พวกเขาตกลงที่จะใช้เวลามากขึ้นในการทำความเข้าใจและสำรวจความรู้สึกของตัวเอง ทั้งสองคนรู้ว่าความรักไม่ใช่เรื่องง่าย แต่พวกเขาพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกอุปสรรคไปด้วยกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
