ตอนที่ 18 การกระโดดเล่นบนเส้นไทม์ไลน์
ณ ราชวังฟาลาบัน
เสียงเปียโนของเจ้าหญิงบาอาร่า (ศิลา)
ดังอยู่ในห้องเปียโนในราชวังฟาลาบัน
เธอชอบเล่นเปียโนและขับร้องเพลงอย่างมีความสุข
เธอถูกจับแต่งงานกับเจ้าชายทามาซี
ด้วยความไม่เต็มใจ ซึ่งพี่เลี้ยงทั้งสองอย่าง
ซาปา (ฟีน)และลาโค (คริสตัล)
รู้ว่าเจ้าหญิงรักกับมาโร่ (ไตเติ้ล) ชายหนุ่มกำพร้า
ที่มีความสามารถใช้พลังนินจามาได้ตั้งแต่เกิด
เขามักชอบเล่นไวโอลินในโบสถ์อยู่เสมอ
เขามีความหลงไหลในไวโอลิน
เขาจึงได้พบเจอกับเจ้าหญิงในโบสถ์อยู่บ่อยครั้ง
จนเกิดเป็นความรัก ทั้งสองมีความสุข
ที่ได้เล่นเปียโนและไวโอลินคู่กัน
เวทีการแสดงโชว์ความสามารถของ ศิลาล่า
ศิลปินชื่อดังที่ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก
กำลังทำโชว์การแสดงอยู่บนเวที
"ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เกิดอะไรขึ้น
ทำไมฉันมาอยู่ในร่างศิลปินคนนี้"
ธิดาตั้งคำถามในใจขณะที่เธอกำลังทำการแสดงเป็น
ศิลาล่า ศิลปินชื่อดัง อยู่บนเวทีที่มีผู้คนจำนวนมาก
กำลังชมการแสดงของเธออยู่ในขณะนั้น
เสียงแฟนคลับกรี๊ดดังสนั่นไปทั่วฮอร์คอนเสิร์ต
และแล้วการแสดงก็จบลง
"คุณศิลาล่าคะ มีดอกไม้จากคุณแบคส่งมาให้ค่ะ"
ธิดาที่อยู่ในร่างศิลาล่ายังคงงงว่าคุณแบคคือใคร
"ยินดีด้วยนะครับ คุณศิลาล่า
ในที่สุดคุณก็ตามความฝันของคุณได้สำเร็จ"
แบคเดินเข้ามาหาศิลาล่าเพื่อสนทนากับเธอ
ธิดาตกใจกับผู้ชายตรงหน้า
เธอเผลอพูดออกมาอีกครั้งว่า "ข้าวตัง"
ผู้ชายคนตรงหน้าทำหน้างงๆ ว่าเธอเอ่ยถึงใคร
"เอ่อ.....คืออยากกินขนมข้าวตังน่ะค่ะ
ก็เลยเผลอพูดออกมา ขอโทษด้วยนะคะ"
ธิดาที่อยู่ในร่างศิลาล่ายังคงงงว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ
“นี่มันคืออะไรเจ้าชาย"
ธิดารีบหันไปคุยกับเจ้าชายที่อยู่ในร่างเด็กเสิร์ฟ
"ไม่ว่าจะไปมิติไหน ได้รับบทเป็นอะไร ห้ามตอบตกลงเด็ดขาดนี่คือการถูกสลับเส้นไทม์ไลน์ เล่มตามน้ำไป"
เจ้าชายพูดเบาๆ
"โอเค ตามนั้น"
ธิดาที่อยู่ในร่างศิลาล่าพยักหน้าแล้วยิ้ม
“วันนี้ผมมีแขกรับเชิญพิเศษ เธอเดินทางมาจาก 3D
เธอมาที่นี่เพื่อกลับไปแก้ไขเวลาปัจจุบันในมิตินั้น
ขอต้อนรับอาซินล่ากับการแสดงเปียโน
และร้องเพลงพิเศษที่พวกเราตั้งใจ
มอบให้ท่านผู้ชมในวันนี้”
ไวโอพูดบนเวที
“ร้องเพลงพิเศษอะไร”
เปียโนกระซิบถามเบาๆแต่เธอไม่รู้ผู้คนในมิตินี้
สามารถอ่านความคิดกันได้ พวกเขายิ้มด้วยความเอ็นดู
“เพลงรักข้ามมิติในมิติของศิลาล่าไง”
ไวโอตอบกลับเบาๆเขารู้ว่าเธอไม่รู้ว่าผู้คนในมิตินี้
สามารถอ่านความคิดกันได้
“จริงด้วย โอเค พร้อมแล้วเริ่มได้เลย”
เปียโนพยักหน้า
การแสดงเพลงรักข้ามมิติเริ่มขึ้น
เสียงบรรเลงดนตรีแห่งความรักเกิดขึ้นอีกครั้ง
ผู้คนปรบมือให้กำลังใจศิลปินบนเวทีด้วยความปิติสุข
คลื่นพลังงาน JOY และ LOVE ถูกปลุกขึ้นอีกครั้ง
ช่วยให้สนามพลังงานคลื่นความถี่สูง
ของดาวเคราะห์โลกสูงขึ้นอีกระดับหนึ่ง
การแสดงจบลงไปได้ด้วยดี
ผู้คนยืนปรบมือให้กำลังใจศิลปินอย่างปิติสุข
เปียโนเธอสัมผัสได้ถึงพลังงานความรัก,ความสุข
มิตรภาพอย่างแท้จริงของผู้คนในมิตินี้
เธอรู้สึกได้พลังงานดีๆจากพวกเขา
เธอมีความสุขมากที่ได้อยู่ในมิตินี้
“เก่งมากๆเลย พวกเราเป็นกำลังใจให้นะ อาซินล่า
พวกเราเชื่อมั่นว่าเธอ จะกลับไปเปลี่ยนเส้นเวลา
ในมิตินั้นได้สำเร็จ”
แนลี่ (เพลียเดียน) ยิ้มสดใส
“ขอบคุณมากๆเลยนะ เรามาที่นี่แล้วรู้สึกว่า
ที่นี่เป็นที่ชาร์จพลังงานบวกมากๆสำหรับเราเลยล่ะ”
เปียโนพูดด้วยความสุข
“ถ้าอย่างนั้น เวลาตกอยู่ในคลื่นความถี่ต่ำ
คิดถึงมิตินี้สิ แล้วพลังงานของเธอจะดีขึ้น”
ยานิ (มนุษย์ 3D ที่ได้รับคิดเลือกมารุ่นแรก)
“ถ้าอย่างนั้นพวกเธอจะต้องคอยส่งพลังงานบวก
ข้ามมิติกลับไปช่วยเรานะ ภารกิจครั้งนี้เราเชื่อว่า
สำเร็จอย่างแน่นอน”
เปียโนพูดด้วยความมั่นใจ
“สำเร็จแน่นอน เพราะเธอไม่ได้ต่อสู้
อยู่คนเดียวหรอกนะ พวกเราเอาใจช่วย”
ยูนิก้า (มนุษย์ 6D ลงมาเที่ยวเล่นในมิตินี้ชั่วคราว)
“ว่าแต่ เราจะกลับไปมิติเดิมได้ยังไง
แล้วถ้ากลับไปแล้ว จะกลับมาได้อีกเมื่อไร
กลับมาด้วยวิธีไหน”
เปียโนสงสัย
“นั่นไง รถไฟกลับมารับเธอแล้ว”
ไวโอผายมือไปนังรถไฟฟ้าขบวนที่นำเธอมามิตินี้
“ไว้เจอกันใหม่ เราเชื่อว่าเราจะได้กลับมาที่นี่อีก”
เปียโนโบกมือบ๊ายบายทุกคนก่อนจะขึ้นรถไฟฟ้าไป
เปียโนลืมตาขึ้นพบว่ารถไฟฟ้ากำลังถูกซ่อมแซม
ความเสียหายที่เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด
เธอรีบลุกเดินออกจากรถไฟฟ้าทันที
“เป็นยังไงบ้างสนุกไหม?”
อาโอนีปรากฎตัวในร่างโฮโลแกรม
“สนุกๆมากๆเลย สมจริงสุดๆ”
โบว์รู้สึกสนุกสนานมากๆที่ได้กระโดดลงไปเล่น
ในระบบโฮโลแกรมของเธอที่เธอสร้าง
ไม่ว่าจะเป็น ธิดา / ศิลา / เปียโน / อาซินล่า
ทุกตัวละครก็คือเธอในแต่ละมิติ
ในระบบโฮโลแกรมของเธอเอง
“นี่เป็นความสามารถของ 4D++
สามารถกระโดดลงไปเล่นเป็นตัวละครไหนก็ได้
ในระบบจักรวาลของตัวเองที่สร้างโปรแกรมไว้
นี่คือความสามารถที่มนุษย์ในดาวเคราะห์โลก
ถูกปกปิดมาโดยตลอด”
อาโอนีอธิบายต่อ
“โบว์เข้าใจแล้ว ทุกบีอิ้งมีระบบจักรวาลเป็นของตัวเอง
สามารถกระโดดลงไปเล่นเป็นใครก็ได้
เพราะนั่นเป็นเพียงแค่ภาพโฮโลแกรมในระบบ
แต่ร่างจริงๆนั้น อยู่นอกระบบ พวกมืดนี่ฉลาดจริงๆเลย
ใช้วิธีนี้ในการแบ่งแยก การประสบความสำเร็จ
มีชื่อเสียงโด่งดัง เพียงแค่เปลี่ยนเส้นไทม์ไลน์กายภาพ
ในระบบโฮโลแกรม Martix ของตัวเอง
จะสร้างให้ตัวละครไหน ประสบความสำเร็จขนาดไหน
ก็สามารถทำได้ แล้วก็ยึดร่างไปเป็นพวกตัวเอง”
โบว์เริ่มเข้าใจระบบของความเป็น Martix แล้ว
“ถ้ามนุษย์สามารถหลุดออกจากระบบ Martix
ลวงตาออกไปได้ จะสามารถสร้างระบบของตัวเอง
ลงไปเล่นเป็นอะไรก็ได้ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที
ไม่ต้อง แข่งขัน ต่อสู้ ดิ้นรน ทำงาน หาเงิน
เพื่อจะประสบความสำเร็จตามแบบใครๆ
แต่สามารถลงไปเล่นเป็นตัวละครนั้นได้ทันที
สามารถทำได้ภายในไม่กี่วินาที ในระบบของตัวเอง”
อาโอนีอธิบายต่อ
“ถ้ามนุษย์ทำได้ขนาดนั้น ระบบทาสก็ล่มสลายน่ะสิ”
โบว์เข้าใจแล้ว
“ใช่ จะไม่มีการแข่งขันเพื่อชัยชนะอีกต่อไป
เพราะทุกคนสามารถเป็นได้ทุกอย่าง
เพียงแค่กระโดดลงไปเล่นในระบบของตัวเอง
ที่ตัวเองมีอิสรภาพในการสร้างสรรค์ตัวละคร
และต้องการมีประสบการณ์เป็นอะไร เรื่องอะไรบ้าง”
อาโอนีอธิบายต่อ
“นี่สิ อิสรภาพที่แท้จริง!!!”
โบว์รู้สึกสนุกสนานกับระบบของตัวเอง
“Hi!!!”
ฟาร่า (เพลียเดียน) ปรากฎตัวในร่างโฮโลแกรม
“ว้าว สวยมากเลย!!!”
โบว์ตกตะลึงในความสวยงาม
และออร่าที่มีแสงสีขาวเปล่งประกาย
งดงามยิ่งกว่าดาราซุปเปอร์สตาร์ในดาวเคราะห์โลก
“มารักษาดูแลร่างกายกันหน่อยดีกว่า”
ฟาร่า ยิ้มทักทายพร้อมเครื่อง medbad
Ver. ใหม่ล่าสุด เพลียเดียนเป็นเผ่าพันธุ์
ที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากๆในจักรวาล
โดยเฉพาะเทคโนโลยีด้านการเยียวยารักษา
“ว้าว น่าสนุกจังเลย!!!”
โบว์ลงไปนอนบนเตียงนอนมหัศจรรย์
เครื่องกำลังทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ
“เป็นไง ร่างใหม่ของเธอ!!!”
ฟาร่ายิ้มสดใส
“โอโฮ สวยงามมากๆ ไม่ต้องทำศัลยกรรม
ให้เจ็บปวดเลยสักนิดเดียว ทำได้ยังไงเนี้ย!!!”
โบว์เห็นร่างใหม่ที่สวยงามมากๆ
จากเทคโนโลยีของฟาร่า
“เทคโนโลยีนี้เป็นแค่เตียงธรรมดาของพวกเรา
พวกเราเตรียมเทคโนโลยีอีกหลายอย่าง
ไว้ในโลกศิวิไลซ์ในอนาคตอันใกล้นี้
“เทคโนโลยีธรรมดาหรอเนี้ย?”
โบว์ตกใจในตกใจอีกที
“ใช่แล้ว นี่เป็นแค่ขั้นพื้นฐานเท่านั้น”
ฟาร่าพยักหน้าเบาๆ
“สุดยอดไปเลยอ่ะ!!! เข้าใจแล้วล่ะ
ทำไมผู้อาสาเก่าๆถึงสามารถปล่อยวาง
กับระบบ Martix บนดาวเคราะห์โลกดวงนี้ได้
ข้างนอกเป็นอิสระและน่าสนุกกว่าตั้งเยอะ”
โบว์ยกนิ้วโป้งยอดเยี่ยม
“สามารถออกจากระบบ Martix นี้ได้
แม้จะไม่ได้ไปโลกศิวิไลซ์แต่สามารถ
ออกไปอยู่ดาวเคราะห์ดวงอื่นๆในจักรวาล
ที่ไม่ได้ตกเป็นทาสแบบดาวเคราะห์โลก
สามารถตั้งจิตอธิฐาน ขอไปเกิดในดาวอื่น
ที่ไม่มีระบบทาสของพวกมืด ก็สามารถไปได้
ทุกคนมีอิสระในการเลือก ไม่จำเป็น
ต้องมาวนเวียน เกิดตายๆ อยู่ในระบบทาสนี้”
ฟาร่าบอกวิธีการหลุดออกจากระบบทาส
“ว้าว ถ้างั้น โบว์ขอตั้งจิตอธิษฐาน
ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายที่จะขออยู่ในระบบทาส
ชาติหน้าขอให้ได้กลับดาวบ้านเกิด
หรือถ้ายังกลับไม่ได้ ก็ขอให้ไปเกิดดาวที่
ไม่มีระบบทาสของพวกมืด”
โบว์ตั้งโปรแกรมของเธอไว้เรียบร้อยแล้ว
“นี่คือการมีอิสระภาพที่แท้จริง”
ฟาร่าพยักหน้าเบาๆก่อนจะหายตัวไป
“ขอบคุณตัวเองที่ไม่ประสบผลสำเร็จในแบบมนุษย์ 3D
ไม่งั้นโบว์คงติดอยู่ในระบบทาสพวกนี้ต่อไป
ที่สำคัญ คงไม่ได้เข้าใจ ผู้คนที่ไม่ได้ทำ
ในสิ่งที่ตัวเองรักและมีความสุข เข้าใจว่ามันไม่ใช่
ความขี้เกียจ ความขี้เกียจไม่มีอยู่จริง
ถ้าทุกคนได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักและมีความสุข
ทุกคนจะขยันเองโดยธรรมชาติ
โดยไม่มีอะไรมากดดันหรือบังคับ
ขอบคุณนะที่หาทางออกจากระบบ Martix
ลวงตากายภาพได้สักที อย่างน้อยชาติต่อๆไป
ก็ไม่ต้องมาเกิด ทำงาน หาเงิน ตาย
วนเวียนๆๆๆอยู่แบบนี้อยู่กี่ชาติแล้วก็ไม่รู้
ขอบคุณบีอิ้งแสงและผู้อาสาทุกๆคน
ที่ได้ทิ้งข้อมูลไว้ เราก็ขอส่งความรักกลับไป
ขอให้ทุกๆคนที่เราได้พบข้อมูลของพวกเค้า
มีพลังงานความรักจากเราไปช่วยเหลือเสมอ”
โบว์บันทึกไดอารี่ส่วนตัวของเธอ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
