สมเพชตัวเอง!!!
มีร้านก๋วยเตี๋ยวอยู่ร้านนึง
ที่ผมกินประจำ กินจนสนิทกับลูกเจ้าของร้าน
กินจนแบบว่า
จากลูกค้า กลายเป็นกินเที่ยวด้วยกัน
ผมไปอยู่กรุงเทพนาน
ไม่ได้กลับมากินหลายปี
มีปีนึงกลับไปกิน
ผมกินเสร็จ
ผมรีบเดินไปกระซิบลูกเจ้าของร้าน
ว่ารสชาติเพี้ยน ไม่อร่อยเหมือนเดิม
ลูกชายเจ้าของร้าน
รีบเดินไปชิมน้ำซุยก๋วยเตี๋ยวในหม้อถึงสองรอบ
เขากลับมาบอกผมว่า...เหมือนเดิม!!
สูตรนี้20ปีไม่เคยเปลี่ยน
เขาพาผมเข้าหลังบ้าน
ไปดูอุปกรณ์ ไปดูสิ่งต่างๆ
ที่ได้มาตรฐาน
ตลอด20ปี เขา ชั่ง ตวง วัด
วัตถุดิบมาโดยตลอด!!!
พร้อมทั้ง
ให้ดูกระดาษที่จดกรรมวิธี
ขั้นตอนในการทำสิ่งต่างๆอย่างละเอียด
เย็นวันนั้น
เขาชวนผมมากินเบียร์ที่ร้านเขา
เพื่อจะให้ผม เห็นขั้นตอนการทำ
ที่ทำเหมือนกันทุกวัน20ปี
เขา ชั่ง ตวง วัด ทุกขั้นตอน
อุณหภูมิน้ำ ปริมาณต่างๆ
ตรงตามสูตร
เสร็จแล้วเขาให้ผม...ชิม
ปรากฏว่ารสชาติอร่อยเหมือนเดิม
รสชาติหอมกรุ่นเหมือนเคยกินแต่ก่อน
วันนั้นผมทบทวนตัวเองว่า
ตอนกลางคืน ผมไปดื่มมาจนเมา
เช้ามาแฮงค์ ก็เลยทำให้
รสสัมผัสของผมเองที่เพี้ยนไป
วันนั้นเองทำให้ผมคิดได้ว่า
#อย่าเอาลิ้นโง่ๆของเราไปตัดสินใคร!!!
และผม นำแนวคิดนี้
ไปใช้กับทุกเรื่องในชีวิต
ตั้งแต่นั้นมา
ผมไม่เคนเอาลิ้นกระจอกๆของผม
ไปตัดสินรสชาติอาหารร้านไหน
ว่าอร่อยหรือไม่อร่อยอีกเลย
รวมไปถึง
ผมไม่เอาความคิดผม
ไปยัดเยียดใส่หัวใคร
ไม่เอาความรู้สึกส่วนตัวผม
ไปตัดสินใคร
มันดู....โง่
ลิ้นเราไม่ได้มีมาตรฐานขนาดนั้น
ความคิดเราไม่ได้ถูกต้องไปเสียทุกอย่าง
บางวันเรายังอยากกินเผ็ด
บางวันเรายังอยากกินเปรี้ยวเลย
และบางวัน เราก็มีคิดผิดได้
ผมอยากบอกว่า...
อย่าคิดไปเอง อย่าตัดสินคนอื่น
โดยใช้ความรู้สึกเราด้านเดียว
อย่าเอาลิ้นเรา
อย่าเอาความรู้สึกเราเพียงคนเดียว
ไปตัดสินคนทั้งโลก!!
ขอบคุณบทความดีๆจาก สิริทัศน์ สมเสงี่ยม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
