Blockdit Logo (Mobile)
เหล็กไม่เอาถ่าน
•
3 ก.ค. เวลา 04:44 • นิยาย เรื่องสั้น

พรุ่งนี้ค่อยหยุดรักเธอ

“จะไปแล้วหรอ”
"ค่าา"
“ไม่ลืมอะไรนะครับ”
"ไม่ลืมค่าา"
“แล้วความคิดถึงเก็บไปหรือยัง”
"เอาไว้ก่อนค่าา"
“ความผูกพันล่ะครับ”
"ไม่เป็นไรค่าา"
“ความทรงจำ ?”
"เก็บไว้บางส่วนพอคะ"
“แล้วความรัก ?”
"พี่เก็บเอาไว้เลย
“ไม่เอาอะไรติดตัวไปเลยเหรอ”
"ไม่ค่ะ"
แต่หนูทิ้งความเสียใจไว้ให้พี่แล้วนะคะ
นี้คือเรื่องราวตอนจบของผมกับเธอที่ผมเองก็ไม่ได้คาดคิดมากก่อน
ทั้งที่จริงแล้วผมน่าจะเดาตอนจบของเรื่องราวนี้ได้ได้ตั้งแต่ที่เธอบอกว่า
“เราไม่น่ารู้จักกันแบบนี้เลย”
หลังจากเราเจอกันเป็นครั้งที่ 2 ในรอบสัปดาห์
อาจเป็นเพราะมันเป็นความสัมพันธ์แสนประหลาดที่เธอคงไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น
เช่นเดียวกับผม ก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดความรู้สึกแบบนี้ขึ้นเช่นเดียวกัน
เรารู้จักกันโดนบังเอิญ ในโลกเสมือนจริง ที่ต่างคน ต่างไม่ต้องการเปิดเผยว่า ตัวเองเป็นใคร ทำอะไร อยู่ที่ไหน มันเป็นโลกอีกใบ ที่บางทีเราก็ใช้ในการหลีกหนีความจริงที่มันเกิดขึ้น
แต่หลังจากเจอกัน กลายเป็นว่า เราต่างเห็นบาดแผล และความเจ็บช้ำของกันและกัน
เรื่องราวในวัยเด็กของผมและเธอมันซ้อนทับกันอย่างน่าตกใจ
เราเติบโตมาในครอบครัวที่ไม่อบอุ่น ที่พ่อกับแม่เราแยกทางกัน จะต่างกันตรงที่ว่า ผมเลือกอยู่กับพ่อ แต่เธอเลือกอยู่กับแม่
เราเติบโตมาอย่างเข้มงวด เราต่างพยายามทำตัวเป็นเด็กดี ในสายตาของพ่อแม่ อยู่ในกรอบและอยู่ในระเบียบ และเดินไปในทางที่เขาอยากให้เราเป็น
บางที อาจเป็นเพราะเราแค่อยากให้เขาแสดงออกถึงความรักกลับมาให้เราบ้าง
เพราะในแต่ละวันการเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว และแม่เลี้ยงเดี่ยว มันคงไม่ใช่เรื่องง่าย
ในการที่จะต้องทำงานและดูแลครอบครัวไปพร้อม ๆ กันโดยที่ไม่มีใครช่วยแบ่งเบา
และมันก็หลายเป็นครอบครัวที่มีแต่ความ Toxic ในช่วงเวลาที่เราเติบโต
แม้ครอบครัวจะ Toxic แต่กลายเป็นว่าเราทั้งเกลียด ทั้งรัก ครอบครัวที่มันบิดเบี้ยวอันนี้
บางทีเราก็อยากหนีมันไปให้ไกล แต่ก็ตัดไม่ขาด และเรากลายเป็นจุดศูนย์กลางในการแก้ปัญหาของบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน เรามักแชร์เรื่องราวต่าง ๆ มันออกมา
แต่ทุกครั้งที่พูดเธอก็บอกกับผมเสมอว่า ผมเป็นคนมีจิตวิทยา เป็นคนหลอกล่อเก่ง จนเธอเล่าทุกอย่าง ทุกเรื่องราวออกมา ทั้ง ๆ ที่เธอเองไม่ได้อยากเล่าเรื่องราวส่วนตัวต่าง ๆ เหล่านี้ให้ใครฟัง
เธออยากให้ผมรู้จักในโลกอีกใบที่เราทั้ง 2 คนสร้างมันขึ้นมาเท่านั้น และพยายามขีดเส้นเอาไว้ตรงนั้น และไม่อยากให้ใครเข้าไม่ยุ่งในโลกอีกใบของเธอ
โลกทั้ง 2 ใบของเธอมันแยกออกมาอย่างชัดเจน ในขณะที่ผมนั้นไม่ว่าจะโลกใบไหน ผมก็พร้อมให้คนบางคนเข้ามาวิ่งเล่นและเดินกลับออกไปได้ทุกครั้งที่เขาต้องการ
แม้จะมีเรื่องราวปูมหลังที่ทับซ้อนกัน แต่เราคงคิดต่างกัน แบบ 180 องศา
ผมไม่เคยกังวลในการเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้เธอฟัง
แต่เธอกลับกลัวผมมากขึ้นเรื่อย ๆ ที่เข้าไปวุ่นวายในโลกของเธอ
สุดท้ายมันกลายเป็นความอึดอัดทุกครั้งที่เจอเธอผม
แม้หลายครั้งเธอพยายามจะบอกผม แต่ ณ เวลานั้นผมไม่เคยเข้าใจมันเต็มที่
อาจเป็นเพราะเธอเองไม่ใช่คนที่ชอบอธิบายมากนัก ไม่ชอบคำอธิบายที่ยืดยาว
และวิธีการมองโลกที่แตกต่างกันระหว่างผมกับเธอ
ยังไม่นับรวมถึงความโง่และความอวดดีเกินไปของผมที่บางครั้งก็คิดและเชื่อมโยงเรื่องราวต่าง ๆ เข้าด้วยกันจนติดเป็นนิสัยและมักไปเซ้าซี้
จนหลาย ๆ ครั้งผมเผลอไปล้ำเส้นที่เธอไม่ต้องการให้ใครเข้าไปวุ่นวาย จนเธอรู้สึกว่ากำลังถูกคุกคาม
โอเคเอาล่ะ สำหรับผมมันอาจเป็นเรื่องปกติที่เราอยากรู้เรื่องราวต่าง ๆ ของคนที่เรารู้สึกดี และเธอก็เป็นคนเล่าเรื่องราวต่าง ๆ เหล่านั้นด้วยตัวเอง
แต่บางทีผมก็ลืมไปว่า สำหรับบางคนน้ำหนักของเรื่องราวต่าง ๆ มันไม่เท่ากัน ผมไม่ควรก้าวล่วง ความรู้สึกของใคร ๆ ผมควรเคารพเส้นแบ่งตรงนั้น
ในที่สุด อึดอัด รวมถึงคุกคาม กลายเป็นสิ่งที่เธอรู้สึก และมันทำให้ทุกอย่างจบลงอย่างไม่สวยงาม ทั้ง ๆ ที่มันเคยเป็นความรู้สึกที่ดีที่สุดครั้งหนึ่งของชีวิตผม
บางที
บางที
มันอาจเป็นสิ่งที่ดีแล้วก็ได้ ที่เราแยกจากกันในวันนี้ แม้จะเคยมีความรู้สึกที่ดี แต่เมื่อไหร่ก็ตาม ที่อีกฝ่ายหนึ่งไม่ได้รู้สึกแล้ว ผมก็ไม่ควรยื้อมันต่อไป
บางที
บางที
การหยุดฝืน การเลิกพยายามยื้อความสัมพันธ์ที่มันเกิดขึ้นอาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ผมทำให้เธอได้
3
บางที
บางที

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา