กิ้งกือ : บทเรียนสอนเราไม่ให้เอาชีวิตไปแลกกับเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องแลก
🌧️ ยามเข้าหน้าฝน แต่ละคนจะมีประสบการณ์หลัก และตรงกับเรื่องราวบนท้องถนนคล้าย ๆ กัน โดยเฉพาะผู้พักอาศัยในเขตกรุงเทพ ฯ และปริมณฑล
ซึ่งหนีไม่พ้นการใช้เวลาเดินทางเพิ่มขึ้นจากสภาพการจราจรที่ติดขัด และการเผชิญกับปัญหาน้ำท่วมในถนนบางสาย
ในขณะเดียวกันอาจจะมีประสบการณ์รองใกล้เคียงกันสำหรับผู้เดินทางผ่าน ตรอก ซอก ซอย (ที่ยังพอเหมาะเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์บางชนิด อาทิ คางคก และกิ้งกือ)
แล้วขับรถทับร่างของสัตว์เหล่านั้น หรือเดินเหยียบโดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะไม่ทันได้เห็น และบางคราวอยู่ในสถานการณ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เนื่องจากมีรถขับตามหลังมา จึงไม่สามารถหยุดรถได้ในระยะกระชั้นชิด
ไม่เพียงแต่คางคก กิ้งกือ ที่โดนทับ นกก็โดนรถชนทับ
ทั้งนี้ ตัวผมเอง พอเริ่มเข้าหน้าฝนในปีนี้ (2567) ตั้งแต่ราว ๆ ปลายเดือนพฤษภาคม จนถึงต้นเดือนสิงหาคม
ก็ปลิดชีพกิ้งกือโดยไม่ได้ตั้งใจ ไปแล้ว 2 ตัว ทั้งที่ขับรถทับและพลั้งเผลอเดินเหยียบ จนได้ยินเสียงดัง "กร๊อบ"และตกใจไปพร้อมกัน
แม้จะเพิ่มความระมัดระวังมาตลอด เมื่อเจอกิ้งกือกำลังเดินบนท้องถนน โดยหยุดรถชั่วครู่ หรือใช้ไม้เขี่ยให้พ้นทาง
และกะระยะการขับให้รถคร่อมตัวกิ้งกือพอดี รวมทั้งขับรถกินเลนไปอีกเลนหนึ่ง (ในจังหวะที่ไม่มีรถวิ่งมา) แต่แล้วก็พลั้งเผลอจนได้
มีโอกาสพลั้งเผลอเดินเหยียบสัตว์ต่างๆ
เมื่อพลาดไปแล้ว สิ่งที่ทำให้พอสบายใจได้บ้าง คือ การขออโหสิกรรม แผ่เมตตา และแผ่ส่วนกุศลให้กันไป
การแผ่เมตตาทำให้มนุษย์&สัตว์อยู่กันด้วยความรัก ไม่เบียดเบียนกัน
ในขณะเดียวกัน ก็คิดถึงการตายของกิ้งกือ ว่า น่าจะให้บทเรียน สอนอะไรเราบ้าง....นอกเหนือไปจากให้เราเพิ่มความระมัดระวังในการขับรถ และการเดินทางสัญจรไปมาตามตรอก ซอก ซอย
ซึ่งได้ข้อสังเกตเบื้องต้นมาข้อหนึ่งว่า...
เพราะเหตุใด และทำไม "กิ้งกือ" ถึงไม่เรียนรู้โดยสัญชาติญาณ หรือบริหารความเสี่ยงชีวิตของตัวเองบ้างนะ ? (ฮา)....🥰
ด้วยการไม่เอาชีวิตตัวเองมาเดิมพัน เสี่ยงเดินข้ามถนน "ในช่วงเวลาเช้า" (หลังฝนตกในยามดึก) เพราะช่วงเวลานี้จะมีจำนวนรถสัญจรไปมาค่อนข้างมากบนท้องถนน ทั้งจักรยานยนต์ และรถยนต์
อย่างไรก็ดี "ในยามบ่าย" วันหนึ่ง(ที่ไม่มีฝนตก) ขณะที่ผมกำลังขับรถผ่านเข้าไปในซอยหนึ่ง แถบชานเมืองนนทบุรี ซึ่งปกติผมจะใช้เส้นทางนี้นาน ๆ ครั้ง
ก็แลไปเห็นกิ้งกือตัวหนึ่งค่อย ๆ ก้าวย่างเดินข้ามถนน ที่มีรถผมเพียงคันเดียววิ่งผ่าน
รอกิ้งกือเดินข้ามถนนยามบ่าย
ผมเลยหยุดรถให้กิ้งกือเดินผ่านไป พร้อมกับได้รับคำตอบที่แตกต่างไปจากความคิดเดิมว่า...
กิ้งกือบางตัวก็ไม่บุ่มบ่าม และเรียนรู้อย่างรอบคอบ ที่จะเลือกเวลาเดินข้ามถนน "ในเวลาบ่าย"
ซึ่งไม่มีรถวิ่งไปมามากนัก เพื่อให้ตัวเองปลอดภัย..ไม่เป็นไปตามที่ผมตั้งข้อสังเกตไว้
พอคิดได้อย่างนี้แล้ว...ใจผมก็นึกย้อนกลับไปเทียบเคียงกับช่วงเวลาที่เริ่มต้นทำงาน ในหน่วยงานราชการแห่งหนึ่งเมื่อหลายสิบปีก่อน...🤔
โดยหลังจากที่ผมและเพื่อนอีกคนที่เข้างานพร้อมกัน ทำงานไปได้สักเดือนสองเดือน
ผู้บังคับบัญชาที่เคารพท่านหนึ่ง ก็เรียกเราสองคนไปคุย ถามถึงทุกข์ สุข และการปรับตัวในการทำงาน
ทั้งนี้ ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทำงาน ท่านพูดทิ้งท้ายเตือนสติพวกเราด้วยความหวังดีและห่วงใยว่า...
ด้วยลักษณะงานที่พวกเราทำ จะมีความเสี่ยงอยู่ตลอดเวลา ทั้งจากพื้นที่การทำงาน และตัวบุคคลผู้กระทำผิดกฎหมาย
ดังนั้น หากประเมินสถานการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว มีความอันตราย ไม่คุ้มค่า ก็ให้ยกเลิกการปฏิบัติงานไปก่อน ไม่จำเป็นต้องเสี่ยง ไว้รอโอกาสใหม่ที่เหมาะสม
เพราะชีวิตพวกเรากว่าที่จะเรียนจบ สอบเข้ามาทำงานได้ ทั้งเราและพ่อแม่ต่างต้องทุ่มเท ประคับประคองดูแลชีวิตมาพอสมควร
ไม่คุ้มค่าที่จะเอาชีวิตไปแลกกับผู้กระทำผิด ที่มีต้นทุนชีวิตแตกต่างไปจากพวกเรา
ซึ่งเป็นข้อคิดที่ผมยังคงยึดถือ และนำมาปรับใช้ เตือนใจจนถึงปัจจุบัน
และก็พลอยเศร้าใจไปกับข่าวคราวการฆ่ากันตายที่รายงานข่าวผ่านสื่อต่าง ๆ รายวัน ซึ่งมีที่มาจากปฐมเหตุของการนำชีวิตไปแลกกับสิ่งที่ไม่สมควรแลก
✍️ จึงขอถือโอกาสนี้ ขอบคุณกิ้งกือที่ให้บทเรียนสอนใจ แถมกระตุ้นให้ผมนำประสบการณ์เดิมมามองเปรียบเทียบ
และให้บททดสอบจริงต่อจิตใจของมนุษย์อย่างเราในเรื่องความเมตตาต่อสรรพสัตว์ในฐานะผู้ร่วมโลกเดียวกัน
พร้อมกับขออโหสิกรรมกิ้งกือสองตัวนั้นไปพร้อมกันด้วย ครับ
🙏ขอบคุณมากครับ
มุมชัย นัยสอิ้ง
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
