7 ก.ค. เวลา 04:49 • ปรัชญา
ความบันเทิงเริงใจ นั้น มันมีมันจะทำได้ ก็ตอนที่ร่างกายนั้นแข็งแรง ตอบสนองได้ดังใจ ตอบสนองหูตาจมูกลิ้นกายใจ ที่มีอารมณ์จรเข้ามา มันเกิดขึ้นในกายมนุษย์ กายสัตว์มันก็มี มีอารมณ์จร จรเข้ามาแล้ว ขันธ์ห้า ก็มีการเปลี่ยนแปลง เป็นไปตามอารมณ์ที่จรมา เป็นคำที่ว่า โคจร ..โคมันจรหากินไปตามอารมณ์ ..กินหญ้าแห้ง เอร็ดอร่อย
..มันจรนำมาเรื่ิอง ที่เค้าว่ากามาวจร ..โค..มันจรมา ..ตามตาหูจมูกลิ้นกายใจ ..จิตก็ถูกโค..ถูกสนตะพาย เหมือนโค ..โคที่จนมา มันจรมาเรื่อย มาเป็นฝูงๆ เดินเข้าแถวเรียงมาเรื่อยๆ เดี๋ยวเรื่องนั่น คิดนี่ ไปตามเรื่องราว ที่หูตาจมูกลิ้นกายใจ..ให้โคมันจร มาเรื่อยไป สนุกสนาน เพลิดเพลินไปกับโคที่จรมา วันแล้ววันเล่า ปีแล้วปีเล่า ชาติแล้วชาตเล่า ..เกิดทีไรก็เป็นอย่างนี้ทุกชาติไป
คราวนี้ เราไปดูสถานที่ ที่เค้ามีกายไม่แข็งแรง ไม่ปกติกันบ้าง ไปนั่งหน้าโรงพยาบาล เดี๋ยวมีรถ ..เข้าออก รถฉุกเฉิน ..นำพาขน้ข้าคนออก ..คนเจ็บคนป่วย บ้างก็เข้าไปครบอาการสามสิบสอง ..แต่ออกมาไม่ครบอาการสามสิบสองเสียแล้ว เดินเข้าไปชะโงก ดูคนเค้า ..เจ็บป่วย มันมีหลายวัยให้ดู ไม่ไม่เลือกว่าวัยไหน ..พอร่างกายไม่แข็งแรง ..เราก็ดูได้ ว่ามีความสุข หรือ มีทุกข์ ..แค่เราก็ได้แค่ดู ..เพราะกายเรายังไม่เจ็บไม่ป่วยหากเราเจ็บป่วย มันก็คนเหมือนคนป่วย มันไม่มีอารมณ์สนุกสนานบันเทิงเอาเสียเลย
เพราะฉะนั้น เค้าจึงแมีแนะนำ พวก..สว. ให้รีบๆเข้า สนุกสนานให้เต็มที่ เงินทองที่หามา ถ้ามีก็รีบใช้ซะ เอาให้สนุกสนาน ..โควจร (โยคาวจร .แต่เรามันเป็นโคมันจรมา มันอตกต่างกันมาเลย)..มันยังขยันจรมาอยู่ ร่างกายยังอำนวยให้ เอามันให่สนุกสนาน เดี๋ยว ร่างกายมันไม่อำนวยจะพลาดโอกาส..รีบเข้าอยากทำอะไร ทำเลย ที่สำคัญกายมันเหมือนไม้ใกล้ฝั่ง เวลามันเหลือน้อย .ยังๆไง ก็คิดถึงบุญกุศลบารมีบ้าง จะได้พกพาไปกับจิต เป็นอริยทรัพย์ไปกับจิต .. คิดถึงมันบาง จิตออกจากเรือนกายจะได้ ไม่..มันทุกข์ทรมานมาก เรียกร้องขอบุญฉันบ้าง
โฆษณา