พูดตามความจริงที่เฝ้ามองดูอาการของจิตตนเองและผู้คนในสังคมรอบข้างนะคะ
ไม่ว่าจะวัยไหน ประสบการณ์ที่สะสมทางลบ ทำให้จิตป่วยได้ ต้องยอมรับว่าชีวิตคนเรามีทั้งสุขและทุกข์ แต่เราขจัดทุกข์ไม่เป็น เราทำบุญแต่เราไม่ได้ถูกฝึกมาให้ทำใจ ทำใจก็คือการปฏิบัติธรรม การใช้ปัญญาในการแก้ทุกข์ซึ่งมีในแต่ละวันที่มีเรื่องมากระทบใจของเรา คือประสบปัญหาแต่แกะออกไม่ได้ ทุกข์คือความไม่สบายกายไม่สบายใจ เราต้องแก้ทุกข์ไม่ปล่อยให้สะสมหมักหมมในจิตมากๆเข้าก็กลายเป็นซึมเศร้า
เราจึงต้องมองข้อผิดพลาดของตนเองและแก้ไขทุกวันค่ะ