ค่าของคนอยู่ที่ผลของงานจริงๆครับ แต่ยุคสมัยเปลี่ยนไปก็แตกต่างในเรื่องของรูปธรรมและนามธรรม ดัชนีในอดีตวัดแต่สิ่งที่มองเห็นทางกายภาพ การบริโภค แม้แต่ความสำเร็จจากการบิดเบือนฉ้อฉล ดังนั้นผลของงานที่เกี่ยวกับจิตใจหรือนามธรรมในยุคปัจจุบันจึงมีความสำคัญพอๆกันกับผลของงานที่เป็นรูปธรรมหรือวัตถุ อย่างการตอบกระทู้ที่ไม่เห็นรูปลักษณ์ผู้ตอบ ความเป็นรูปธรรมจะขาดความเป็นกายภาพมากกว่าคลิปหรือการสนทนาแบบพบปะที่เห็นหน้าจริงของผู้พูด แต่ถามว่าทางใจทำไมบางคนพูดอะไรแล้วมันคือผลงานที่ดีต่อใจใครๆหลายคน?