ผมคิดว่ามันคือความรู้สึกพอใจที่ส่งกันเป็นลูกโซ่ ซึ่งมันเป็นไปตามสัญชาตญาณของสิ่งมีชีวิตที่จะรู้สึกไปในทางที่ทำให้ตัวเองได้รู้สึกมีความสุข
พระพุทธองค์กล่าวไว้ในบทธัมจักรกัปวัตสูตรตอนหนึ่งว่า
"นันทิราคะสหคะตา ตัตระตัตราภินันทินี เสยยะถีทัง กามะตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา" แปลว่า สิ่งที่ทำให้เพลิดเพลินอย่างยิ่ง ได้แก่เพลิดเพลินในกาม เพลิดเพลินในความอยากเป็น เพลิดเพลินในความไม่อยากเป็น ซึ่งนำไปสู่ความทุกข์ในที่สุด
นี่จึงเป็นสมุหทัย คือตัวต้นเหตุของทุกข์ และหนทางที่จะดับทุกข์ก๋คือ มีสติรู้เท่าทันไม่หลงเพลิดเพลินไปกับตัณหาเหล่านั่น นั่นคือการเห็นก็สักว่าเห็น การได้ยินก็สักว่าได้ยิน เป็นต้นครับ
แต่นั่นแหละสิ่งนี้จะต้องฝืนอย่างมาก เพราะความเคยชินที่ติดมาตั้งแต่ยังเด็ก มันได้สร้างความเคยชิน จนชนิดที่รวดเร็วปานสายฟ้า ระบบประสาทเราทำงานรวดเร็ว จนเราตั้งสติแทบไม่เคยทัน มันจึงต้องฝึกๆๆฝึกให้มากครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
